Χρειάζεσαι κάποιον γενικά ή κάποιον συγκεκριμένα;

Όντας με κάποιες σταθερές στη ζωή μας, προβαίνουμε σε αποφάσεις που άλλοτε πληγώνουν τους άλλους, άλλοτε εμάς, άλλοτε όλους, κάνοντάς μας να αμφισβητήσουμε στο τέλος την ορθότητά τους. Και κάνουμε ό,τι χρειαζόμαστε την εκάστοτε στιγμή, μένουμε μόνοι μας, βρίσκουμε παρέα και ξεχνιόμαστε, ή κάποιο σύντροφο, φλερτ, οτιδήποτε. Τίποτα δεν είναι κατακριτέο, αν είναι αυτό που θέλουμε την προκειμένη στιγμή για τον εαυτό μας.

Μπορεί να χρειαζόμαστε μια αλλαγή, ένα νέο σπίτι ή αλλαγή καριέρας. Το πιο σύνηθες βέβαια, είναι να χρειαζόμαστε κάποιον άλλον. Ανθρώπους έχουμε ανάγκη στη ζωή μας και τις υπόλοιπες αλλαγές τις χειριζόμαστε πολύ καλύτερα και πολύ πιο εύκολα. Αυτούς διαχειριζόμαστε πολύ πιο δύσκολα και τραχιά. Γιατί φοβόμαστε την απώλειά τους, φοβόμαστε να τους πληγώσουμε, λειτουργούμε με το συναίσθημα και αδυνατούμε να τους αγνοήσουμε ή ακόμη και να τους κατανοήσουμε.

Μόνο που πολλές φορές μπερδευόμαστε. Έλα που έχουμε έναν εαυτό και ένα μυαλό αναποφάσιστο. Έτοιμο για νέες αρχές και ταυτόχρονα αδύναμο μπροστά στο παρελθόν. Έλα που δεν είμαστε απόλυτοι και ορθοί. Μα τσαλακώνουμε την κάθε άποψη και σκέψη όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το συναίσθημα. Έλα που είμαστε ατελείς.

Κι ενώ νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε κάποιον γενικά, για να περνάμε καλά, να νιώθουμε λίγο παραπάνω και να ‘χουμε κάποιον να νοιαζόμαστε, τελικά ίσως να μην είναι και έτσι. Ίσως τελικά να χρειαζόμαστε κάποιον συγκεκριμένα. Ίσως να είναι κάποιος που μας έχει λείψει η φυσική παρουσία του δίπλα μας, κάποιος που μας έβγαζε τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού μας. Κάποιος που κατείχε πολύ υψηλή θέση στη ζωή μας, ή και κάποιος που ακόμη δεν έχουμε προλάβει να γνωρίσουμε στο έπακρο. Κάποιος που μας δίνει καθημερινά σημάδια του πόσο θα ‘θέλε να βρίσκεται ηχηρά στη ζωή μας. Κάποιος που χρειάζεται μόνο ένα βλέμμα ή μία λέξη, για να πρωταγωνιστήσει στο μέλλον μας.

Το μυαλό μας είναι ένα τόσο σκοτεινό και μπερδεμένο μέρος που κι εμείς χανόμαστε εκεί μέσα, προσπαθώντας να βρούμε τον εαυτό μας και το ποιόν των θέλω μας. Μερικές φορές συμβαίνει και το αντίθετο. Νομίζουμε ότι έχουμε βρει το ιδανικό, το εξιδανικεύουμε τόσο πολύ στις σκέψεις μας, που αγνοούμε την πραγματικότητα. Θεωρούμε μονόδρομο έναν άνθρωπο, στη μέση όλων των πόθων και των ονείρων μας και ξεχνάμε να νιώθουμε. Γιατί όσο τέλειος και να είναι ο άλλος, κάνεις δε μας εξασφαλίζει ότι μπορεί να είναι εξίσου τέλειος για τα δικά μας δεδομένα.

Ξεχνάμε να νιώθουμε ώρες-ώρες με την εικόνα κάποιου ανθρώπου κι αντί να αισθανθούμε τη διάθεση που θα μας εμπνεύσει, σκεφτόμαστε αν διαθέτει, σαν από λίστα, όλα τα ιδανικά χαρακτηριστικά. Κι εκεί που θεωρούμε ότι έχουμε ανάγκη αυτόν τον άνθρωπο, τον ερωτευτήκαμε, τρελαθήκαμε, έχουμε ανάγκη απλώς κάποιον να μοιραστούμε το νοιάξιμο και την καθημερινότητα. Να μοιραστούμε δυο στιγμές και να μας ξυπνήσει όσα τόσο καιρό κοιμούνται.

Μπερδέψαμε τις ανάγκες με τα θέλω μας και τις γενικότητες με τους ανθρώπους. Αν επιθυμούμε κάποιον, συγκεντρωνόμαστε σ’ αυτόν, επιδιώκουμε και ‘μεις με τον τρόπο μας την ύπαρξή του στη ζωή μας. Του φερόμαστε όπως του αξίζει, του μιλάμε, συζητάμε, ζητάμε συγγνώμη. Κάνουμε ό,τι είναι αναγκαίο γι’ αυτόν, χωρίς βέβαια να χάσουμε και τον εαυτό μας στην πορεία. Κι αν επιθυμούμε τη γνωριμία, τη σχέση, τον ενθουσιασμό γενικότερα, δεν ταυτίζουμε τις επιθυμίες μας με άτομα που απλώς βρέθηκαν στο δρόμο μας και μοιάζουν ιδανικά. Δεν τους δίνουμε όνομα κι επώνυμο. Το καλό δεν είναι αρκετό και το τέλειο δεν είναι επιθυμητό, αν δεν υπάρχει συναίσθημα, τρέλα και μούδιασμα. Βρες αυτόν που στα προκαλεί κι έπειτα κάνε ό,τι είναι δυνατό για να το κάνεις να δουλέψει.

Δένεσαι με εικονικούς έρωτες, ονομάζεις το κάθε μέτριο έρωτα και αγάπη. Μένεις από φόβο και συνήθεια. Ζητάς έρωτα από λάθος άτομα και αγνοείς επιδεικτικά τα σωστά. Γιατί δεν ξέρεις τι ζητάς, γιατί λειτουργείς με τη λογική στο μόνο θέμα σ’ αυτή τη ζωή, που δε θα έπρεπε να υπάρχει ίχνος λογικής, στον έρωτα.

Αποφάσισε τι θέλεις και διεκδίκησέ το, όχι από εκείνον που πιστεύεις ότι μπορεί να στο δώσει, αλλά από εκείνον που αν στο δώσει θα σε κάνει και ταυτόχρονα ευτυχισμένο. Από εκείνον που το φοβάσαι. Γιατί όταν για κάτι ή για κάποιον, φοβάσαι ή αγχώνεσαι, για σένα είναι σημαντικός.