Αν δεν επικοινωνείς σωστά χώρισε

Πάντοτε αναφερόμαστε στην αγάπη, στον έρωτα και στο πάθος. Αναφερόμαστε στη μέγιστη αξία τους στις σχέσεις, στην καταλυτική σημασία τους στην ψυχολογία και τη διάθεσή μας. Και έχουμε κατά βάση δίκιο. Ναι, αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους, να δημιουργήσουν πετυχημένες σχέσεις και να λειτουργήσουν ιδανικά. Όμως μόνα τους δε φτάνουν, τουλάχιστον για μια σχέση. Τουλάχιστον για πολύ.

Γιατί λείπει κάτι, κάτι τόσο σημαντικό, για να λειτουργήσουν όσα θεμέλια βάλαμε σε ό,τι θέλαμε και πιστεύαμε ότι άξιζε. Η επικοινωνία με ό,τι αυτή περιλαμβάνει. Την αλληλοκατανόηση και τον αμοιβαίο σεβασμό στα θέλω του άλλου. Χωρίς τσακωμούς, εντάσεις και πολλά λόγια. Με ελάχιστα λόγια, δύο βλέμματα κι ένα χαμόγελο, να έχεις όλα όσα ζητάς.

Πόσο δύσκολο και σπάνιο να βρεις κάτι τέτοιο. Γιατί επιλέγουμε πολλές φορές με βάση όσα βλέπουμε. Άλλες με όσα νιώθουμε κι άλλοτε βάσει και των δύο. Αλλά η έλξη για κάποιον δεν προϋποθέτει, ούτε απαιτεί ότι ταιριάζουμε ως άνθρωποι, ως μυαλά κι ως υπάρξεις. Είμαστε τόσοι σ’ αυτόν τον πλανήτη κι αλίμονο, δεν ταιριάζουμε με όλους.

Με άλλους δεν μπορούμε καν να συνυπάρξουμε, με άλλους μπορούμε και συμβιβαζόμαστε, με μερικούς το κάνουμε έχοντας προβλήματα και δυσκολίες, ενώ υπάρχουν κι αυτοί που ταιριάζουμε απόλυτα. Αλλά όπως είναι λογικό, είναι πολύ πιο δύσκολο να τους βρούμε και να συνδυάζουν κι άλλα χαρακτηριστικά που μας ελκύουν σε κάποιον, ταυτόχρονα με τα φυσικά χαρακτηριστικά τους. Πρέπει να είμαστε πολύ τυχεροί, και τουλάχιστον οι περισσότεροι δεν είμαστε, τουλάχιστον με την πρώτη.

Μα πέρα απ’ την επικοινωνία με τα μάτια και την έλλειψη εντάσεων, αποφεύγονται και οι παρεξηγήσεις. Οι σχέσεις γίνονται πιο βατές σε επίπεδο κατανόησης. Γιατί συνηθίσαμε να βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα, να μην ακούμε τον άλλον και να συζητάμε για να απαντήσουμε και όχι να καταλάβουμε. Νευριάζουμε με συμπεριφορές κι αντί να σκεφτούμε να μιλήσουμε και να λύσουμε το όποιο πρόβλημα, προδικάζουμε πράγματα και μιλάμε άσχημα στους ανθρώπους μας, χωρίς λόγο, χωρίς στοιχεία, με βάση λόγια και υποθέσεις.

Και κάπως έτσι, μέσα απ’ την κούραση της ρουτίνας και τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, φθειρόμαστε στο βωμό του συμβιβασμού, χαλάμε τη διάθεσή μας, προκαλούμε καβγάδες, στενοχωριόμαστε. Ενώ θα έπρεπε ν’ αναγνωρίσουμε τα όποια λάθη μας και να τα βελτιώσουμε. Δεν υπάρχει λόγος για κακοκεφιά και μουντίλα. Η ζωή παραείναι όμορφη για να στενοχωριόμαστε για πράγματα που αλλάζουν.

Ψάξ’ το. Δες τι πάει λάθος, πού είσαι υπερβολικός και πού παραείσαι ελαστικός. Πότε φέρεσαι σωστά και ποτέ υπερβάλλεις. Τι το προκαλεί αυτό; Μπορεί να φταίει ότι δεν ταιριάζετε καθόλου ως άνθρωποι, μπορεί να φταίει ο εκρηκτικός σας χαρακτήρας, μπορεί ότι δε μιλάτε αρκετά, μπορεί οι δικές σου ανασφάλειες. Αναλογιστείτε τα δικά σας λάθη και ακούστε τον άλλον περισσότερο, απ’ όσο μιλάτε. Πάντα να το κάνετε αυτό, σε όλες τα ανθρώπινες σχέσεις.

Αν οι καβγάδες συνεχίζουν κι αν τίποτα δεν μπορεί να πάει σωστά, αν απλώς είστε άνθρωποι που δεν μπορείτε να συνυπάρξετε σε κανένα μήκος και πλάτος, αν έχετε εξαντλήσει κάθε προσπάθεια για τον άλλον, αφήστε το. Όσο δύσκολο και να είναι, όσο και να σας πονέσει, πάντα θα ζείτε μέσα από μικρές δόσεις πικρίας, αν μείνετε. Η έλξη μας ωθεί στον άλλον, όμως η επικοινωνία μας κρατάει δίπλα του.

Λίγες φορές θ’ αντιμετωπίσετε ακραία διαφορά σκέψης. Οι άνθρωποι όταν δε διακατέχονται από απολυτότητα γενικά στη ζωή τους, μπορούν να προσαρμοστούν και να βελτιωθούν γι’ αυτούς που αγαπούν. Αν όμως μιλάμε για αλαζόνες, ανθρώπους που πιστεύουν ότι έχουν πάντα δίκιο, προσβλητικούς, αγενείς και ψεύτες, δεν υπάρχει ούτε λόγος, αλλά ούτε κι ελπίδα αλλαγής. Μην τους κρατάτε άλλο στη ζωή σας είτε πρόκειται για φίλους, είτε για γνωστούς, είτε ακόμη και συντρόφους σας.

Προχωρήστε ακούγοντας την καρδιά σας, αλλά την ειλικρινή της νότα. Όχι αυτή που φωνάζει έρωτα μόνο, αλλά κι αυτή που ψιθυρίζει τα βράδια πόνο.