«Θα είμαι έτοιμος να γνωρίσω καινούριο κόσμο φέτος το καλοκαίρι;». «Γιατί ενώ όλοι είναι ενθουσιασμένοι με τον ερχομό της άνοιξης και του καλοκαιριού που απλώνεται μπροστά μας, εγώ νιώθω ανεξήγητα ανήσυχη;». «Θα έχω φτιάξει το σώμα και το στιλ που θέλω μέχρι αρχές Αυγούστου;». «Τα οικονομικά μου θα μου επιτρέψουν να κάνω τις διακοπές που έχουμε ονειρευτεί με τον σύντροφό μου;».
Ίσως να είσαι κι εσύ από αυτούς τους (ίσως) λίγους που με τον ερχομό της άνοιξης και του καλοκαιριού αρχίζουν να προβληματίζονται, να κάνουν απαισιόδοξες σκέψεις, να εστιάζουν στα αδύναμά τους σημεία και τις ελλείψεις τους και να χάνουν ξαφνικά την αυτοπεποίθηση και τον δυναμισμό τους. Γιατί οι περισσότεροι έχουμε συνδυάσει την «εποχική κατάθλιψη» με τον ερχομό του χειμώνα, με τις γκρίζες εκείνες μέρες, τις ατέλειωτες νύχτες και τις τόσο σύντομες μέρες. Κι όμως…
Αρχικά να πούμε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι εξαιρετικά ευαίσθητος στα φυσικά φαινόμενα, δηλαδή σε παράγοντες, όπως ο φωτισμός και η θερμοκρασία. Αρκεί να σκεφτείς ότι λίγες παραπάνω ώρες ηλιοφάνειας και αυξημένης θερμοκρασίας είναι αρκετές για να αυξηθεί η παραγωγή σεροτονίνης και ντοπαμίνης στον εγκέφαλό σου. Θα μου πεις, και τι έγινε; Αυτές οι δύο ουσίες είναι νευροδιαβιβαστές που συμμετέχουν στη μετάδοση μηνυμάτων μεταξύ των νευρικών μας κυττάρων και είναι υπεύθυνες για τα αισθήματα ευεξίας και διέγερσης που νιώθουμε καθημερινά!
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά άλλη μια ουσία μπαίνει στο παιχνίδι και ρυθμίζει σχεδόν τα πάντα μέσα μας (και αναπόφευκτα και έξω μας!). Στις μεγάλες αλλαγές των εποχών ο οργανισμός μας προσαρμόζεται στις συνθήκες φωτισμού μέσω της μελατονίνης. Είναι εκείνη η μαγική ορμόνη, η οποία είναι υπεύθυνη για το βιολογικό μας ρολόι. Όταν ξεκινά λοιπόν ο χειμώνας, η έλλειψή της προκαλεί σε πολλούς τη «μελαγχολία του χειμώνα», ενώ την άνοιξη και το καλοκαίρι η αύξησή της οδηγεί στην ακριβώς αντίστροφη κατάσταση.
Έτσι, λοιπόν, άνθρωποι που είναι λίγο πιο μελαγχολικοί, που είναι επιρρεπείς στο άγχος και στον υπερτονισμό των αρνητικών γεγονότων στη ζωή τους, δεν έχουν αυτή την περίοδο ιδιαίτερη διάθεση να βγουν έξω, να περπατήσουν κάτω από τον λαμπερό ήλιο, να απολαύσουν το αγαπημένο τους παγωτό μετά το μπάνιο στη θάλασσα ή έστω να σχεδιάσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
«Παλεύουν» μήπως και καταφέρουν να μπουν σε αυτό το ευχάριστο -για τους περισσότερους- κλίμα και αντί να αισθάνονται καλύτερα, τελικά αισθάνονται πιεσμένοι. Μάλιστα, για κάποιους αυτή η κατάσταση ξεκινά από πολύ νωρίς, από εκείνη την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου που γινόταν ως τώρα η αλλαγή ώρας. Αισθάνονται πιο εκτεθειμένοι, ευερέθιστοι, συχνά δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, ενώ αγαπημένες τους ασχολίες, τώρα δεν τους ενθουσιάζουν το ίδιο. Ίσως αυτοί παραδόξως να φοβούνται περισσότερο τις ευχάριστες αλλαγές από ότι τις δυσάρεστες…
Όπως και να ‘χει, η άνοιξη μαζί με το καλοκαιράκι που απλώνεται δελεαστικά μπροστά μας, είναι ένα κάλεσμα για εξωστρέφεια, περιπέτεια, ανεμελιά, χαρά, αξέχαστες φιλικές και οικογενειακές στιγμές, θερινά σινεμά, βόλτες με ελαφριά και ανέμελα ρούχα, ξεκούραστες απογευματινές στιγμές στο μπαλκόνι, αλλά και μεταμεσονύκτιες συναντήσεις.
Ωστόσο, οφείλουμε να σεβαστούμε και αυτούς που είναι πιο διστακτικοί στον ερχομό όλων αυτών είτε γιατί είναι αμετανόητοι λάτρεις του χειμώνα, είτε γιατί το σώμα τους θέλει τον χρόνο του να προσαρμοστεί αποτελεσματικά στις νέες συνθήκες του «καυτού» περιβάλλοντος, είτε ακόμη γιατί έχουν προδιάθεση σε κάποια εποχική συναισθηματική διαταραχή. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να αφήσουμε τις σκέψεις να καταναλώσουν πολύ χρόνο και χώρο στη μέρα μας και να μας ορίζουν σε επίπεδο συμπεριφοράς και επιλογών. Δεν το αξίζουμε! Κανένας δεν το αξίζει. Σωστά;
Συντάκτης: Ειρήνη Μακρινού
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
