Αναίρεση αποστολής στον έρωτα δεν υπάρχει

Εύχεσαι να είχε σταματήσει εκεί. Να διαβάζονταν αυτές οι λέξεις, που δεν ήξερες αν θα κατάφερνες καν να ολοκληρώσεις ή θα το μετάνιωνες την τελευταία στιγμή. Έσβηνες, έγραφες και ξαναέσβηνες γιατί τίποτα δεν ήταν τέλειο, τίποτα δεν ήταν κατάλληλο για να σταλεί. Αν ήσουν σε αυτή τη μεριά της γραμμής. Γιατί κακά τα ψέματα κι ένα μήνυμα στο κινητό σου εκεί που είπες πως τελείωσε, δεν είναι εύκολη υπόθεσης.

Είναι αργά όμως και μετά από όλη αυτή την παλίρροια συναισθημάτων, ανάμεικτων θετικών και αρνητικών αυτό το σκέτο «παραδόθηκε» να το κλαίμε. Γιατί να μην υπήρχε ένα κουμπάκι για αναίρεση αποστολής στα μηνύματα και στον έρωτα γενικά; Ξέρεις, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν σωστά και λάθος, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις για να πεις σε κάποιον. Απλά υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο του κακού timing. Ίσως να μην έφταιγε το τι έγραφε εκείνο το μήνυμα που έστειλες ή έστειλε, αλλά η χρονική στιγμή που στάλθηκε. Η απογοήτευση κι ο θυμός βέβαια και τα δύο ως ενδεχόμενα καθώς υπάρχει εκείνο το μήνυμα που τελικά έμεινε αναπάντητο και μένει ακόμα.

Δύο λύσεις υπάρχουν πάντως, ή το delete και κυριολεκτικά και μεταφορικά ή να μείνει εκεί ακριβώς όπως είναι για να υπενθυμίζει ότι καμία κίνηση δεν πρέπει να ξανασυμβεί, ακόμα κι αν το θελήσετε. Τι γίνεται όμως εάν λάβουμε υπόψιν το χειρότερο σενάριο, ότι δηλαδή το μήνυμα στάλθηκε, παραδόθηκε, διαβάστηκε αλλά δεν απαντήθηκε ποτέ. Τότε δύο τα τινά. Ή δεν υπάρχει καν υπόνοια σωστής διαχείρισης, άρα καλύτερη η σιωπή, ή η αδιαφορία είναι εδώ και χαιρετά με χάρη. Όπως και να έχει η αντίδραση δεν υπάρχει, όποια πλευρά κι αν έχει στείλει ή δεν έχει απαντήσει αντίστοιχα. Γι’ αυτό λοιπόν δεν έχει σημασία το τι θα στείλει το άτομο που θέλει να στείλει ακριβώς αλλά το εάν ο παραλήπτης είναι σε θέση να δεχτεί μια κρούση μετά τον χωρισμό και να επικοινωνήσει μια απάντηση.Πράγμα για το οποίο ποτέ δεν μπορεί να είναι σίγουρη η πλευρά που ποθεί απεγνωσμένα λύσεις στα ερωτήματα.

Να μη μένουμε με την πεποίθηση πως αν αλλάζαμε κάτι σε εκείνο εκεί το μήνυμα τα δεδομένα θα ήταν διαφορετικά τώρα. Με υποθέσεις δε χτίζονται οι σχέσεις, δε δημιουργούνται οι αληθινές επικοινωνίες. Για να είναι μαζί δυο άτομα θα πρέπει να βρίσκουν την απουσία του άλλου αδιανόητη, όχι να αδιαφορούν, να κλέβουν λίγα λεπτά από τον χρόνο τους για να στείλουν εκείνη την πολυπόθητη απάντηση. Τα αναπάντητα μηνύματα καλώς ή κακώς δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο παρά τη σιωπή. Κι ίσως και το οριστικό τέλος.

Όλα στο μυαλό είναι μια ιδέα, μια ψευδαίσθηση που εμείς οι ίδιοι έχουμε επιλέξει να μην τη διώξουμε και χάρη σε αυτή σπαταλάμε καθημερινά φαιά ουσία και χρόνο γιατί πολύ απλά δε διαχειριζόμαστε τα ασυμμάζευτά μας. Κι αν ήρθε ο χωρισμός, για κάποιο λόγο ήρθε και σίγουρα δεν ήταν απροειδοποίητος. Τα δεδομένα δεν αλλάζουν με ένα μήνυμα και μόνο, χρειάζεται κάτι παραπάνω, χρειάζεται αυτογνωσία και συνειδητή προσπάθεια. Σίγουρα αργά ή γρήγορα εκείνο το μήνυμα μπορεί να απαντηθεί και τότε θα πρέπει να είμαστε σίγουροι, είτε για το τι θα στείλουμε είτε για το πώς θα διαχειριστούμε αυτό που θα λάβουμε. Μα στην τελική αυτό που πρέπει να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού, είναι πως, είναι απλά ένα μήνυμα. Τίποτα παραπάνω.