Η αυτοπεποίθησή σου είναι η μισή σου ομορφιά

Πώς αποφασίζεις ότι κάποιος είναι όμορφος όταν τον κοιτάς ή όταν τον γνωρίζεις; Υπάρχουν φυσικά τα στάνταρ ομορφιάς της κάθε εποχής και της κάθε κοινωνίας, όπως επίσης και το προσωπικό γούστο του καθενός. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Κάτι που πηγάζει από μέσα μας, που δε φαίνεται με γυμνό μάτι και που το ερμηνεύουμε μόνο υποσυνείδητα. Κι αυτό το κάτι είναι η αυτοπεποίθησή μας.

Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας καθορίζει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον κόσμο γύρω μας, επηρεάζει τον τρόπο που μιλάμε, που στεκόμαστε, που αστειευόμαστε, που κοιτάμε τους συνομιλητές μας. Σαν ένας αόρατος μαριονετίστας που κρατάει και κινεί τα νήματα και συμβάλλει στην εντύπωση που δίνουμε στους άλλους.

Ναι, όλα αυτά εξαρτώνται απ’ την αυτοπεποίθηση. «Πεποίθηση + αυτόν» λέει το ετυμολογικό λεξικό, δηλαδή η άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας. Όσοι νομίζουν ότι είναι καλύτεροι απ’ όλους ή ότι δεν αξίζουν τίποτα σε σχέση με τους άλλους πρέπει να αλλάξουν τη συμφωνία που έχουν κάνει με τον μαριονετίστα τους. Και στην περίπτωσή μας, ο μεριονετίστας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Και για να φύγω από το φιλοσοφικό και να γυρίσουμε στα λίγο πιο χειροπιαστά θέματα, η αυτοπεποίθησή σου σε κάνει να φαίνεσαι πιο όμορφος στα μάτια των άλλων.

Γιατί; Μα γιατί εσύ ο ίδιος πιστεύεις ότι είσαι όμορφος και σου αξίζει να σε θαυμάζουν γι’ αυτό που είσαι. Τίποτα παραπάνω μα και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, με όλα σου τα ελαττώματα και τα δυνατά σου σημεία, κάνεις και τους άλλους να σε αγαπήσουν. Κατά κάποιον τρόπο, τους υποβάλεις αυτήν την αίσθηση. Κινείσαι και συμπεριφέρεσαι σαν να λες «αυτό έχω να δείτε κι αυτό εμένα μ’ αρέσει». Κι αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα που έχεις να δείξεις, γιατί είναι η δύναμή σου να αποδεχτείς και να αγαπήσεις όλες τις πλευρές αυτού που ονομάζεις «εγώ».

Όταν πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος απ’ όλους τους άλλους κι αυτομάτως ανήκεις σ’ ένα ανώτερο επίπεδο απ’ αυτούς, αρχίζεις να συμπεριφέρεσαι αλαζονικά. Κοιτάς τους υπόλοιπους αφ’ υψηλού, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και αντί να σε συμπαθούν γιατί το κέρδισες, μένουν κοντά σου επειδή είναι κόλακες ή είναι απλώς ευγενικοί που δε σε διαολοστέλνουν όταν σε βλέπουν.

Αντίστοιχα, όταν δεν αναγνωρίζεις στον εαυτό σου τα δυνατά σου σημεία κι έχεις σκοπό της ζωής σου να καλύψεις τις ατέλειές σου, σωματικές ή πνευματικές, κρύβεσαι, γίνεσαι απαρατήρητος και περνάς γύρω απ’ τους άλλους σαν αόρατος. Δεν σε υπολογίζουν, γιατί εσύ ξέχασες να υπολογίσεις τον εαυτό σου.

Σκέψου όμως την περίπτωση να μην προσπαθείς να γίνεις ανώτερος απ’ τους άλλους ή να επιδεικνύεις τα κατορθώματά σου σε βάρος τους. Σκέψου να μην προσπαθήσεις να καλύψεις όσα θεωρείς ότι σου λείπουν ή ότι είναι άσχημα πάνω σου. Είσαι ό,τι ακριβώς είναι ο καθένας απ’ τους ανθρώπους που σε πλαισιώνουν, γνωστοί ή άγνωστοι. Είσαι μοναδικός! Κι αυτό πρέπει να καταλάβεις για να νιώσεις ότι αξίζει να διεκδικήσεις όσα και όσους θέλεις, ότι οι άλλοι δε σε μισούν και δεν πρέπει να πατήσεις πάνω τους για να αναδειχτείς.

Όταν έχεις αυτοπεποίθηση το παρουσιαστικό σου αλλάζει, στέκεσαι πιο ίσια, χαμογελάς, μιλάς με άνεση, κάνεις πλάκα, αυτοσαρκάζεσαι. Νιώθεις όμορφα και φαίνεσαι όμορφος. Εκπέμπεις ένα φως που πυροδοτείται από σένα τον ίδιο και μάλιστα υποσυνείδητα. Δεν επιδιώκεις τη λάμψη σου, γι’ αυτό και δεν κλέβεις των άλλων ούτε όμως απορείς για το πού προέρχεται, γιατί τη νιώθεις ξένη. Είσαι αυτός που είσαι. Έτσι όπως πλάστηκες απ’ τις εμπειρίες και το περιβάλλον σου, με τα θέλω και τα πρέπει σου, με τις αγάπες και τις αντιπάθειές σου. Κι όταν κοιτάζεσαι στον ολόσωμο καθρέφτη ή τις τζαμαρίες στο δρόμο, αυτό που βλέπεις σ’ αρέσει και το χαιρετάς φιλικά, κλείνοντας παιχνιδιάρικα το μάτι στις ατέλειες. Είναι κι αυτές εσύ.

Αυτοπεποίθηση λοιπόν! Αυτό που είσαι θα ανοίξει, τελικά, όλες τις πόρτες της ζωής σου. Αυτό έχεις και μ’ αυτό πορεύεσαι, οπότε το να το μισείς ή να θες να το αλλάξεις ριζικά δεν είναι λύση. Όταν θες να μοιάσεις στους άλλους τυφλά, να γίνεις ένα με αυτό που σου μοιάζει σαν σύνολο, θα οδηγηθείς τελικά σε αδιέξοδο. Γιατί κανένας δε μοιάζει με τους άλλους. Απλώς ο καθένας μας το αντιμετωπίζει διαφορετικά.

Όταν ξέρεις ποιος είσαι, όταν ξέρεις τι ζητάς κι αναγνωρίζεις ότι αξίζει να προσπαθήσεις, ακόμη κι αν στο τέλος αποτύχεις, κινείς τα νήματά σου με τέτοιο τρόπο που παράγουν ένα εσωτερικό κι αυθεντικό φως που πηγάζει από εσένα και σε φωτίζει αενάως.

Αυτή είναι η μισή σου ομορφιά στα μάτια των άλλων και λέγεται αυτοπεποίθηση. Η άλλη μισή, καλώς ή κακώς, ανήκει στη φύση.