Η τέχνη του ξενερώματος

Ξενέρωμα. Η λέξη θα μπορούσε να προέρχεται απ’ το πρόθημα «ξε», που δηλώνει υπερβολή, και τη λέξη «νερό». Δηλαδή πάρα πολύ νερό. Νερό που σβήνει μια για πάντα και ταχύτατα μια φλόγα, συχνά πριν καν ανάψει. Φυσικά και δε στέκει μια τέτοια ετυμολογία και φυσικά δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό. Θα μπορούσε όμως, μιας και τη στιγμή του ξενερώματος νιώθεις ξεκάθαρα μια παγωμένη κανάτα να αδειάζει και να καταπνίγει τσιτσιρίζοντας την ζεστή φλόγα που φούντωνε ή πήγαινε να φουντώσει μέσα σου. Αυτό ήταν. Game over, έχασες.

Μη στεναχωριέσαι όμως τόσο που ξενέρωσες τον άλλον. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Σε μερικούς από μας, μάλιστα, συμβαίνει κατά κόρον, εννιά στις δέκα φορές. Κι αν αυτό δεν μπορείς να το ονομάσεις ταλέντο, τότε τι μπορείς να το πεις; Το να λες το λάθος πράγμα τη λάθος στιγμή κάνοντας τον άλλο να θέλει να εξαφανιστεί από κοντά σου και να βρεθεί στην Ανταρκτική είναι τέχνη. Κι όπως κάθε τέχνη που πηγάζει από έμφυτο ταλέντο, εξελίσσεται με την εξάσκηση.

Το ταλέντο του ξενερώματος λοιπόν και δει του κεραυνοβόλου ξενερώματος. Υπάρχουν μερικά πολύ απλά βήματα για να τα καταφέρει ο καθένας να φτάσει σε ελάχιστο χρόνο στην απόλυτη και μη αναστρέψιμη αποτυχία. Συμπεριφορές κι ατάκες που θα επιδράσουν αστραπιαία σε κάθε χαρακτήρα, σε κάθε περίπτωση, με σίγουρα αποτελέσματα. Κι όχι μόνο αυτό. Πρόκειται για συμπεριφορές κι ατάκες βγαλμένες απ’ τη ζωή που έχουν αποδειχτεί πειραματικά σε πραγματικές συνθήκες, οπότε καλό θα ήταν να μην επαναλάβετε μόνοι σας στο σπίτι.

Ένας σίγουρος τρόπος να ξενερώσει ο άλλος πριν καν ψηθεί είναι η λογοδιάρροια. Συνεχής, ακατάπαυστη, ενοχλητική και χωρίς ανάσα λογοδιάρροια για να καλύψεις το άγχος σου. Μιλάς πολύ, δυνατά και γρήγορα και κατά πάσα πιθανότητα δεν παίρνεις καν ανάσα ανάμεσα στις φράσεις. Γελάς μόνος σου με τα αστεία σου και δε σταματάς να δεις αν ήταν όντως αστεία.

Κι όταν μετά από πάρα πολλή ώρα σταματήσεις –όχι για να ακούσεις τον άλλον, αλλά γιατί τα είπες όλα– κοιτάς απέναντί σου και βλέπεις στο πρόσωπο αυτού που έχεις απέναντί σου μια έκφραση σαν να έφαγε μουχλιασμένο τοστ. Αυτό ήταν. Ζητάς συγγνώμη που παρασύρθηκες και μονοπώλησες τη συζήτηση, σου απαντάει κάτι σαν «δεν πειράζει, όσα μου είπες ήταν πολύ ενδιαφέροντα» από ευγένεια και τέλος. Τουλάχιστον ήταν ωραίο όσο το φαντάστηκες.

Έχεις όμως πάντα την επιλογή να μη μείνεις μόνο στα λόγια. Μπορείς να ξενερώσεις τον άλλον και με πράξεις. Πώς θα καλύψεις το εσωτερικό σου τρέμουλο που έχει επεκταθεί σε χέρια και γόνατα όταν είσαι μαζί του; Φυσικά αγνοώντας το. Οπότε, εκεί που μιλάτε αμέριμνοι, χωρίς καν να καταλάβεις πώς και γιατί, βρίσκεσαι λουσμένος με τον παγωμένο καφέ ή το καυτό τσάι που κρατούσες ή, χειρότερα, με τη μαγιονέζα απ’ την μπαγκέτα που δεν μπορούσες να καταπιείς, οπότε αποφάσισες να τη λουστείς.

Ακολουθεί κοκκίνισμα και προσπάθεια να συμμαζέψεις το χαμό, ενώ ταυτόχρονα απολογείσαι για την ατσουμπαλιά σου. Εννοείται ότι τα κάνεις χειρότερα, κάνοντας καμιά εκατοστή άλλες ζημιές, όσο συνεχίζεις να απολογείσαι. Άστο. Αφού σε βοηθήσει, από ευγένεια πάντα, τρομαγμένος ο άνθρωπος απ’ την καταστροφή και την ασταμάτητη απολογία, θα απομακρυνθεί διακριτικά, πλην όμως ταχύτατα.

Πάντα, όμως, υπάρχει και κάτι χειρότερο. Να προσπαθείς να τραβήξεις την προσοχή είτε με το να κάνεις επίδειξη των σπουδαίων κατορθωμάτων σου και του καταπληκτικού πάντα τέλειου εαυτού σου είτε να προσπαθείς να κάνεις τον άλλον να σε λυπηθεί, περιγράφοντας γλαφυρότατα τα προβλήματα και τις συμφορές που σε έχουν βρει. Κι ακόμη, μπορείς πάντα να προσπαθείς να τον κατευθύνεις ώστε το σκηνικό της γνωριμίας σας να αντιγράψει πιστά την αγαπημένη σου ταινία. Εδώ όμως δεν έχεις δώσει το σενάριο και στον άλλον, ο οποίος αυτοσχεδιάζει κατά τη λογική του κι ενώ εσένα σου καταστρέφει τη ρομαντική φαντασία, εσύ καταστρέφεις βλακωδώς τη διάθεσή του για περαιτέρω γνωριμία.

Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με θέμα «Πώς να ξενερώσετε τον άλλον: ένα παραγνωρισμένο ταλέντο». Ή καλύτερα μια εγκυκλοπαίδεια που θα ήταν αλφαβητικά οργανωμένη, με τα λήμματα να αντιστοιχούν σε συμπεριφορές που μπορεί ο καθένας να δοκιμάσει προκειμένου να διώξει τον άλλον από κοντά του. Χρήσιμο ταλέντο, εκτός κι αν ο στόχος σου είναι να κάνεις τον άλλον να κάτσει μαζί σου.

Το ξενέρωμα είναι κάτι που συμβαίνει και που μπορεί να συμβεί και σε ανθρώπους λιγότερο ταλαντούχους από μένα σε αυτόν τον τομέα. Αν όμως έχεις το ίδιο χάρισμα, μην πτοείσαι. Θα έρθει κάποτε μια μέρα που δε θα καταφέρεις να κάνεις αυτό που καταφέρνεις καλύτερα και δε θα ξενερώσεις τον άλλον. Δεν ξέρω πότε, αλλά ο νόμος των πιθανοτήτων λέει ότι μάλλον θα συμβεί.