Όλο και κάτι θα σου φέρει αναμνήσεις απ' τα παλιά

Κλείνεις τα μάτια και στο μυαλό σου έρχονται χιλιάδες εικόνες από τότε που περνούσατε τις Κυριακές αγκαλιά στο κρεβάτι, από τις εκδρομές που πηγαίνατε και δεν ήθελες να τελειώσουν. Ήταν για σένα και ήσουν για εκείνο το πρόσωπο κάτι διαφορετικό, φέρνατε ο ένας στον άλλο χαμόγελο στα χείλη. Πώς γίνεται να σταματήσει η καρδιά να χτυπάει στη σκέψη αυτού του ατόμου;

Τι κι αν είστε χώρια, τι κι αν την αγκαλιά δε συμπληρώνουν εκείνα τα χέρια και τα χείλη δε σφραγίζουν πια με εκείνο το φιλί; Πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να βάζουν απλώς τελεία; Ένας χωρισμός δεν προκαλεί απώλεια μνήμης στο κάτω-κάτω. Δε σταματάς να θυμάσαι τις συναντήσεις και τις στιγμές σας. Η αγάπη δεν είναι ρολόι να σταματήσει σε μια συγκεκριμένη ώρα, δεν παύεις να αγαπάς όταν το αποφασίσει ο χρόνος.

Δυο άνθρωποι που κάποια στιγμή μοιράστηκαν τις ίδιες χαρές και λύπες, που έδωσαν και πήραν ο ένας από τον άλλον πράγματα και εμπειρίες, δεν μπορούν να γίνουν ξαφνικά ξένοι. Είναι ανθρώπινο να προχωρήσεις στη ζωή, αλλά εξίσου λογικό να αναπολείς τα παλιά και να νοιάζεσαι για το πρόσωπο που κάποτε ήταν σημαντικό για σένα. Να αναρωτιέσαι αν είναι καλά και αν σκέφτεται ακόμα αυτά που περάσατε μαζί. Το να μην καίγεται καρφί σε κάποιους μπορεί να σημαίνει πως πρέπει να ψάξουν βαθιά μέσα τους και να αναλογιστούν μήπως τους τρομάζει η ιδέα να φέρουν στην επιφάνεια συναισθήματα που κρατάνε καλά κρυμμένα ή μήπως και σηκώνουν άμυνες σε κάτι που πιθανόν να τους στεναχωρήσει.

Πολλοί μπαίνουν στον πειρασμό μετά από έναν χωρισμό να στείλουν εκείνο το περιβόητο μήνυμα που λέει «σε σκέφτομαι» ή «τι κάνεις». Πρώτα απ’ όλα το κάνουν από ενδιαφέρον και έπειτα νιώθουν την ανάγκη να διαβάσουν εκείνες τις λέξεις που θα τους πείσουν ότι δεν ήταν απλώς περαστικοί, ότι άξιζε η αγάπη, κάθε αγκαλιά, κάθε χαμόγελο, ότι δεν πέρασαν φευγαλέα ο ένας απ’ τη ζωή του άλλου. Τι κι αν δεν κράτησε, τι κι αν πήραν διαφορετικούς δρόμος, το να ξε- αγαπάς το άτομο που μέχρι χθες θα έδινες τα πάντα για να ‘ναι καλά, δε γίνεται. Δεν είναι δυνατόν να βάλεις τέλος σε αισθήματα που ήταν δυνατά. Ο έρωτας μπορεί να έγινε αγάπη και η αγάπη πλέον σεβασμός και ενδιαφέρον.

Τι λες όμως σε εκείνα τα άτομα που προσπαθούν να κρατήσουν αποστάσεις; Πώς τους εξηγούν πως ακόμα κι αν δε θέλουν να έχουν καμία επαφή, καμιά επικοινωνία, τα βλέμματα όταν συναντηθούν πάλι, θα ξυπνήσουν κάθε στιγμή του τότε; Θα στέκουν απόμακροι, θα φορέσουν την πανοπλία και θα βάλουν το ψεύτικο χαμόγελο της αδιαφορίας ενώ κατά βάθος θέλουν να μάθουν, να ρωτήσουν πώς είναι, τι κάνει, αν προχώρησε τη ζωή του το πρώην ταίρι.

Το μυαλό μπορεί να έχει σβήσει κάποια γεγονότα, η καρδιά όμως δε γίνεται να σβήσει συναισθήματα. Μπορεί να είναι ένα τραγούδι που θα σκαλίσει τις στάχτες, μια τυχαία συνάντηση. Όλο και κάτι μπορεί να φέρει στο μυαλό συναισθήματα απ’ τα παλιά. Κακά τα ψέματα, δε φεύγεις εύκολα από κάτι δυνατό, αλλιώς δεν ήταν τόσο δυνατό όσο πίστευες. Είναι δύσκολη απόφαση ο χωρισμός και ακόμα δυσκολότερο να παραμείνεις σταθερός σε αυτή.