Χαρά, λύπη, πόνος, έρωτας, θυμός είναι μερικά από τα συναισθήματα που βιώνουμε καθημερινά και παλεύουμε με νύχια και με δόντια πολλές φορές, είτε να τα συγκρατήσουμε είτε να τα διαχειριστούμε με τρόπο τέτοιο ώστε να μη γίνονται εμφανή στους άλλους όταν κρίνουμε αναγκαίο. Υπάρχουν φορές όμως που άθελά μας το σώμα μας μάς προδίδει και τα βγάζει στην επιφάνεια. Τότε δεν έχουμε άλλη επιλογή από την προσπάθειά μας να μετριάσουμε την ένταση την οποία εκπέμπουν, ούτως ώστε να αποφύγουμε τη μεγάλη έκθεση.
Όταν ερωτευόμαστε, για παράδειγμα, νιώθουμε πως κάθε χτύπος της καρδιάς μας ακούγεται προς τα έξω, αισθανόμαστε πως αυτό το χαμόγελο του ερωτευμένου, αυτός ο ενθουσιασμός και η χαρά μάς κάνει να γελοιοποιούμαστε στον περίγυρό μας. Νιώθουμε τη χαρά να λάμπει στα μάτια μας, τη θερμοκρασία του σώματός μας να ανεβαίνει και να είμαστε σε μια μόνιμη και συνεχή τσίτα. Είναι συναίσθημα που σού προσφέρει τόση δύναμη και όρεξη για ζωή που νιώθεις ακούραστος και μεταξύ άλλων, γεμάτος θετική ενέργεια. Όλη αυτή η εσωτερική αγαλλίαση έρχεται να κουμπώσει με την αλλαγή και στην εξωτερική σου εικόνα. Τα σημάδια ότι είσαι ευτυχισμένος δεν κρύβονται, από τα μάτια σου, μέχρι τον τόνο της φωνής σου, τις κινήσεις σου, ακόμα και το χαμόγελο που είναι μόνιμα σχηματισμένο στο πρόσωπό σου.
Κόντρα έρχεται η λύπη και η στεναχώρια που αποδυναμώνουν και μηδενίζουν κάθε θετικό αντίκτυπο στο εγώ μας. Ατονία, μια μόνιμη άρνηση για τα πάντα, θλίψη στα μάτια μας κι άσχημη συμπεριφορά στις συναναστροφές μας. Το σώμα μας το αισθανόμαστε βαρύ κι αδύναμο να πράξει το οτιδήποτε. Το ερέθισμα σε κάθε περίπτωση δημιουργεί και την πληροφορία και στους γύρω μας, οι οποίοι εύκολα μέσω της παρατήρησης μεταφράζουν αυτό που βλέπουν από εμάς, σε αυτό που αισθανόμαστε. Ο θυμός είναι ένα άλλο συναίσθημα που δεν αφήνει περιθώρια να είσαι διακριτικός. Νευρικότητα που δεν ελέγχεται, ξεσπάσματα του κορμιού, σπασμωδικές κινήσεις και συμπεριφορές με παρενέργειες τόσο στη σωματική όσο και πνευματική μας υγεία.
Γενικά κάθε σχετικό συναίσθημα, όπως η ζήλια, το άγχος, η αγωνία, φέρνει δυσκολία στην ορθή και λογική σκέψη, αύξηση των καρδιακών παλμών με μεγάλες πιθανότητες καρδιολογικών παθήσεων, δυσκολία αναπνοής, αϋπνίες κι έντονοι πόνοι στο στομάχι ή ημικρανίες, ακόμα και δερματολογικά εξανθήματα μπορεί να προκύψουν είτε από την τάση για καταπίεση αυτών των συναισθημάτων είτε με την απότομη έκρηξη αυτών. Από την άλλη, συναισθήματα αγάπης, τρυφερότητας, ενθουσιασμού, με τη σειρά τους διοχετεύουν μια ζεστασιά σε όλο μας το σώμα και θεραπεύουν τους πόνους- ακόμα και κυριολεκτικά. Λάμπει το δέρμα μας, έχουμε καλύτερη πέψη, αυξημένη εγκεφαλική λειτουργία.
Τα συναισθήματα είναι πτυχές του εαυτού μας που διαλέγουμε να εξωτερικεύουμε δίνοντάς τους μορφή ανάλογα με τις καταστάσεις που βιώνουμε. Ακόμα κι όσα θέλουμε να διώξουμε και να απομακρύνουμε από τη σκέψη μας είναι κομμάτια μας που μάς κάνουν να αντιλαμβανόμαστε τις αντοχές μας και τα όρια του ψυχισμού και του σώματός μας. Κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά αλλά κι όλα μαζί ταυτόχρονα ενεργοποιούν άμυνες και μάς βοηθούν να είμαστε, άλλες φορές πιο διαχυτικοί κι ευχάριστοι με τους γύρω μας κι άλλες να κρατάμε αποστάσεις από πράγματα που μάς πληγώνουν ή δε μάς ωφελούν.
Είναι ανθρώπινο και να πονάς και να χαίρεσαι, το ζήτημα είναι να μάθεις να ελέγχεις το σώμα σου όσο γίνεται περισσότερο για να μην είναι αυτό που θα σε εγκαταλείψει επειδή δε φρόντισες να το κρατήσεις σε αρμονία κι αφέθηκες συναισθηματικά στα κύματα. Γι’ αυτό προσπαθούμε ναι μεν να μην πνίγεις όλα όσα νιώθεις -ευχάριστα ή δυσάρεστα- αλλά να βελτιώνεις παράλληλα τον τρόπο που τά διοχετεύεις χωρίς να οδηγείς τις καταστάσεις στα άκρα.
Συντάκτης: Ολυμπία Καραμπέτσου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
