Από την αρχή φαίνεται πώς θα πάνε ορισμένα πράγματα σε μια σχέση. Από τον τρόπο που ένα ζευγάρι γνωρίζεται, από τις συνθήκες, από το ποια θα είναι η γλώσσα του σώματος (και μετέπειτα του στρώματος), από τις λέξεις που θα ειπωθούν.
Ω ναι, πόσο σημαντικές είναι αυτές οι καριόλες οι λέξεις! Ο πιο δυνατός μυς στο σώμα δεν είναι άλλος από τη γλώσσα, και ουχί τυχαία. Το τι θα ειπωθεί σε εκείνα τα πρώτα πέντε με δέκα λεπτά, και φυσικά ο τρόπος με τον οποίο θα ειπωθεί, είναι καταλύτης για το εάν θα συνεχιστεί το νταλαβέρι.
Αλλά εκτός από σπινθήρας για να ξεκινήσει μία «κατάσταση», οι λέξεις και γενικότερα η επικοινωνία μπορεί να γίνουν και φιάλη υγραερίου, και να την τινάξουν στον αέρα.
Μ’ άλλα λόγια, «άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τ’ αυτιά μου», και τελικά χανόμαστε στη μετάφραση.
Ας υποθέσουμε στην περίπτωσή μας ότι αρχικά δεν χρειάζονται και πολλά λόγια. Οι δύο ενδιαφερόμενοι δείχνουν να γουστάρουν, και το «χάρηκα πολύ» κρύβει ένα «ευχαρίστως θα σε έσκιζα εδώ και τώρα». Τσουπ, να το το νταλαβέρι, μυρίζει απ’ το φούρνο.
Βασισμένοι στη σιγουριά του αμοιβαίου πάθους, τα πουλάκια μας ζουν τον έρωτά τους απρόσκοπτα, έως ότου κάποια στιγμή εμφανίζεται ένας βραχνάς: διαφωνούμε, και πρέπει κάπως να τα βρούμε.
Σε κλίμακα από το απλούστερο καβγαδάκι για το ποιος θα πάει για τσιγάρα, μέχρι τις πολεμικές ιαχές μίας πιθανής έκρηξης ζήλειας, κάποια στιγμή θα προκύψει θέμα συνεννόησης και ανάγκης για επικοινωνία.
Έλα όμως που εκεί που τα κορμιά συμφωνούν, τα μυαλά βγάζουν τα μαχαίρια;
Βλέπετε, δε χρειάστηκε ποτέ να συνεννοηθούν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή που προέκυψε η διαφωνία, δε θεωρούσαν ότι υπήρχε περίπτωση να διαφωνήσουν. Γαμώτο, δεν πίστευαν καν ότι μπορεί να τσακωθούν!
Δε λέω, ανεδαφικό το να περιμένεις να μην τσακωθείς, αλλά, ειλικρινά τώρα, δε σας έχει τύχει ποτέ να μη θέλετε να μαλώσετε με έναν άνθρωπο; Ελάτε λίγο, με μένα μιλάτε…
Το ζευγάρι μας λοιπόν επιστρατεύει ο καθένας τα δικά του όπλα: εγωισμό, περηφάνια, νεύρα, κλάματα, ζήλειες.
Αρχικά, θα μπουν μέσα άλλα άτομα και άλλες απόψεις, και μία απλή διαφωνία μπορεί άνετα να εξελιχθεί σε σύρραξη.
Επίσης, θα παιχτεί το χαρτί του «κινέζου». Δηλαδή ακούω όλα όσα έχεις να πεις, γνέφω θετικά, και κάνω ό, τι μαλακία θα έκανα ούτως ή άλλως, επειδή δεν μπορώ (ή δε θέλω) να συνεννοηθώ μαζί σου, και προτιμώ να κάνω τον Κινέζο…
Δεν θα μπορούσε να λείπει από τις στρατηγικές αυτές το λεγόμενο «κλείνω τα αυτιά μου κι ακούω ό, τι θέλω». Δέκα κουβέντες να πει ο ένας, δέκα επιχειρήματα να δώσει, ή ακόμα και εκατό που λέει ο λόγος, ο άλλος θα πιαστεί από αυτό το ένα που του ακούστηκε «κάπως» ή τον προσέβαλε.
Πατώντας βέβαια πάνω σε αυτό το ένα, θα κάνει το πρώτο άτομο σκουπίδι, ειδικά εάν εκείνο είναι περισσότερο ευαίσθητο ή επενδύει κάπως περισσότερο.
Να τολμήσω να ρωτήσω πόσες φορές σας έχει συμβεί αυτό ή καλύτερα όχι;
Και φυσικά, ένα από τα προσωπικά μου αγαπημένα: «Δε θα ομολογήσω πώς αισθάνομαι, επειδή θα πάρει το πάνω χέρι!».
Χειροκρότημα παρακαλώ. Όταν το ακούω αυτό, παιδιά, θέλω να πάρω ένα πριτσιναδόρο, να τον βάλω στον κρόταφό μου και να κάνω τη γνωστή σκηνή με το «Don’t do it, Φαίδων!»
Μπράβο σας. Όχι, μπράβο σε όσους και όσες το κάνετε αυτό, επειδή ξέρετε ακριβώς πώς θα λυθεί εύκολα και αναίμακτα μια τέτοια διαφωνία. Και φυσικά, επειδή αναγνωρίζετε και σέβεστε τα συναισθήματά σας (και τα συναισθήματα του άλλου) και επενδύετε ουσιαστικά στη σχέση αυτή…
Σας δουλεύω, ε, να ξέρετε.
Στο ζευγάρι μας, όμως. Η διαφωνία δε θα αργήσει να λυθεί, ακόμα και αν περάσει το πρόβλημα στο ντούκου. Θα ‘ρθουν άλλα κύματα όμως, και κάθε φορά θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί η έλλειψη συνεννόησης.
Κάποια στιγμή, δε γίνεται, πλοίο είναι, θα πάρει νερά και θα φουντάρει. Θέλουν δε θέλουν τα πιτσουνάκια μας, το έχασαν στη μετάφραση, και ένα κρεβάτι πια δεν μπορεί να τα λύσει κι όλα.
Γι αυτό παιδιά, μην κάνετε τους χαζούς όταν πρέπει να επικοινωνήσετε. Μην αφήνετε άλλους να δώσουν τις δικές σας μάχες, και μην ακούτε μόνο όσα θέλετε.
Και τέλος, αφήστε στην άκρη τους εγωισμούς. Μην είστε εγωιστές όταν τα «καμπανάκια» στη σχέση χτυπούν, γιατί θα χάσετε, και μετά θα αναρωτιέστε τι έγινε λάθος…
Δεν είναι λίγο μαλακία να σας τα χαλάσει το «σπασμένο τηλέφωνο»; Think about it.
Συντάκτης: Σπύρος Θεοδώρου
