Σημείο αναφοράς μιας πηγαίας χαράς, είναι το από το πού μπορείς να τη βρεις. Συνήθως παραμονεύει ακόμα και στα πιο απλά και καθημερινά πράγματα, σε ανθρώπους κοντινούς σου ή ακόμα και σε άτομα που αρκούν λίγα λεπτά γνωριμίας για να σε κάνουν να χαμογελάσεις. Βρίσκεται παντού, στις παρέες μας, στις στιγμές που μοιραζόμαστε μαζί τους, στους ανθρώπους που υπάρχουν δίπλα μας για να μας στηρίζουν και να μας εμψυχώνουν μόλις δουν λίγη θλίψη στο πρόσωπό μας.
Όλα αυτά καλά είναι για λίγες ώρες, για λίγα λεπτά, όταν όμως βρεθείς πάλι μόνος ή όταν δε θα είναι εκεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι για να σε κάνουν ευτυχισμένο, εσύ θα πρέπει να τα βάψεις μαύρα; Μήπως θα πρέπει να ψάξεις να δεις τι είναι αυτό το κάτι που νιώθεις ότι σου λείπει κάθε φορά και δεν μπορείς να χαρείς με την καρδιά σου;
Δεν αρκεί μόνο να βιώνεις τη χαρά μέσα από τον έρωτα, τη φιλία ή μέσα από το οικογενειακό σου περιβάλλον, δεν είναι πάντα δεδομένο πως όλα αυτά τα άτομα θα σε κάνουν να νιώσεις πλήρης, γιατί αποτελούν αναπόφευκτα εξωτερικό ερέθισμα. Σε αυτό που θα πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο είναι να βρεθεί το σημείο αναφοράς μέσα μας, εκείνο που θα μας ωθήσει σε μια ευτυχία, όχι αλληλεπίδρασης, αλλά εσωτερική. Είναι αυξημένης σημασίας λοιπόν να αναζητήσουμε αυτό το ερέθισμα, το οποίο είτε λίγο είτε πολύ σε όλους μας υπάρχει αδρανές και θα περιμένει να το ξυπνήσουμε από τον λήθαργό του.
Σαφώς μια τέτοια στάση και κατάσταση νου δεν είναι κάτι που προκύπτει από μικρά ερεθίσματα όπως το άκουσμα ενός ωραίου στίχου, ένα ιδιαίτερο χόμπι ή κάποια μικροεπίτευξη. Αφορά στη συνεχή παρακολούθηση και αυτοπαρατήρηση, στην απάντηση στο ερώτημα που αρθρώνει το πώς νιώθεις και γιατί το νιώθεις. Σημείο αναφοράς βρίσκεται όταν δοθούν απαντήσεις, όταν βρεθεί η αιτία πίσω από το γεγονός.
Άνθρωποι είμαστε και κάνουμε σφάλματα και η χαρά καμιά φορά απομακρύνεται επικίνδυνα, αυτό όμως δε θα πρέπει να μας επηρεάζει και να πατάμε ξαφνικά ένα κουμπάκι που θα βάζει stop στην προσωπική μας ευφορία. Εξαλείφεται αυτομάτως όλος ο κόπος που ίσως είχες καταβάλει για να προσφέρεις στον εαυτό σου το εν λόγω state of mind κι αυτό είναι άδικο, κυρίως για σένα μα και δευτερευόντως για όσους θέλουν και έχουν την ανάγκη να σε βλέπουν να λάμπεις.
Δεν αρκεί να το θες μόνο, αλλά πρέπει και να έχεις ανοιχτά τα μάτια για να ξέρεις πού να κατευθυνθείς, να κοιτάς μέσα γιατί τα μάτια τα κανονικά θα σε ξεγελάσουν, θα σε παραπλανήσουν. Λύσε τον γόρδιο δεσμό που σε δένει με τους άλλους, την ευτυχία σου με ξεγελιέσαι να τη χτίζεις στις πλάτες κανενός γιατί κι εκείνοι δε θα έπρεπε να έχουν την ευθύνη επειδή είναι οι άνθρωποί σου.
Δεν είναι εύκολο σίγουρα, γιατί όταν χτίζεις σχέσεις μπερδεύονται κάπως οι υποστάσεις, μα όλοι μας μπορούμε να βρούμε την προσωπική μας χαρά, αυτή που σε κάθε δυσκολία σε κάθε αδυναμία μας θα μας οπλίζει για να προχωρήσουμε παρακάτω, λίγο πιο μακριά. Απλά θα χαμογελάμε και αυτό θα πηγάζει από μέσα μας. Βήμα πρώτο και μοναδικό, βρες απαντήσεις στα ερωτήματά σου. Όσα δύνασαι και μπορείς, τα άλλα ίσως προσπεράσουν. Μα το χαμόγελο θα ανθίσει λιγάκι πιο ειλικρινές, θα το δεις.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου