Αυτό που λένε ποτέ μη λες ποτέ τελικά έχει αποδειχτεί, όχι μόνο ότι ισχύει εκατό τοις εκατό, αλλά ότι και τις περισσότερες φορές αυτό το ποτέ μπορεί να γίνει πάντα, μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι τόσο όμορφο και μοναδικό που δεν το φανταζόσουν ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα. Εξάλλου γι΄αυτό και τα απρόβλεπτα είναι και τα πιο ωραία.

Ούτε το πότε, ούτε το πώς  δεν έχει σημασία  και δεν υπολογίζεται όταν γνωρίσεις τον έρωτα κι ας θυμάσαι άπειρες φορές να έχεις ευχηθεί να μην υπήρχε, να μην είχες στείλει εκείνο το μήνυμα για το οποίο θα μετάνιωνες μετά, να μην είχε εμφανιστεί μπροστά σου. Πιο μετά όμως; Θα τον αναζητούσες, θα τον έψαχνες; Κάτι θα είδες εκείνη την στιγμή κι αποφάσισες πως ήταν καλύτερο να απομακρυνθείς, κάτι είδες σε εκείνο το βλέμμα, στον τρόπο που σε πλησίασε και ύψωσες ένα τοίχος ανάμεσά σας. Τι ήταν αυτός ο φόβος; Φόβος για να μην αποκαλυφθεί αυτό που ένιωσες ή φόβος μήπως έτσι ξαφνικά και απρόσμενα όπως ήρθε, χαθεί κιόλας;

Κάποιες στιγμές ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε και ψάχνουμε κι όταν το βρούμε, το πιο πιθανό είναι να του κλείσουμε την πόρτα και να μη δώσουμε την ευκαιρία στον άλλον να μας πλησιάσει. Αυτά τα απότομα όμως δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια σκέψης, κάτι τέτοιο, για όσους λειτουργούν με βάση τη λογική και το μυαλό μπορεί να αποδειχθεί μαρτύριο, για άλλους πάλι είναι η απόδειξη ότι το σύμπαν ακόμα τους σκέφτεται. Οι τολμηροί είναι συνήθως οι κερδισμένοι, είτε πληγωθούν είτε ευτυχήσουν το αποτέλεσμα είναι ότι το έζησαν και δεν άφησαν τους φόβους τους και τις ανησυχίες τους να σταθούν εμπόδιο στις επιθυμίες τους.

Πόσες φορές ένα «δε θέλω να σε βλέπω» έχει καταλήξει σε κάποιο «μου λείπεις, θέλω να σε δω»; Πόσα «εγώ μαζί σου ούτε στην άλλη μου ζωή» δεν έχουν σφραγιστεί με τα πιο παθιασμένα φιλιά; Γιατί ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι γεμάτο ανατροπές και έντονες καταστάσεις, είναι ένα συμβόλαιο με τον Θεό και τον δαίμονα ταυτόχρονα, είναι για λίγους και για όσους θέλουν να ζουν χωρίς να τα έχουν όλα υπολογισμένα και προγραμματισμένα, είναι για να σου θυμίζουν πως τα ωραία έρχονται για να τα ζήσεις στο απόλυτο και όχι στο λίγο και το μέτριο.

Ξεχνάς ταμπού, ξεχνάς ανασφάλειες και ηθικούς δισταγμούς, κάνεις την επιλογή και προχωράς, προχωράς για να αφεθείς και για να νιώσεις όλα εκείνα που το απρόσμενο και το αταίριαστο μπορούν να σου προσφέρουν. Σταματάς να σκέφτεσαι και να βάζεις ταμπέλες σε πρόσωπα και καταστάσεις και για το δικό σου καλό το μυαλό μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και το πάνω χέρι το έχει η καρδιά. Όλα ξεκινούν από τη στιγμή που θα την αφήσεις να ξεκλειδωθεί σε αυτό το καινούργιο μυστήριο που απλώνεται μπροστά σου και δε θα την περιορίσεις σε μίζερες κι ανιαρές καταστάσεις.

Μην περιμένεις λοιπόν να έρχονται όλα όπως τα θες κι από εκεί που τα θες. Μη χτίζεις τοίχους και μη βάζεις εμπόδια για να αποφύγεις το αναπόφευκτο, κανένας ποτέ δε γλίτωσε από τον έρωτα. Δε γνωρίζεις πότε και πώς θα ερωτευτείς και κυρίως ποιόν, δεν έχει ημερομηνίες η έλξη ούτε ονόματα, είναι όλα άγνωστα, όχι όμως τυχαία, τίποτα ωραίο εξάλλου δεν αφήνεται στην τύχη του.

Συντάκτης: Ολυμπία Καραμπέτσου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου