Έρχονται κάποιες στιγμές που νιώθεις πως όλοι οι άλλοι γύρω σου έχουν εκείνον τον άνθρωπο που μοιράζονται μαζί του στιγμές και συναισθήματα που για σένα είναι μόνο εικόνες κι επιθυμίες. Είναι σχεδόν έμφυτο το να θέλουμε να μοιραστούμε την καθημερινότητά μας. Το να ψάχνεις να βρεις κάποιον για να δεις μαζί του μια ωραία ταινία, να πάτε μια βόλτα για ένα καφέ ή για να κοιμηθείτε αγκαλιά το βράδυ δε συνεπάγεται και με την πλήρη ικανοποίηση του ερωτικού ενδιαφέροντος κι αυτό γιατί ο έρωτας δεν έχει κριτήρια κατά βάθος, παρά μόνο ένστικτα που ενεργοποιούνται.
Τον έρωτα και το πάθος που γεννιέται στο πρώτο κοίταγμα, στο πρώτο άγγιγμα και στο καρδιοχτύπι κάθε συνάντησης, αυτό είναι που φέρνει μια γνωριμία με προοπτικές. Την αγάπη και τον σεβασμό που θα δημιουργηθεί στην πορεία της σχέσης και την αλληλοκατανόηση, έπειτα. Όλα αυτά συνυπάρχουν αρμονικά σε μια υγιή σχέση, γιατί είναι αισθήματα που κάθε έναν από εμάς τον ολοκληρώνουν. Δε βασίζεται μια σχέση και μάλιστα ερωτική σε στιγμές που μπορείς να έχεις άνετα με την παρέα σου. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά όχι μόνο αυτό.
Από την άλλη η μοναξιά πολλές φορές μαζί και οι αποτυχημένες προσπάθειες αναζήτησης συντρόφου οδηγούν σε προσδοκίες που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν κι όταν δεν παίρνουμε αυτό που επιθυμούμε, τότε σαν πεισματάρικα μωρά ζητάμε ακόμη περισσότερα δημιουργώντας έτσι το προσωπικό μας αδιέξοδο. Αυτή η επιμονή καμιά φορά θολώνει την κρίση και πέφτουμε σε λανθασμένες επιλογές μόνο και μόνο για να καλύψουμε την ανάγκη για συντροφικότητα. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι να δεχτούμε μια καινούργια γνωριμία απλώς βιαζόμαστε να βάλουμε τέλος στη μοναξιά μας που δεν έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε.
Για να έρθει εκείνη η αγκαλιά θα πρέπει να είμαστε εμείς οι ίδιοι έτοιμοι και να έχουμε καταφέρει να απαλλαγούμε από τις όποιες υψηλές προσδοκίες θα έχουμε θέσει, να έχουμε χαλαρώσει τα στάνταρ μας και να αφήσουμε τον έρωτα να έρθει με ροή στη ζωή μας, χωρίς πιέσεις και χωρίς να επιδιώξουμε εμείς τον ερχομό του ως αυτοσκοπό. Όταν αφήνουμε τους άλλους να μας πλησιάσουν με κάθε ελευθερία και χωρίς να τους θέτουμε τους κανόνες μας και τα θέλω μας, χωρίς καν να τους έχουμε γνωρίσει εις βάθος, το πιο πιθανό είναι να πιεστούν και να εξαφανιστούν. Δεν μπορούμε να αναγκάζουμε τον έρωτα να έρθει για να δούμε μια ταινία μαζί, να μας κάνει παρέα όταν θα νιώθουμε μόνοι ή να κάτσει να ακούσει τα προβλήματά μας, δεν είναι καθόλου υγιές κάτι τέτοιο αν είναι το μοναδικό κίνητρο.
Ο έρωτας, αν είναι να έρθει, θα έρθει για να σταματήσει το μυαλό μας στη σκέψη του, για να ανυπομονούμε να συναντήσουμε τον άνθρωπό μας πάλι μετά από κάθε αποχωρισμό, για εκείνο το φιλί που θα παγώνει το χρόνο και θα υπάρχει κοντά μας χωρίς προϋποθέσεις. Ο έρωτας και η συντροφικότητα είναι στοιχεία που θα πρέπει να υπάρχουν αρμονικά το ένα μέσα στο άλλο γιατί μόνο έτσι διαρκούν στον χρόνο. Να θέλεις τη συντροφικότητα γιατί είσαι ερωτευμένος κι όχι γιατί νιώθεις μοναξιά, αυτό είναι το κλειδί.
Η αναζήτηση συντρόφου είναι μια διαδικασία που είτε λίγο είτε πολύ μας έχει στερήσει χρόνο από πράγματα που θα μπορούσαν να μας είχαν βοηθήσει στο να εξελιχθούμε εμείς οι ίδιοι, ούτως ώστε να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τον έρωτα όταν έρθει. Είναι μια διαδικασία που πολλές φορές γίνεται εμμονή κι απορροφά όλη την ωφέλιμη ενέργειά μας. Θα έρθει ο έρωτας, όχι γιατί το επιδιώξαμε εμείς, όχι γιατί η ζωή αντιλήφθηκε την ανάγκη μας να συνυπάρχουμε με έναν άνθρωπο μέσα από γεγονότα και στιγμές της καθημερινότητας, όχι για να γίνει το παρεάκι μας, αλλά γιατί έτυχε κι αυτό είναι ίσως η μόνη αλήθεια που αξίζει να υπάρχει όταν ερωτεύεσαι. Τυχαίνει κι ύστερα μαζί το κάνετε να πετυχαίνει.
Συντάκτης: Ολυμπία Καραμπέτσου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
