Το μοίρασμα μιας ψυχικής ασθένειας με τον σύντροφό μας

«Όταν διακρίνω την πλήρη αποδοχή σου, τότε και μόνο τότε μπορώ να σου δείξω την πιο τρυφερή, την πιο δημιουργική, την πιο ευάλωτη πλευρά μου», είχε γράψει κάποτε ο σπουδαίος Αμερικανός Ψυχοθεραπευτής Carls Rogers.

Πράγματι, η συντροφική σχέση είναι ένας θαυμάσιος «τόπος» προκειμένου να έρθουμε σε επαφή με τα αληθινά μας συναισθήματα, τον πραγματικό μας εαυτό. Να αγαπήσουμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας και κατ΄επέκταση να αγκαλιάσουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό, μέσα από τα χαρίσματα και τις αδυναμίες του. Γιατί είναι γεγονός ότι σε μια συντροφική σχέση, όσο περνάει ο καιρός και γνωρίζονται μεταξύ τους οι δύο ερωτικοί σύντροφοι όλο και περισσότερο, αναδύεται όλο και πιο έντονα η ανάγκη τους να ανοιχτούν, να πάρουν αυτό το μεγάλο ρίσκο. Κι όταν βέβαια αποδέχεται ο ένας τον άλλον, αποκαλύπτουμε με μια ανεξήγητα μεγαλύτερη ευκολία τα ενδότερα μυστικά μας, τις ιδιαίτερες και προσωπικές μας σκέψεις και ανησυχίες, όλες, από τις πιο μικρές μέχρι και τις πιο σημαντικές.

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναρωτηθούμε εν τέλει, πόσο σπουδαίο είναι να μοιραστούμε με το σύντροφό μας ένα προσωπικό θέμα υγείας μας, είτε αυτό αφορά μια πάθησή μας στη μέση, είτε αφορά ένα ορθοπαιδικό μας θέμα στο πόδι είτε ένα θέμα ψυχικής υγείας.

Το ξέρω βέβαια ότι σίγουρα θα σου είναι πολύ πιο εύκολο να πεις στο ταίρι σου ότι έχεις μια φλεγμονή στο δόντι και για το επόμενο διάστημα θα έχεις επισκέψεις στον οδοντίατρο, παρά να του πεις ότι τα απογεύματα -την ώρα εκείνη που δεν απαντάς στα μηνύματα- είσαι σε συνεδρία με τον ψυχοθεραπευτή σου. Ίσως να διστάζεις να μοιραστείς με τον σύντροφό σου αυτό το θέμα, από φόβο μήπως απομακρυνθείτε. Ίσως γιατί πιστεύεις βαθιά μέσα σου ότι οι περισσότεροι έχουν επιφυλακτική στάση απέναντι στα ζητήματα ψυχικής υγείας. Ίσως γιατί οι ψυχικές διαταραχές φοβίζουν και προβληματίζουν. Ωστόσο, ευτυχώς η κοινωνίας μας έχει προχωρήσει και πλέον είμαστε ανοιχτοί οι περισσότεροι όχι απλά σε μια κατάσταση αναζήτησης της επιβίωσής μας, αλλά στην αναζήτηση του «ευ ζην», στην ανακάλυψη εκείνης της επιθυμητής και αναγκαίας κατάστασης, που καλείται να κάνει πλέον σήμερα, κάθε άνθρωπος που σέβεται και αγαπά τον εαυτό του.

Όλα βεβαίως ξεκινούν από την ποιότητα και το βάθος μια σχέσης. Με άλλα λόγια, αν θέλουμε να προχωρήσουμε με ένα καινούριο άτομο που έχουμε βάλει στη ζωή μας και αρχίζουμε και το θεωρούμε σημαντικό μέρος της καθημερινότητάς μας, καλό είναι -και για τους δυο μας- να του πούμε εάν αντιμετωπίζουμε κάποιο θέμα ψυχικής υγείας. Άλλωστε, αν σκεφτούμε μια στενή συντροφική σχέση σαν ένα τραπέζι με τρία πόδια: σίγουρα το ένα είναι η αγάπη, το άλλο η έλξη και το τρίτο η εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη όμως χωρίς επικοινωνία δεν υφίσταται και είναι στο δικό μας χέρι να την καλλιεργήσουμε! Πώς όμως;

Καταρχήν, είναι πολύ σημαντικό για τον σύντροφό μας που δεν αντιμετωπίζει το ίδιο θέμα, να γνωρίζει  την κατάστασή μας. Με αυτό τον τρόπο θα κατανοήσει καλύτερα τις προσπάθειες που κάνουμε, ενώ θα θεωρήσει πιθανότατα τη θεραπεία μας, ως μια φυσιολογική διαδικασία. Άλλωστε, συχνά οι μη τυπικές συμπεριφορές που μπορεί να παρουσιάζουμε ανά διαστήματα (ανάλογα με το είδος της ψυχοπαθολογίας), είναι δυνατόν να του προκαλέσουν σύγχυση , αν δε γνωρίζει τι πραγματικά μας συμβαίνει. Μπορεί να αρχίσει να νιώθει παρείσακτος, να νιώθει ανεπιθύμητος, να μας θεωρεί παράξενους και ασυνεπείς ή ακόμη και με υπερβολική και ανεξήγητη συμπεριφορά.

Πιο συγκεκριμένα, τα συμπτώματα μιας ψυχικής διαταραχής, περιλαμβάνουν ένα συνεχές και ατελείωτο φάσμα συμπεριφορών, με κάποια απ’ αυτά να είναι ευχάριστα για το σύντροφό μας και κάποια άλλα δύσκολα αντιμετωπίσιμα. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής, στη φάση της υπομανίας, θα δούμε το ρομαντισμό και το ερωτικό παιχνίδι να είναι κυρίαρχα, με τον αυθορμητισμό να ρίχνει τις αντιστάσεις και τις όποιες αναστολές του άλλου συντρόφου. Είναι μια φάση όπου το άτομο μπορεί να κάνει τον άλλον να αισθάνεται το επίκεντρο του κόσμου, τον αγαπά με απόλυτο πάθος και δε χάνει ευκαιρία να του το δείξει με κάθε τρόπο! Είναι μια κατάσταση που κάνει το άτομο αυτό άκρως ερωτεύσιμο και ελκυστικό στα μάτια του άλλου παρτενέρ.

Ωστόσο, στη φάση ενός καταθλιπτικού επεισοδίου, θα κάνει το άτομο να πέσει σε μελαγχολία και παραίτηση. Θα δούμε έτσι ένα κατατονικό άτομο, το οποίο θα κοιμάται πιθανότατα υπερβολικά πολλές ώρες, θα αισθάνεται αδικαιολόγητη κούραση ή θα υποφέρει από αϋπνίες, θα πέφτει αχόρταγα πάνω από το φαγητό ή θα το απορρίπτει με την πρώτη ματιά ή μπορεί να υποφέρει από πόνους, οι οποίοι δεν οφείλονται σε κάποιο συγκεκριμένο λόγο.

Αλλά και σε μια πιο «απλή» περίπτωση αγχώδους διαταραχής, μπορεί να έρθουμε αντιμέτωποι με καταστάσεις όπου ο ένας από τους δυο είναι ευερέθιστος ή ιδιαίτερα νευρικός. Μπορεί για παράδειγμα να πρέπει να αντιμετωπίσουμε μαζί πρακτικά ζητήματα καθημερινότητας και να μην μπορούμε να συγκεντρωθούμε ή να αισθανόμαστε ότι αδυνατούμε να βασιστούμε στον άλλον για να λύσουμε αποτελεσματικά ένα πρόβλημα.

Επομένως, όλες αυτές οι απότομες εναλλαγές συναισθηματικής διάθεσης, διαθεσιμότητας, ακόμα και ερωτικής διάθεσης, θα επηρεάζουν ολοένα και περισσότερο τόσο το ίδιο το άτομο, που έχει το θέμα ψυχικής υγείας, όσο και το στενό του περιβάλλον, εάν δε συζητηθεί και δεν αναλυθεί αρκετά από τον ίδιο. Άλλωστε, τα μεσοδιαστήματα φυσιολογικής διάθεσης και κάποιων «καλών» ημερών, μάλλον δε θα είναι αρκετά προκειμένου να εξομαλύνουν τις καθημερινές ισορροπίες της σχέσης. Τελικά: Η «στενή» σχέση θα προκύψει, μόνο εάν σταθούμε ικανοί να παρακάμψουμε τις δυσκολίες, να χαρούμε και να στηρίξουμε τις ομοιότητες και τα κοινά μας σημεία και να δεχτούμε τις όποιες διαφορές μας· είτε αυτές αφορούν διαφορετικά ζητήματα ιδιοσυγκρασίας και συμπεριφοράς, είτε ζητήματα υγείας, σωματικής ή ψυχικής.

Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!