Υπάρχει τρόπος να είσαι στην παρέα χωρίς να χάνεις τον εαυτό σου;

«Ένας φίλος είναι κάποιος που σου δίνει την πλήρη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου», είχε πει ο Αμερικανός τραγουδιστής και συγγραφέας Jim Morrison.

Πόση μεγάλη αλήθεια κρύβουν τα λόγια αυτά και πόσο πολύτιμο δώρο είναι -εν τέλει- οι πραγματικοί φίλοι στη ζωή μας; Γιατί πέρα από την παρέα τους, την αγάπη τους, το σεβασμό τους, την εμπιστοσύνη που μας έχουν, την απεριόριστη κατανόηση και τη φροντίδα τους, μας χαρίζουν αυτήν την πολύτιμη ευκαιρία: την άνευ όρων αποδοχή τους. Μας προσφέρουν την παρέα τους κι αποδέχονται τη δική μας, έχοντας φτιάξει μεταξύ μας ένα άγραφο συμβόλαιο ότι θα μας αποδέχονται όπως ακριβώς είμαστε, χωρίς προτροπές -άμεσες ή έμμεσες- να αλλάξουμε ή να αλλοιωθούμε.

Ωστόσο, τι γίνεται αν κάποιες φορές νιώθουμε ότι απειλείται η ταυτότητά μας, ότι έχουμε την τάση να οικειοποιούμαστε συμπεριφορές της παρέας μας, σε τέτοιο βαθμό που να νιώθουμε μετά από λίγο καιρό ότι αλλοιωνόμαστε κι απομακρυνόμαστε από τον πυρηνικό μας εαυτό;

Aρχικά, πολύ σημαντικό μέσα σε μια παρέα είναι να ψάξουμε να βρούμε την ταυτότητά μας. Πού πραγματικά ανήκουμε; Ποιες αξίες μας πρεσβεύουν; Ποιος είναι ο σκοπός της ζωή μας; Tι είναι για μας ευτυχία; Ποιες θέλουμε να είναι οι προτεραιότητες της ζωής μας για τα επόμενα 10 χρόνια; Μήπως υπάρχει μια ομάδα εκεί έξω (αθλητική, πολιτιστική, εθελοντική, ιδεολογική, φιλοζωική κ.ά) που μπορώ να ανήκω και να με πρεσβεύει κατά ένα μεγάλο ποσοστό σε αυτό που είμαι και αυτό που ονειρεύομαι να γίνω;

Επίσης, πολύ σπουδαίο είναι να πάρουμε το χρόνο μας, να αποστασιοποιηθούμε και λίγο αν χρειαστεί και να μη νιώθουμε την πίεση ότι πρέπει να «συμμορφωθούμε» 100% με τις νόρμες και τις συνήθειες της παρέας. Για παράδειγμα, εάν η παρέα σας έχει καθιερωμένο κάθε Πέμπτη να βρίσκεστε για καφεδάκι, αλλά εσείς αυτή την Πέμπτη πρέπει να ξενυχτήσετε για να παρουσιάσετε ένα project στη δουλειά σας, θα είναι καλό να νιώθετε την ελευθερία να πείτε ότι θα λείψετε από αυτή τη συνάντηση. Ή εάν η παρέα προτιμάει τις διακοπές σε camping, αλλά εσείς δε μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε αυτή την κατάσταση, τότε μπορείτε να στηρίξετε τη δική σας πρόταση, ή ακόμη και να μην ακολουθήσετε τη γραμμή της πλειοψηφίας.

Ακόμη ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθειά μας να μείνουμε αληθινοί μέσα σε μια παρέα και μέσα από μια ομάδα γενικότερα, είναι να τσεκάρουμε ανά διαστήματα, τι αποκομίζουμε ανήκοντας εκεί; Κι όχι τόσο με την εγωιστική έννοια του όρου, αλλά με την ερώτηση προς τον εαυτό μας: Πώς νιώθω μετά από τις συναντήσεις μας σε αυτή την παρέα; Eίμαι πιο χαρούμενος και γαλήνιος από πριν; Μου λείπει αυτή η παρέα όταν δεν τους συναντώ; Μετά από τις συναντήσεις μας είμαι πιο ξεκούραστος; Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι η παρέα είναι επικοινωνία και οι άνθρωποι επικοινωνούν για τρεις βασικούς λόγους: α) όταν είναι χαρούμενοι μοιράζονται τη χαρά και έτσι η χαρά τους διπλασιάζεται, β) όταν είναι θλιμμένοι, μοιράζονται τη θλίψη τους κι έτσι αυτή γίνεται μισή, γ) όταν θέλουν να αλλάξουν κάτι ή να νιώσουν καλύτερα και πάλι επιδιώκουν την επικοινωνία. Όλα λοιπόν οδηγούν στη βελτίωση των συναισθημάτων μας, μέσα από την επικοινωνία και κατ’ επέκταση μέσα από μια παρέα.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας και σε διάφορα πλαίσια, γνωρίζουμε πολλά και διαφορετικά άτομα. Μεγαλώνοντας, αναλογιζόμαστε ότι λίγα από αυτά τα άτομα αποτελούν τον δικό μας στενό φιλικό κύκλο. Σίγουρα, θα πρέπει να μπορούμε να επιλέξουμε, πώς θέλουμε να είναι οι σχέσεις μας με τους άλλους κι αν αυτό που επιθυμούμε εμείς, ταιριάζει με αυτό που επιθυμούν τα άτομα που έχουμε επιλέξει να βρίσκονται στη ζωή μας.

Έτσι, το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σε εμάς για την ψυχική μας ανάταση και την εσωτερική μας ευδαιμονία, είναι να διαλέξουμε εκείνη ή εκείνες τις παρέες που θα μας κάνουν να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και θα μας αναγνωρίζουμε με χαμόγελο και θαυμασμό. Άλλωστε, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να νιώθεις ότι ανήκεις, ενώ την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να νιώθεις ότι καταπιέζεσαι για να ανήκεις!