Πόσες φορές δεν έχεις σκεφτεί κοιτάζοντας τις ειδήσεις ή κάνοντας μια βόλτα έξω ότι ο κόσμος μας πάει κατά διαόλου; Έχεις σκεφτεί όμως ποτέ ότι αυτό μπορεί να αλλάξει; Κι ότι η αλλαγή αυτή ξεκινάει από κάτω, απ’ τον καθένα και την καθεμιά από μας; Από σένα;
Όταν περπατάς και βλέπεις τους αστέγους ή τους ζητιάνους στα λεωφορεία, όταν βλέπεις τα σκουπίδια στις θάλασσες, όταν βλέπεις ανθρώπους στην ουρά για ένα φρούτο κι οικογένειες να ζουν σε σκηνές σε στρατόπεδα προσωρινής φιλοξενίας, δεν έχεις νιώσει την αδικία; Δεν ένιωσες ποτέ την καρδιά σου να χτυπά και να σε τσιμπάει να κάνεις κάτι; Αν καταλαβαίνεις για τι ακριβώς σου μιλάω, σε καλώ να βγεις έξω και να τα αλλάξεις όλα αυτά.
Μια μικρή σου πράξη μπορεί να φέρει μια μεγάλη κι όμορφη αλλαγή στον κόσμο γύρω μας. Πόσο δύσκολο είναι να χαμογελάσεις στον διπλανό σου στο λεωφορείο αν τον βλέπεις καταρρακωμένο; Δε θέλει καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια να κάτσεις δίπλα στον μελαψό άντρα ή την μαντιλοφορεμένη κοπέλα στο τρένο, στη μοναδική θέση που έχει μείνει άδεια μέσα στο, κατά τα άλλα, ασφυκτικά γεμάτο βαγόνι. Για σένα μπορεί να μη σημαίνει τίποτα, γι αυτούς τους ανθρώπους όμως μπορεί να σημαίνει ότι κάποιος φώτισε τη μέρα τους.
Κι αν θες να μιλήσουμε για κάτι πιο χειροπιαστό, σκέψου πόσα πράγματα μπορείς να προσφέρεις σε είδος σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Δε θα μιλήσω καθόλου για τα παλιά ρούχα και τα παιχνίδια που μας έβαζαν οι μανάδες μας να ξεκαθαρίζουμε κάθε χρόνο για να τα δίνουμε σε όποιον δεν τα είχε. Θα σου πω όμως για τις κοινωνικές κουζίνες και τα κοινωνικά παντοπωλεία, η λειτουργία των οποίων εξαρτάται απ’ τη δική σου προσφορά.
Θα σου μιλήσω, επίσης, για τον εθελοντισμό. Εκεί δεν προσφέρεις απλώς χρήματα ή πράγματα. Προσφέρεις χρόνο και συναίσθημα απ’ τη ζωή σου. Προσφέρεις τον εαυτό σου σ’ έναν σκοπό που, τελικά, μας αφορά όλους. Αν το πάρεις απόφαση κι αφιερώνεις ώρες απ’ τη μέρα σου στα παιδιά που περνούν τις μέρες τους στα νοσοκομεία ή τους ανθρώπους που ζουν στον δρόμο, να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις σε καθιστά ένα απ’ τα πιο σημαντικά άτομα στη ζωή τους, γιατί στέκεσαι σαν ίσος προς ίσον δίπλα τους. Γιατί τους συμπαραστέκεσαι με αλληλεγγύη κι όχι με ελεημοσύνη. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα μεγάλο χαμόγελο που συνοδεύεται από μια ζεστή αγκαλιά.
Γι’ αυτό, όταν σκέφτεσαι να στείλεις κάπου χρήματα, προτίμησε να τα ξοδέψεις για να αγοράσεις τα είδη που χρειάζονται. Κι αν σκέφτεσαι να στείλεις κάπου πράγματα, προτίμησε να τα μεταφέρεις αυτοπροσώπως. Κι αν σκέφτεσαι να τα μεταφέρεις εσύ, προτίμησε να κάτσεις μαζί μ’ αυτούς στους οποίους τα προσφέρεις. Εκεί, δίπλα τους για να μπορέσεις να ακούσεις την ιστορία τους και να τους κάνεις φίλους σου.
Φεύγοντας, η καρδιά σου θα έχει μεγαλώσει λιγάκι ακόμα, όσο θα σκέφτεσαι πόσο τυχερός είσαι που είσαι σε θέση να προσφέρεις αντί να δέχεσαι. Κι ακόμη, θα σκεφτείς ότι, αν ποτέ βρεθείς κι εσύ στην ανάγκη, θα ήθελες πολύ έναν άνθρωπο που θα έρθει δίπλα σου και θα σου απλώσει γενναιόδωρα το χέρι για να κρατηθείς και να σταθείς και πάλι στα πόδια σου.
Μην ξεβγάζεις τη συνείδησή σου μοιράζοντας post στον τοίχο σου ή κάνοντας like. Έτσι, μόνο εσύ κοιμάσαι ήσυχος και κανένας άλλος. Βγες εκεί έξω και φέρε τη δικιά σου αλλαγή. Γίνε εσύ ο λόγος για τον οποίο οι γύρω σου θα πιστέψουν στην καλοσύνη των ανθρώπων. Και μη σκεφτείς ποτέ ότι μια μικρή δική σου πράξη είναι πολύ μικρή ή ασήμαντη για να κάνει τη διαφορά και γι’ αυτό δεν αξίζει καν να προσπαθήσεις.
Αν το έχεις σκεφτεί, όμως, έχω μια μικρή ιστορία για να σε μεταπείσει. Ένα κρύο βράδυ στο λιμάνι του Πειραιά περπάταγε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων. Ο παππούς κρατούσε το μπαστούνι του, η γιαγιά στηριζόταν πάνω του και περπατούσαν σιγά. Πήγαιναν κούτσα-κούτσα στην άλλη άκρη του λιμανιού, μισή ώρα γρήγορο περπάτημα μακριά, εκεί που φιλοξενούνταν οι πρόσφυγες. Και πήγαιναν κρατώντας μια φρατζόλα ψωμί. Γιατί αυτό μπορούσαν να προσφέρουν. Κι εκείνο το βράδυ, από αυτή το φρατζόλα άλλοι πέντε άνθρωποι έφαγαν ψωμί με το φαγητό τους. Κατάλαβες τώρα;
Ο μόνος τρόπος να δεις την αλλαγή που θέλεις είναι να τη φέρεις εσύ. Κι ο μόνος τρόπος να τη φέρεις είναι να είσαι εκεί. Παρών και διαθέσιμος να προσφέρεις, να ακούσεις, να αγκαλιάσεις και να μοιραστείς. Και το μυστικό της απόλυτης επιτυχίας είναι να βάλεις κι άλλους στο κόλπο. Όσους περισσότερους μπορείς! Και τότε, να είσαι σίγουρος. Έχεις κάνει κάτι για να αλλάξεις τον κόσμο.
Επιμέλεια Κειμένου Νεφέλης Αρδίττη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Νεφέλη Αρδίττη
