Πόσα ξέρεις για τη δραματική διαταραχή προσωπικότητας;

Ο τρόπος που μιλούν, που κινούνται, που συμπεριφέρονται, είναι σαγηνευτικός. Τους χαρακτηρίζει μια θεατρική έκφραση των συναισθημάτων τους και μια μπόλικη δόση υπερβολής σε ό,τι κάνουν, θα λέγαμε. Τους απασχολεί πολύ η εικόνα τους και κατ’ επέκταση η εξωτερική τους εμφάνιση, λατρεύουν να τραβάνε όλα τα βλέμματα πάνω τους, αγαπούν και επιδίδονται με μανία στο φλερτ και αφήνονται σε αυτό (ακόμη και στις πιο ακατάλληλες στιγμές). Η ψυχολογία κάνει λόγο για ένα είδος διαταραχής της προσωπικότητας, η οποία ονομάζεται «δραματική διαταραχή προσωπικότητας».

Γιατί σίγουρα και εσύ θα έχεις συναντήσει στη ζωή σου ανθρώπους με μια ανεξήγητα δραματική και υπερδραστήρια συμπεριφορά, η οποία τις πιο πολλές φορές αποσκοπεί στο να προσελκύσει την προσοχή των άλλων. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν την τάση να συμπεριφέρονται με θεατρικό και υπερβολικό τρόπο, που αδημονούν να τραβήξουν όλα τα βλέμματα επάνω τους. Είναι άτομα, τα οποία αισθάνονται πολλές φορές ακόμα και αδικημένα, όταν σε μια παρέα ή σε μια συζήτηση, νιώσουν ότι δεν είναι το κέντρο της προσοχής. Η συμπεριφορά τους μπορεί να συμπεριλαμβάνει πέρα από τη διαρκή αναζήτηση έγκρισης και προσοχής,  τη θεατρικότητα και κυρίως τη δραματοποίηση, μέσα από ένα κράμα έντονου γέλιου ή έντονων δακρύων. Θα τους δεις να μιλούν συνήθως πιο πολύ για τον εαυτό τους, δείχνοντας κάποιες φορές μια ενεξήγητη αδιαφορία για τους άλλους και τα προβλήματά τους.

Η εμφάνιση τους είναι το «όπλο» τους. Ωστόσο, οι ανασφάλειες που έχουν είναι μεγάλες, καθώς τους βλέπουμε να αναζητούν συνεχώς την επιβεβαίωση από τους άλλους, να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην κριτική των γύρω τους, ενώ  αντιμετωπίζουν και δυσκολίες στο να διαχειριστούν την απογοήτευση και την αποτυχία στην καθημερινότητά τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα τους δεις να επηρεάζονται αρκετά εύκολα από τους άλλους, ενώ δε θα διστάσουν να αποδώσουν την αποτυχία τους σε τρίτους, προκειμένου να μην τα βάλουν με τον ίδιο τους τον εαυτό.

Όλα τα προηγούμενα, έχουν ως αποτέλεσμα βέβαια, οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αυτή τη διαταραχή να  τείνουν να δυσκολεύονται ιδιαίτερα στο να διατηρήσουν μακροχρόνιες σχέσεις, καθώς σε κάποιες περιστάσεις συχνά συμπεριφέρονται επιπόλαια και εγωιστικά. Είναι από εκείνους που βαριούνται εύκολα καταστάσεις, που επιζητούν μανιωδώς αλλαγές και συγκινήσεις στη ζωή τους, που παραπονιούνται ότι ακόμη δεν έχουν βρει τη ρομαντική σχέση που τόσα χρόνια ψάχνουν. Συχνά, οι σχέσεις που φτιάχνουν είναι επιφανειακές κι ενώ θα τους δεις να συνάπτουν εύκολα φιλίες και να είναι αυτό που λέμε «η ψυχή της παρέας», μετά από λίγο καιρό θα έχουν έντονους διαπληκτισμούς και ασυμφωνίες με πολλούς τόσο στο εργασιακό τους περιβάλλον, όσο και στα προσωπικά τους.

Είναι μια κατάσταση, η οποία έχει προξενήσει το ενδιαφέρον των ψυχολόγων, και γι’ αυτό έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να βρεθούν τα αίτια αυτής της διαταραχής. Οι ειδικοί θεωρούν ότι πιθανότατα να σχετίζεται με κάποια γενετική διαταραχή, σε συνδυασμό με κάποια βιώματα ή γεγονότα κατά την παιδική ηλικία ενός ατόμου.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε ότι γενικά υπάρχει ένα ευρύ πεδίο διαταραχών της προσωπικότητας στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Όλες εμπεριέχουν ένα διεισδυτικό πρότυπο συμπεριφοράς, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι οι χαρακτηριστικές συμπεριφορές και σκέψεις ενός ατόμου, είναι έκδηλες σε όλες σχεδόν τις πτυχές της ζωής του. Έτσι, τα άτομα εκείνα που αντιμετωπίζουν κάποιες διαταραχές προσωπικότητας, συνήθως αντιμετωπίζουν λίγες παραπάνω δυσκολίες από ένα άλλο άτομο, όσον αφορά τη σωστή ερμηνεία και εκτίμηση του περίγυρού τους, αλλά και στο να έχουν την κατάλληλη αντίδραση σε αυτά που τους έρχονται από το περιβάλλον τους. Ωστόσο, στην περίπτωσή μας, το δύσκολο με αυτή τη διαταραχή είναι ότι οι ασθενείς αδυνατούν να την αναγνωρίσουν. Έτσι, συχνά αναζητούν θεραπεία για την υποτιθέμενη κατάθλιψη που βιώνουν εξαιτίας των  αποτυχημένων σχέσεων που είχαν ή συνεχίζουν να έχουν κι έτσι η θεραπεία αργεί να πραγματοποιηθεί.

Είναι λοιπόν ώρα για αυτούς τους ανθρώπους να αναπτύξουν εγγύτητα με τους γύρω τους. Να αγαπήσουν τον εαυτό τους περισσότερο (αλλά με το σωστό τρόπο) και κυρίως να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθησή τους, δείχνοντας παραπάνω ενδιαφέρον για τις ζωές των άλλων ανθρώπων. Άλλωστε, όπως πολύ εύστοχα έχει γράψει και ο διάσημος Ψυχολόγος και ανθρωπιστής, Erich Fromm, «αγάπη δε σημαίνει να παίρνεις, ούτε είναι ένας απλός τρόπος να φύγουμε από την ανασφάλεια. Ξεκινά με το να δίνεις, να δίνεις χαρά, να δίνεις ενδιαφέρον, να δίνεις κατανόηση, χιούμορ, λύπη, να δίνεις όλων των ειδών τις εκδηλώσεις και εκφάνσεις αυτού που είναι ολοζώντανο μέσα σου». Να δίνουμε λοιπόν!