«Χρειαζόμαστε τέσσερις αγκαλιές τη μέρα για να επιβιώσουμε, οκτώ για να συντηρηθούμε και δώδεκα για να αναπτυχθούμε» είχε πει η Αμερικανίδα Ψυχοθεραπεύτρια Virginia Satir.
«Ένας φίλος γνωρίζει ποιος είσαι, καταλαβαίνει πού ήσουν, αποδέχεται αυτό που έχεις γίνει και, ακόμα, σου επιτρέπει ευγενικά να εξελιχθείς», πίστευε ο William Shakespeare.
«Μην περπατάς πίσω μου, μπορεί να μη σε οδηγήσω. Μην περπατάς μπροστά μου, μπορεί να μην ακολουθήσω. Απλά περπάτα δίπλα μου και γίνε φίλος μου», είχε γράψει ο διάσημος Γάλλος φιλόσοφος Albert Camus.
Αν σκεφτεί κανείς όλα όσα έχει δει, όλα όσα έχει διαβάσει κι όλα όσα τον έχουν προβληματίσει σχετικά με την αξία της φιλίας και τους φίλους του, αν αναλογιστεί ότι η φιλία είναι μοίρασμα, εμπιστοσύνη, αγάπη και διαπροσωπική επικοινωνία με ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων, τότε ίσως να μην του φανεί και τόσο ρομαντικό κι ουτοπικό να δημιουργήσει καινούριους φίλους στα τριάντα, στα σαράντα, στα πενήντα. Και γενικά να δημιουργήσει καινούργιους φίλους, όταν και όποτε βιώσει εκείνο το συναίσθημα. Αυτό που μοιράζεται με έναν όμορφο τρόπο αυτό που του συμβαίνει μια δεδομένη στιγμή. Ότι αισθάνεται τυχερός που γνώρισε αυτόν τον άνθρωπο, ότι πραγματικά θα έχανε τόσα πολλά, αν εκείνη τη μέρα δεν είχε κάνει την αρχή, να ρωτήσει αν κι αυτός περιμένει να ξεκινήσει η ταινία αυτή που προβάλλεται, σε δέκα λεπτά στην αίθουσα 5.
Είναι πράγματι αλήθεια, ότι όσο μεγαλώνουμε αλλάζουν πολλά, γύρω μας και μέσα μας. Εμείς, οι άνθρωποι γύρω μας, οι στενές μας σχέσεις. Και έρχονται τα 30 και μας βρίσκουν μπροστά από έναν απολογισμό, μ’ όλους και μ’ όλα, μα πιο πολύ με τους φίλους που έχουμε ακόμα δίπλα μας. Εκείνους που δημιουργήσαμε τα τελευταία χρόνια, εκείνους που σκεφτόμαστε μήπως τώρα δημιουργήσουμε, τους παιδικούς μας φίλους και τους δήθεν φίλους. Φοβόμαστε να δημιουργήσουμε νέους, γιατί φοβόμαστε πως δεν έχουμε αρκετό χρόνο. Πού να βρούμε ελεύθερο χρόνο για διασκέδαση, για ουσιαστική επικοινωνία, χρόνο να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα με τους φίλους μας, χωρίς να βλέπουμε την ώρα, χωρίς την παρεμβολή κανενός ήχου κλήσης;
Η λίστα με τις υποχρεώσεις μας είναι πάντα τόσο φουσκωμένη! Έχουμε κι εκείνες τις εκκρεμότητες στη δουλειά που δεν έγιναν το πρωί στο γραφείο κι αναγκαστικά θα τις ρυθμίσουμε σπίτι μες στο Σαββατοκύριακο. Και μέσα σε όλα, βάλαμε αυτό το τρίμηνο κι εκείνο το σεμινάριο δημιουργικής γραφής, -όχι ότι θα μας χρειαστεί, αλλά ενδιαφέρον μας ακούστηκε εκείνη τη μέρα στη διαφήμιση και το πετύχαμε και σε καλή τιμή. Aν είμαστε και γονείς, ακόμα πιο γεμάτη η καθημερινότητά μας. Γιατί κάθε μας παιδί, ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται έχει διαφορετικές ανάγκες και απαιτήσεις από εμάς. Να πας και ένα τζόκινγκ, ένα χορό, μια προπόνηση, πάει τελείωσε η μέρα!
Βεβαίως, το συμπέρασμα από όλα αυτά, δεν είναι πως είναι δύσκολο να κρατήσουμε δυνατούς τους δεσμούς φιλίας. Ούτε πως επειδή μεγαλώνουμε, η ευκαιρία να γνωριστούμε με άλλους ανθρώπους χάνεται μια για πάντα από τη ζωή μας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από σήμερα κιόλας και ας μην τηρήσουμε για μια φορά αυτό το καθιερωμένο «σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι», «σπίτι-σχολή, σχολή-σπίτι». Ας πάμε για έναν καφέ με τους συναδέλφους μας από τη δουλειά, ή για μια μπύρα με τους φίλους από το γυμναστήριο. ‘Εστω, ας βγούμε για ένα ποτό στο κοντινό μπαρ της γειτονιάς μας -ακόμη κι αν δεν έχουμε κανονίσει τίποτα με κανέναν.
Γιατί πάντα με το μεγάλο, πηγαίο και πλατύ μας χαμόγελο, μπορούμε να βγούμε εκεί έξω και να διεκδικήσουμε κάτι διαφορετικό, έναν άνθρωπο που μπορεί να έχουμε τόσα πολλά να συζητήσουμε, που να μπορεί να καταλάβει στο 100% αυτό που περνάμε τούτη εδώ τη στιγμή. Να είμαστε ανοιχτοί, γιατί είναι πολύ σημαντικό. Ανοιχτοί αλλά και τολμηροί στις απόψεις μας και στις στις συζητήσεις σας. Να μη διστάζουμε να κουβεντιάζουμε ό,τι μας προβληματίζει, για τα συναισθήματά μας, για τα όμορφα και τα δυσάρεστα που μας συμβαίνουν. Και φυσικά, μόνο εάν δείξουμε από την αρχή εμπιστοσύνη σε ένα καινούριο άτομο θα θεμελιώσουμε το ευνοϊκό υπέδαφος για την καλλιέργεια μίας νέας, αλλά γνήσιας φιλίας.
Με προσοχή και μια φυσιολογική και όχι παράλογη επιφύλαξη, μπορεί να κερδίσουμε νέους, πολύτιμους ανθρώπους στη ζωή μας. Άλλωστε, όπως λέει κι ένα αγγλικό τραγούδι: «Υπάρχουν φίλοι στη ζωή μας για έναν λόγο, για μια εποχή και για μια ζωή». Τίποτα δεν είναι κακό και τίποτα δε θα πρέπει να είναι απόλυτα εξιδανικευμένο, αρκεί να είναι λειτουργικό στη ζωή μας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ειρήνη Μακρινού
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
