Σπιτόγατοι ή μήπως ακοινώνητοι;

Ζούμε εν έτει 2019… Μία εποχή ψηφιακή, μοντελοποιημένη (ίσως και τυποποιημένη), μία εποχή που προσφέρει τόσες μα τόσες ιδέες κι ευκαιρίες για διασκέδαση, φαγητό, ασχολίες. Μία εποχή που ακόμα κι η εργασία μπορεί να γίνει μέσα απ’ την άνεση και την ευκολία του ίδιου σου του σπιτιού.

Θα ‘χει πάρει το αφτί σου για μεταφραστές που κάνουν αποδόσεις ολόκληρων βιβλίων απ’ το γραφείο του σπιτικού τους, για αρχιτέκτονες που ολοκληρώνουν μεγαλόπρεπα σχέδια απ’ το σχεδιαστήριό τους δίπλα στο υπνοδωμάτιό τους, για δημοσιογράφους, για διαφημιστές, για εκπαιδευτικούς που εργάζονται απ’ το σαλόνι τους και κάνουν κατ’ οίκον ιδιαίτερα.

Είναι κι αυτοί που έχουν, πάνω-πάνω, στα βασικά τους έγγραφα, το διακριτικό πακέτο πάχους τριών πόντων, με τα διαφημιστικά φυλλάδια, τα οποία περιλαμβάνουν όλα τα είδη φαγητού, από σουβλάκια και πίτσα, μέχρι burger, φαλάφελ και σαλάτες, κι από γλυκές κρέπες, μέχρι προφιτερόλ, σοκολατόπιτες και donuts. Γιατί, για κάποιους από εμάς, το φαγητό ή το γλυκό δεν αποτελεί μια ειδική ιεροτελεστία. Δε χρειάζεται να κοπιάζει κανείς να βρει μαγαζί, τραπέζι, να προβληματιστεί για τα ανάλογα ρούχα αλλά και για την πολυπόθητη θέση πάρκινγκ, για την οποία μάλλον θα κληθεί να δώσει μάχη με κάνα-δυο ακόμα ταλαίπωρους. Αρκεί να βρει το πιο δελεαστικό –για τη δεδομένη στιγμή– φαγητό και να το παραγγείλει. Τόσο απλά!

Και βέβαια, ίσως να ‘σαι κι από αυτούς που η συλλογή τους με CD είναι απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες και πλούσιες που μπορεί να ‘χει κανείς κι η οποία μπορεί να αφήσει ικανοποιημένο και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Το ‘χετε φιλοσοφήσει, λοιπόν, εσύ κι η παρέα σου, κι απ’ το να ψάχνετε απεγνωσμένα λίγο χώρο για δύο άτομα Σάββατο βράδυ, καλύτερα να τραβήξεις απ’ την κάβα σου εκείνο το κρασί, σοδειάς 2014, το οποίο έχει ωριμάσει και σε πεπαλαιωμένο βαρέλι, να ρυθμίσεις την απλίκα σε μέτριας προς χαμηλής έντασης φωτισμό, να φορέσετε τα ωραία, άνετα και φρεσκοπλυμένα ρούχα σας και να αφεθείτε στη μαγεία της δικής σας, χειροποίητης, ατμόσφαιρας.

Κι αν έρθουν κι αυτές οι μέρες που βρίσκουν την κάβα σου άδεια και με σοβαρές (για τα δικά σου πάντα δεδομένα) ελλείψεις ή που βαριέσαι να βγάλεις απ’ το ντουλάπι το μέλι, τη ρακή, την κανέλα, το γαρύφαλλο κι όλα τα συναφή μπαχαρικά, που θέλεις, στην τελική, να πιεις κάτι δροσερό κι ωραία σερβιρισμένο, μπορείς να ικανοποιήσεις ακόμη κι αυτή σου την επιθυμία, μιας κι υπάρχει πλέον η δυνατότητα να παραγγείλεις και να σου φέρουν στο σπίτι ακόμα και κοκτέιλ! Ναι, ωραιότατα, περιποιημένα, κοκτέιλ της επιλογής σου, ίσως όχι σερβιρισμένα σε φιγουράτα ποτήρια αλλά φτιαγμένα μόλις λίγο πριν πέσουν στην επεξεργασία του ουρανίσκου σου.

Και, βέβαια, ακόμα και για τη γυμναστική και την καλή σου φυσική κατάσταση που τόσο επιζητείς, έχεις βάλει στο πρόγραμμα Τρίτη-Πέμπτη, απ’ τις οκτώ μέχρι τις εννέα το βράδυ, να βάζεις να παίζει χαλαρωτική μουσική, να ανάβεις τα χειροποίητα κεριά με άρωμα βανίλια, να απλώνεις το πεντακάθαρο στρώμα που ‘χεις αγοράσει σε αποχρώσεις του πράσινου και να κάνεις την αγαπημένη σου γιόγκα. Γιατί τα γυμναστήρια είναι για ‘σένα χάσιμο χρόνου και στρίμωγμα, κι εσύ με τα βιβλία που έχεις διαβάσει περί γιόγκα, τι τους έχεις ανάγκη τους δασκάλους;

Όπως βλέπεις, η εποχή, παρόλο που κάποιες φορές νομίζεις ότι σε πιέζει υπερβολικά και σε βάζει σε μια κοπιαστική διαδικασία τρεξίματος εκτός σπιτιού, σε υπηρεσίες, μαγαζιά, καταστήματα, γραφεία, κοιτώντας την με το μικροσκόπιο βλέπουμε ότι ίσως τελικά να ‘ναι η χαρά του σπιτόγατου.

Ωστόσο, δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνουμε ακραίοι, να μένουμε σπίτι για μέρες και να αποφεύγουμε με κάθε τρόπο την επαφή με τους γύρω μας. Γιατί σαφώς και δεν είναι και το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, ξαφνικά, να ‘μαστε κάπως αδιάθετοι κάθε Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή, ακυρώνοντας εξόδους, ή δε γίνεται να παραγγέλνουμε πίτες απ’ το σουβλατζίδικο της γειτονιάς με τέτοια συχνότητα που πια αρκεί μία αναπάντητη για να καταλάβουν τι θέλουμε. Δε γίνεται να μας καλούν οι φίλοι μας να πάμε σινεμά κι εμείς να επιμένουμε να μένουμε κολλημένοι στο κρεβάτι, αγκαλιά με τον υπολογιστή, έως ότου δούμε και το τελευταίο επεισόδιο της σειράς. Δε γίνεται να ‘χει πάει εφτά το απόγευμα και να μην ξέρουμε αν είχε λιακάδα ή συννεφιά η μέρα που σιγά-σιγά φεύγει.

Άλλωστε, η ζωή θέλει ισορροπίες. Σίγουρα, είναι εκείνοι οι οποίοι αγαπάνε λίγο παραπάνω το σπίτι τους, νιώθουν όμορφα μέσα σε αυτό, το φροντίζουν και δεν το αποχωρίζονται εύκολα. Είναι, κι απ’ την άλλη, εκείνοι που επιζητούν πιο συχνά τη βόλτα έξω, τις κοινωνικές συναντήσεις, τα καφέ, τα μπαράκια, τα φεστιβάλ, τα θέατρα, τους κινηματογράφους… Με όποια κατηγορία κι αν ταυτίζεσαι περισσότερο, δες τη ζωή που σου κλείνει το μάτι και σε περιμένει να τη ζήσεις και κάνε την, με τον τρόπο σου, να αξίζει! Δεν είμαστε όλοι για όλα, αλλά σίγουρα είναι κι αυτές οι μέρες που χρειάζονται όλα!