Παραδέξου το, σου έχει συμβεί. Τόσο καιρό που ήσουν μόνος/η, ούτε να σε φτύσουν. Εντάξει, όχι κι έτσι, αλλά σίγουρα δεν είχες και καθημερινές εκφράσεις ενδιαφέροντος (άντε, εντάξει, «πεσίματα»).
Κάποια στιγμή όμως έσπασε ο devil το ποδάρι του και σου ‘κατσε η μικρή απ’ το γραφείο, έπιασαν οι ευχές της γιαγιάς «να βρεις ένα καλό παιδί» και τα συναφή. Και βρέθηκες λοιπόν σε σχέση. Κι από τότε γίνεται το σώσε!
Όλο και περισσότερος κόσμος σε παρατηρεί και σου δίνει ενδιαφέρον, οι νευρικές προσεγγίσεις-συζητήσεις γίνονται συχνότερες. Για κάποιο λόγο καταλαβαίνεις ότι αρέσεις περισσότερο! Και μάλλον ισχύει.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι καθαρά θέμα των άλλων, οι οποίοι ξαφνικά και ως δια μαγείας «μυρίστηκαν» τα ότι έχεις σχέση, και ακόμα περισσότερο ξαφνικά, άρχισαν να αισθάνονται έλξη για σένα;
Ή μήπως πηγαίνει πιο βαθιά το λαγούμι;
Σαν άλλη καλτ διαφήμιση ινστιτούτου αδυνατίσματος, ας δούμε το «πριν» και το «μετά».
Το «πριν»:
Τι γινόταν λοιπόν πριν δημιουργηθεί η σχέση; Ποια ήταν η συμπεριφορά των άλλων, αλλά, απείρως σημαντικότερα, ποια ήταν η δική σου συμπεριφορά;
Λοιπόν… Όπως έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν, οι άλλοι είναι τρίτοι παρατηρητές, και ως εκ τούτου, περισσότερο αντικειμενικοί. Αντιλαμβάνονται δηλαδή πράγματα σε σένα τα οποία εσύ δεν αντιλαμβάνεσαι. Όπως η ερωτική επιθυμία, ο ερωτικός ανταγωνισμός (ο κυνηγός φέρεται, και άρα φαίνεται) και η ανασφάλεια («φαίνομαι ωραίος/α;»).
Όταν είσαι μόνος/η, πιθανότατα το εκφράζεις με τρόπο που δεν κατανοείς, αλλά το περιβάλλον σου το βλέπει. Και δυστυχώς, όταν η προσφορά είναι έκδηλη, η ζήτηση μειώνεται. Κοινώς, αν φαίνεται ότι «το κυνηγάς», οι άλλοι θα κάνουν την πάπια.
Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, οι αντιδράσεις αυτές και οι συμπεριφορές σου θα γίνονται όλο και περισσότερο έντονες, και με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίζει να αντιδρά και το περιβάλλον σου.
Η συμβουλή του «να είσαι χαλαρός» και «όλα θα’ ρθουν», όσο σπαστική κι αν είναι (ειδικά αν προέρχεται απ’ τον/ην ωραίο/α της υπόθεσης που ποτέ δεν είχε ιδιαίτερο θέμα να βρει ταίρι) είναι και η σωστότερη. Κι ας θες να τον/ην χτυπήσεις με φτυάρι.
Το «μετά»:
Ας πούμε λοιπόν ότι περνάει ο καιρός, βρίσκεται το άτομο εκείνο που τα βρίσκεις, κι όλα ωραία και καλά. Αμ δε! Τώρα είναι που αλλάζουν οι άλλοι γύρω σου, και αρχίζεις να σκέφτεσαι «μήπως είμαι τρελός, μήπως τα ‘χω χαμένα;». Μμμ, δεν τα ‘χεις χαμένα. Απλά «τα ‘χεις». Με κάποιον.
Και αυτό φαίνεται. Από τι όμως φαίνεται;
Ξαφνικά δείχνεις μια άνεση. Χαμογελάς. Τα προβλήματα που μέχρι πρότινος σε απασχολούσαν είναι τώρα στο background, καθώς στο προσκήνιο έχει έρθει το άτομο με το οποίο ξεμυαλίστηκες. Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι φαίνεσαι «καλά». Αυτό το καλά δεν είναι το κλασικό «καλά» που απαντάς όταν σε ρωτάνε πώς είσαι και ουσιαστικά σημαίνει «δε μας χέζεις κι εσύ…». Είναι «εξαιρετικά», είναι «γαμάτα», είναι εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο που φοράς όλη μέρα και αποκρυπτογραφείται ως: «α, γάμησε αυτός…» (Αντίστοιχη έκφραση υπάρχει και για τις κυρίες μας, αλλά εκείνη ακούγεται πιο άσχημα, σόρι).
Ε λοιπόν αυτή η συμπεριφορά είναι κόκκινο πανί, τόσο για άντρες όσο και για γυναίκες. Σαν τη μύγα στο μέλι (καλά, κάπου αλλού θα έγραφα, αλλά ένεκα η ανατροφή μου) θα ‘θουν!
Εκτός του ότι η ευτυχία του άλλου είναι άξια ζήλειας, εδώ παίζει και κάτι ακόμα. Ξαφνικά ο τύπος ή η κοπέλα που ήταν single για καιρό βγήκε από την αγορά. Δεν πωλείται πλέον, είναι το λεγόμενο «off limits», ή ελληνιστί «μη τζιζ».
Δικαιολογημένα, όσοι νωρίτερα θεωρούσαν δεδομένο το άτομο αυτό, και ίσως το είχαν και στα υπόψιν για κάτι μελλοντικό, έχασαν τη μιλιά τους. Ακόμα πιο δικαιολογημένα, άρχισαν να το πλησιάζουν για να επανεδραιώσουν τη δική τους «κυριαρχία» πάνω του.
Γκούχου, εγωισμός, γκούχου.
Σας έχω νέα, βέβαια, όσους ξαφνικά σας ξύπνησε το ενδιαφέρον: πέταξε πλέον το πουλάκι…
Συμπέρασμα; Η είσοδος σε μια σχέση μπορεί να βγάλει στον άνθρωπο τα καλύτερά του χαρακτηριστικά, κι αυτό να τον κάνει να φαίνεται περισσότερο ελκυστικός.
Πιο πολύ όμως, κι επειδή είμαστε άτιμο είδος, είναι εκείνο που δεν μπορούμε να έχουμε εμείς, που είναι πιο γλυκό. Είναι το ότι κάποιος είναι ευτυχισμένος χωρίς εμάς.
Και είναι και ότι προτιμούμε να φτάσει στο αμήν μία κατάσταση πριν κάνουμε κάτι με έναν άνθρωπο, (επειδή απλώς φερόμαστε ηλίθια) απ’ το να τον προσεγγίσουμε όταν είναι ακόμα διαθέσιμος. Μαλακία μας, of course.
Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν «τώρα που έχεις σχέση, τώρα στην πέφτουν όλοι».
Κοίτα μην τα σκατώσεις κι εσύ όμως, έτσι;
Συντάκτης: Σπύρος Θεοδώρου
