Το καταφύγιό μας∙ ένα μέρος να μας χωράει και τους δύο

Αν το καλοσκεφτείς, μια σχέση φαντάζει σαν ένας χώρος που φτιάχνουμε μαζί με τον σύντροφό μας. Ένας χώρος εικονικός αλλά και πραγματικός, που προκύπτει αν φανταστούμε τη σχέση σαν ένα μέρος όπου μπορούμε να υπάρχουμε μαζί με τον άλλον! Ένα καταφύγιο, αν θέλετε, που το πλάθουμε μαζί διαρκώς, αλλάζοντας όψεις κι εσωτερική διακόσμηση!

Γιατί, ενώ συχνά υμνούμε αυτό το έντονο συναίσθημα του έρωτα, που μάλλον δε λένε τυχαία ότι κρατάει από λίγους μήνες έως και λίγα χρόνια, συχνά αγνοούμε την ύπαρξη κάποιου άλλου. Ενός άλλου συναισθήματος, όχι τόσο έντονου αρχικά, αλλά με προοπτική να ωριμάζει με τον καιρό. Συμβαίνει όταν αρχίζει ο ένας να ερωτεύεται τον άλλο σιγά-σιγά, μέσα από τον χρόνο που του αφιερώνει και τον γνωρίζει βαθύτερα. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο άλλος είναι κάτι εξαιρετικό για εμάς, γιατί μας έπεισε και τον πείσαμε γι’ αυτό.

Όταν θέλουμε τον άλλον στη ζωή μας, όταν θέλουμε να φτιάξουμε έναν από κοινού χώρο μέσα στον οποίο θα θωρακιστεί και θα ανθίσει η σχέση μας, αυτά που επιθυμούμε εκατέρωθεν μάλλον θα σου ακουστούν οικεία κι αναμενόμενα: αδημονούμε να έρθουμε κοντά, να μείνουμε αγκαλιά, να ενώσουμε ακόμα και τις αδυναμίες μας. Δε διστάζουμε να γίνουμε ευάλωτοι, γιατί στην τελική επιδιώκουμε να είμαστε ουσιαστικά μέσα στη σχέση μαζί, ανοιχτοί, να χωράμε μαζί. Αυτό είναι το ζητούμενο.

Διότι, το να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να νιώσει ευάλωτος, ίσως να είναι κι ο μόνος δρόμος προς την ολοκλήρωση και τη δημιουργία ενός υγιούς και τακτοποιημένου χώρου, ώστε η σχέση που βιώνουμε να καταστεί μοναδική. Παραμερίζοντας, λοιπόν, τις άμυνές μας κι επιτρέποντας στον σύντροφό μας να φωτίσει τις σκοτεινές πλευρές κι ανασφάλειες που επιμελώς κρύβουμε, μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να ακουμπήσει με ασφάλεια και να απολαύσει τη φρεσκάδα και την καθαρότητα αυτού του όμορφου μέρους που φτιάχνουμε.

Είναι φυσικό, ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτής της προσπάθειας, να κάνουμε λάθη, να βιώσουμε έντονα συναισθήματα που μπορεί και να μη μας πολυαρέσουν, να παρεξηγήσουμε συμπεριφορές ή να παρερμηνεύσουμε καταστάσεις. Άλλωστε, κάθε άνθρωπος και κάθε προσπάθεια είναι διαφορετική· είναι λάθος να τους αντιμετωπίζουμε όλους με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις φάσεις της ζωής μας.

Αρχικά, είναι εξαιρετικά σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας τις δικές μας προθέσεις, τη δική μας διαθεσιμότητα, ιδιαίτερα πριν επενδύσουμε στον άλλο και προβάλλουμε πάνω του μια πιθανή αποτυχία. Είναι απαραίτητο να αποδεχτούμε πλήρως τον εαυτό μας, προκειμένου να μπορέσουμε πραγματικά να φτιάξουμε αυτό τον θαυμαστό χώρο με τον άνθρωπο της επιλογής μας.

Εμμένοντας σε σκέψεις ότι κανείς δε μπορεί να μας καταλάβει ή ότι με κανέναν δεν ταυτίζονται οι σκέψεις μας κι οι προβληματισμοί μας, ενώ ταυτόχρονα νιώθουμε ανασφαλείς στη διαπροσωπική επαφή, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο σε μία εσωτερική μοναξιά. Παράλληλα, διαιωνίζουμε ένα φαύλο κύκλο διαπροσωπικών σχέσεων μικρής διάρκειας, με πανομοιότυπα σενάρια και τίτλους τέλους.

Για αυτούς τους λόγους, κι άλλους τόσους που δε χωράνε εδώ, σίγουρα αξίζει τον κόπο να φτιάξουμε τη σχέση που ‘χουμε με τον εαυτό μας κι εν συνεχεία να δημιουργήσουμε μαζί με τον σύντροφό μας ένα τακτοποιημένο καταφύγιο. Αυτό το μέρος είναι σημαντικό να ‘ναι ασφαλές, ώστε να μπορούμε να νιώθουμε ο εαυτός μας· ένα μέρος που μας χωράει και τους δύο, μαζί με όλα όσα είναι σημαντικά για μας αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά. Ένας χώρος που θα αφήνει περιθώριο για προσωπική ανάπτυξη και στον οποίο θα γευόμαστε όμορφες στιγμές, αυθεντικά χαμόγελα, μουσικές, όμορφες γεύσεις, κόκκινα κρασιά, συντροφικά πρωινά και ρομαντικά δειλινά.

Κι όταν με υπερηφάνεια μπορούμε πλέον να δηλώσουμε ότι τα καταφέραμε, ότι έχουμε δημιουργήσει αυτό το μέρος των ονείρων μας, τότε είναι που αρχίζει η πραγματική δουλειά. Γιατί χρειάζεται πολλή προσπάθεια κι απ’ τους δυο μας ώστε να το κρατάμε διαρκώς καθαρό, φωτεινό, με αρκετό οξυγόνο. Θα χρειαστούν δόσεις ανανέωσης και νέων ιδεών, εκπλήξεων κι ίσως κάποιων στοχευμένων αλλαγών, μερικά μερεμέτια ώστε να μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά και με ενδιαφέρον.

Χρειάζεται, βέβαια, κι η ανάλογη διάθεση και προθυμία, για να μην ταράσσεται αναίτια η γαλήνη κι η ισορροπία. Εν ολίγοις, με αρκετές δόσεις αποδοχής, χρόνου και μπόλικης επιθυμίας, η φαντασίωση του ιδανικού χώρου θα μπορέσει να γίνει μια απτή πραγματικότητα.