Οι όμορφοι άνθρωποι είναι οι ευτυχισμένοι!

Τόσα χρόνια, με τόσους τρόπους διαφορετικούς μας περάστηκαν μηνύματα ως δεδομένα. Κάποιες σταθερές σεξιστικές, ρατσιστικές και παλιομοδίτικες, που κλειδώνουν το βασικό κι το συνηθισμένο κι αποκλείουν το διαφορετικό ως μη αποδεκτό.

Άνθρωποι που όλη τους τη ζωή παλεύουν με την τελειότητα και με την επικράτηση της καλύτερης βερσιόν τους. Της πιο αδύνατης, της πιο γυμνασμένης, της πιο αψεγάδιαστης. Της πιο όμορφης εκδοχής που μπορούν να υπάρξουν. Κι όλοι εμείς κρίνουμε το «παχουλό», το «χοντρό», το «κοντό», το όχι αρκετά καλό για τα γούστα μας.

Ξεχάσαμε μάλλον ότι εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν και τίποτα. Ο καθένας τρώει ό,τι θέλει, περιποιείται όσο θέλει, γυμνάζεται ή όχι. Κι εμείς δεν έχουμε καμία δικαιοδοσία στο τι κάνει και γιατί. Είναι τουλάχιστον τρελό, αν το σκεφτείς. Να έχουμε άποψη για το τι τρώει ο καθένας και το αν πάει γυμναστήριο. Και τι μας νοιάζει; Εμείς κουβαλάμε τον δικό μας εαυτό κι είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτόν και μόνο.

Ψάχνοντας την επιβεβαίωση παλεύουν με τον εαυτό τους, με το σώμα τους και το πρόσωπό τους. Θα προβούν και σε επεμβάσεις άμα λάχει για να πετύχουν ένα πρόσωπο, μια μορφή που, ανάλογα με την εποχή, θεωρείται η ιδανική. Και προβάλλεται συνεχώς αυτό το «τέλειο», με πολλούς τρόπους και μέσα, κάνοντας όλους τους ανθρώπους και πρώτα εκείνους με τη χαμηλή αυτοπεποίθηση να πέσουν στην παγίδα της σύγκρισης και της αυτολύπησης.

Τρανταχτό παράδειγμα αυτού, ότι τα πρότυπα ομορφιάς διαρκώς αλλάζουν και μαζί με αυτά κι η εμφάνιση των ανθρώπων ανά εποχή. Δηλαδή, ορίζεται ανάλογα με τις συνθήκες, το τάχα μου ιδανικό σαν πρότυπο και τρέχουν όλοι πίσω απ’ αυτό, δυστυχώντας στο βωμό της υποτιθέμενης ομορφιάς. Πόσο αστείο. Να καθορίζεται η ευτυχία απ’ τον αριθμό της ζυγαριάς μας.

Μα καμία ευτυχία δεν ορίζεται απ’ την εικόνα των άλλων για εμάς. Αφορά εμάς τους ίδιους αυτό το θέμα και την αναλογία του αυτοσεβασμού που διαθέτουμε. Αν πραγματικά έχουμε αυτοπεποίθηση, δυναμισμό κι ανεξαρτησία, αν πραγματικά βάζουμε τον εαυτό μας πάνω απ’ όλους και τον λατρεύουμε πρώτα απ’ όλους, τότε κανείς δε θα έχει επιρροή πάνω μας.

Γιατί κι η ίδια η άποψη των άλλων εξαρτάται από εμάς κι απ’ τη δική μας συμπεριφορά. Αν οι άνθρωποι νιώθουν άσχημα με τον εαυτό τους, κρύβονται, εμφανίζουν κόμπλεξ, δε νιώθουν ελευθέρια, αλλά αιχμάλωτοι στο ίδιο τους το σώμα, αν παλεύουν με δίαιτες που τους κάνουν δυστυχισμένους κυνηγώντας το αδύνατο, τότε όλοι υποσυνείδητα δε θα κατανοήσουν ούτε θα εκτιμήσουν την ομορφιά τους.

Μα αν απελευθερωθούν, αν αγαπήσουν τον εαυτό τους, αν φορέσουν ό,τι θέλουν, φάνε ό,τι λαχταράνε κι είναι ευτυχισμένοι με τη ζωή τους και την εικόνα τους, τότε όλοι θα τους αγαπήσουν ακόμα περισσότερο. Κανένας δε θα κολλήσει στα παραπανίσια κιλά ή στη γαμψή τους μύτη. Θα εστιάσουν στο χαμόγελο, την ενέργεια, το δυναμισμό, τον αέρα που αποπνέουν.

Στο τέλος της μέρας, αυτός που μένει μαζί σου θα είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Κι αν εσύ δεν καταφέρεις να σε αγαπήσεις με ό,τι ατέλεια κουβαλάς, δε θα το κάνει κανείς άλλος. Και γιατί να το κάνει; Τάσεις αυτολύπησης και χαμηλός αυτοσεβασμός δημιουργούν μίζερους ανθρώπους, χωρίς θέληση και χαρά για ζωή, μουντούς κι άχρωμους. Μα η ζωή θέλει κέφι και καλή διάθεση. Ούτε στιγμή χαμένη να σκέφτεσαι πράγματα που δεν μπορείς ή δε θες να αλλάξεις. Το σώμα, το πρόσωπο κι η προσωπικότητα που έχεις είσαι εσύ κι είσαι υπέροχος όπως κι αν είσαι!

Οι άνθρωποι είναι ομορφότεροι όταν είναι ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί. Έτσι είναι πιο ελκυστικοί, όσο καμία δίαιτα δεν μπορεί να τους κάνει. Μια πεσμένη διάθεση και μια χαμηλή αυτοπεποίθηση σκοτεινιάζουν και το πιο όμορφο πρόσωπο. Μόνο το μυαλό σου μπορεί να αλλάξει την προοπτική που έχεις για τη ζωή και το νόημα αυτής. Γιατί πέντε, δέκα ή και δεκαπέντε κιλά λιγότερα, δε θα σε κάνουν ούτε στο ελάχιστο περισσότερο ευτυχισμένο αν εσύ δεν το επιλέξεις να γίνεις.

Είσαι όμορφος, κοιτάξου στον καθρέφτη, δες ποιος είσαι, θυμήσου τι έχεις καταφέρει! Είσαι το τέλειο για κάποιους. Δεν αρέσεις σε όλους. Πάντα έτσι θα ‘ναι τα πράγματα. Είσαι αυτό που πολλοί θα ήθελαν. Μη σε ξαναυποτιμήσεις. Ποτέ.