Η σχέση με τ' αδέρφια σου επηρεάζει το πώς θα επιλέξεις ταίρι

Η παρουσία ή η απουσία αδελφών μέσα σε μία οικογένεια, αδιαμφισβήτητα επηρεάζει τον τρόπο που μεγαλώνει το κάθε παιδί, τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό του, αλλά και τον κόσμο γύρω του και επομένως τη φύση και την ποιότητα των σχέσεων που θα αναπτύξει αργότερα στη ζωή του. Γιατί, μπορεί να είναι σε όλους μας σίγουρα γνωστό ότι η ποιότητα των συντροφικών σχέσεων που δημιουργούμε ως ενήλικες, συνδέεται άμεσα με το είδος της σχέσης που είχαμε με τους γονείς μας, αλλά σίγουρα αξίζει να ξέρεις ότι οι έρευνες λένε ότι είναι και απόρροια του είδους της σχέσης που είχαμε με τα αδέλφια μας στη διάρκεια των παιδικών μας χρόνων.

Γιατί αν το καλοσκεφτείς, και μόνο το γεγονός πως έχεις γεννηθεί από το ίδιο σώμα και πως έχεις μεγαλώσει στην ίδια οικογένεια με τα αδέλφια σου, αυτόματα αυτό δημιουργεί κάποιες προϋποθέσεις για πολύ στενές σχέσεις. Ταυτόχρονα, οι αδελφικές σχέσεις είναι συνήθως και οι πιο μακρόχρονες, δεδομένου ότι οι γονείς μας φεύγουν από τη ζωή, συνήθως πριν από εμάς, και ο σύντροφος ή τα παιδιά μας, μπαίνουν συνήθως πολύ αργότερα στο παιχνίδι. Και σκέψου κιόλας ότι σε αντίθεση με ό, τι μπορεί να συμβεί στις φιλικές μας σχέσεις, ένα αδελφό ή  μία αδελφή, δε μπορούμε ποτέ να το βγάλουμε εντελώς από τη ζωή μας, γιατί ακόμα και αν έχουμε διακόψει κάθε σχέση μαζί του, το πιο πιθανό είναι να συνεχίζουμε να συναντιόμαστε σε διάφορα γεγονότα και κοινωνικές συναντήσεις.

Ένας ακόμη σημαντικός λόγος, που συμβάλλει στη δημιουργία πολύ στενών αδελφικών σχέσεων, είναι και το γεγονός πως συχνά τα αδέλφια προβάλουν ο ένας στον άλλον πλευρές του εαυτού τους, τις οποίες δεν αποδέχονται ή δεν αντέχουν, ειδικά στην περίπτωση αντίθετων φύλων, δηλαδή ανάμεσα σε έναν αδελφό και μία αδελφή. Φυσικά, αποτέλεσμα μιας στενής αδελφικής σχέσης μπορεί να είναι η μεγάλη ασφάλεια και χαρά, έλλειψη άγχους και ανασφάλειας και ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης του κάθε παιδιού. Ωστόσο, είναι και περιπτώσεις που αυτή η εγγύτητα, μπορεί και να περιπλέξει τη μεταξύ τους σχέση και να δημιουργηθούν μεγάλες ρίξεις ανάμεσά τους, λόγω αντιπαλότητας ή αντιζηλίας. Και σε αυτό το σημείο, μεγάλη εντύπωση σίγουρα θα σου κάνει το γεγονός ότι οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται ότι για ένα παιδί ηλικίας 1,5 έτους, είναι σχεδόν αβάσταχτο να βλέπει ξαφνικά ένα άλλο παιδί (το αδελφάκι του) να βρίσκεται στην αγκαλιά και στο στήθος της μητέρας του. Μάλιστα ισχυρίζονται ότι αυτό, στην ενήλικη ζωή, είναι ισότιμο με το να δεις το σύντροφό σου στην αγκαλιά ενός άλλου ατόμου!

Είναι επομένως σαφές ότι η ύπαρξη ή μη αδελφών, αλλά και το είδος της πρώιμης αδελφικής σχέσης που αναπτύξαμε με αυτά, έρχονται να εξομαλύνουν ή να δυσχεράνουν τις συντροφικές σχέσεις του σήμερα. Μάλιστα, οι Judith Lasky και Susan Mulliken (1988) αναφέρουν ότι οι λειτουργικές, υγιείς αδελφικές σχέσεις επιτρέπουν την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και της ικανότητας της αυθεντικής επικοινωνίας με τον άλλο στη σχέση μας. Αυτό βοηθάει στη δημιουργία ενήλικων συντροφικών σχέσεων που έχουν οικειότητα και μιας σχέσης στην οποία το συναισθηματικό μοίρασμα, δεν εκλαμβάνεται ως κίνδυνος από τους συντρόφους, αλλά εξέλιξη για τη σχέση και τον καθένα ξεχωριστά μέσα σε αυτή.

Αντίθετα, οι συγκρουσιακές αδελφικές σχέσεις που δεν έχουν λυθεί ή δεν έχουν αντιμετωπιστεί ορθά, δυστυχώς τείνουν να επαναλαμβάνονται, στις ερωτικές σχέσεις αργότερα και με αυτό τον τρόπο, παγιωμένοι ρόλοι μεταξύ των αδελφών, είναι δυνατόν να μεταβιβάζονται ασυνείδητα στην ερωτική μας σχέση. Για παράδειγμα, κάποιος ο οποίος στην αλληλεπίδραση με τα αδέλφια του είχε το ρόλο του θύματος, θα περιμένει ασυνείδητα να βιώσει την ίδια, οικεία συνθήκη και με το σύντροφό του ως ενήλικας, ενώ ένας αδελφός σε ρόλο σωτήρα, πιθανότατα να επιδιώκει συνεχώς να σώνει και τα υπερασπίζεται το σύντροφό του μετέπειτα κατά την ενηλικίωσή τους.

Οι ειδικοί λένε ότι συνήθως όταν η πρώιμη αδελφική σχέση είχε ένταση και συγκρουσιακό χαρακτήρα, στοιχεία του συντρόφου, όπως μια συνήθεια, ο τόνος της φωνής του,  ή γενικότερα κάποιο βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς του, μπορεί ασυνείδητα να «θυμίζουν» τον αδελφό και τη σχέση. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, αναπαράγεται στο ζευγάρι μια έντονη αλληλεπίδραση με ρόλους, συμπεριφορές και συναισθήματα, η οποία πυροδοτείται από τις παρελθοντικές, ανεπεξέργαστες, αδελφικές σχέσεις.

Βλέπεις τελικά πόσo σημαντική και καθοριστική είναι η επιρροή των αδελφών μεταξύ τους, για τις μετέπειτα σχέσεις τους και άρα για όλο το υπόλοιπο της ζωής τους. Βλέπεις ότι τελικά τα παιδιά δεν είναι λίγες οι φορές που περνούν περισσότερο χρόνο με τα αδέλφια τους παρά με τους γονείς τους.  Γι’ αυτό και οι γονείς θα πρέπει να είναι παρόντες -αλλά με το σωστό τρόπο- στη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των αδελφών. Θα πρέπει να τους δίνουν με το δικό τους παράδειγμα την έννοια της ισότητας, να τους δείξουν τον τρόπο να σέβονται το ένα το άλλο, να ενισχύουν τη συνεργασία τους, ανακαλύπτοντας καινούριους τρόπους απασχόλησης που θα ταιριάζουν στα γούστα όλων των παιδιών (και όχι μόνο στου ενός). Να προσπαθούν να τα συμφιλιώσουν, αν έχουν μεταξύ τους μικροκαβγάδες και να προσπαθούν να τους μάθουν πώς να υποστηρίζει το ένα το άλλο.

Τέλος, είναι πολύ σημαντικό για τους γονείς, να τους δείξουν τη σημασία της ατομικότητας και της μοναδικότητας, ότι το κάθε μέλος της οικογένειας είναι φυσικό να έχει άλλα ενδιαφέροντα και ταλέντα. Γι’ αυτό και αν είσαι γονέας, μη διστάσεις, κάποιες φορές αν χρειαστεί, να αφιερώσεις διαφορετικό χρόνο στο ένα και να ασχοληθείς με κάποια δραστηριότητα μαζί του και διαφορετικό χρόνο στο άλλο. Άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να είναι πάντα μαζί, και είναι λογικό και δίκαιο να θέλουν να παίξουν και μόνα τους. Ας τους δώσουμε τα εφόδια εκείνα που θα τα κάνουν να αποκτήσουν έναν δικό τους, ξεχωριστό δεσμό, ο οποίος θα τα συντροφεύει σε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής τους και θα είναι ευεργετικός για τις στενές διαπροσωπικές τους σχέσεις. Ας μάθουν, όσο γίνεται καλύτερα, την έννοια της ομάδας, του μοιράσματος και της δικαιοσύνης. Το αξίζουν  άλλωστε!