Να έχεις τον ολόδικό σου χώρο

Σκέψου λίγο να ξυπνάς και να μπορείς να φτιάξεις τον καφέ σου με ησυχία, χωρίς να σου μιλάει κανείς. Χωρίς κανείς να σου ζητήσει να λύσεις όλα τα προβλήματα της μέρας τη στιγμή πριν απ’ την πρώτη γουλιά. Φαντάσου να γυρίζεις πίσω και να μπορείς να πέσεις στο κρεβάτι πετώντας τα παπούτσια με μια κλωτσιά στο ταβάνι κι έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Να μπορείς να βάλεις τη μουσική σου όσο δυνατά θες κι ό,τι ώρα κι αν είναι. Να μη χρειάζεται να γυρίζεις αργά τη νύχτα ακροπατώντας, μην τυχόν και ξυπνήσει κανείς απ’ το θόρυβο  που κάνουν τα κλειδιά στην πόρτα.

Ωραίο δεν ακούγεται; Κι είναι! Το να φεύγεις απ’ το σπίτι που μένεις με όλη σου την οικογένεια για να μετακομίσεις σ’ έναν δικό σου χώρο, όσο μικρός κι αν είναι, είναι ένα απ’ τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να σου συμβούν όταν αποφασίζεις να πάρεις τη ζωή σου στα δικά σου χέρια.

Όσο μικρή κι αν είναι η γκαρσονιέρα στην οποία αποφασίζεις να μετακομίσεις, όσο χαμηλοτάβανο κι αν είναι το μικρό σου σπιτάκι, είναι δικό σου. Και δικό σου σημαίνει ότι εκεί μέσα φτιάχνεις το δικό σου σύμπαν σε όλο του το μεγαλείο. Το διακοσμείς όπως εσύ θέλεις, οι τοίχοι του έχουν τα δικά σου αγαπημένα χρώματα, ο καναπές τα δικά σου αγαπημένα μαξιλάρια και το ταβάνι έχει ποτίσει απ’ τα δικά σου όνειρα.

Στη μικρή σου φωλιά μπορείς να είσαι όσο ακατάστατος αντέχεις. Κανείς δε θα σου ζητήσει το λόγο για τη στοίβα με τα άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη ούτε για τις πεταμένες σε κάθε πιθανό σημείο κάλτσες. Κάποια στιγμή θα φρίξεις τόσο πολύ με την ανικανότητά σου να κρατήσεις έναν χώρο τακτικό για πάνω από μια μέρα που θα αρχίσεις να τα μαζεύεις μόνος σου. Αλλά ως τότε θα έχεις ευχαριστηθεί τόσο το χάος και την ακαταστασία, που θα φτάσεις να εκτιμήσεις τη νοικοκυροσύνη.

Ή μπορεί και να μη φτάσεις ποτέ σ’ αυτό το σημείο, όπως εγώ, που όσο μεγάλο χώρο κι αν μου δώσεις θα τον έχω όσο ακατάστατο μπορείς να φανταστείς και λίγο παραπάνω. Εξάλλου, κάτι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι η ακαταστασία είναι γνώρισμα των δημιουργικών ανθρώπων. Και δεν το λέω εγώ, οι επιστήμονες… Προσοχή όμως, όχι η βρομιά. Η ακαταστασία, το χάος από βιβλία ανάκατα με σιντί και φύλλα με σημειώσεις και κάπου εκεί ανάμεσα και μια πλυμένη κάλτσα που ποιος ξέρει πώς κατέληξε ως σελιδοδείκτης.

Κανείς, λοιπόν, ποτέ δε θα σου κάνει παρατήρηση γι’ αυτό το δημιουργικό  χάος. Ούτε και θα ακούσεις ποτέ θυμωμένη φωνή απ’ το σαλόνι να σου φωνάζει να χαμηλώσεις τη μουσική. Τη μουσική, που μέσα στο κατάδικό σου σπίτι υπάρχει παντού. Έχει ποτίσει τους τοίχους, έχει κάτσει πάνω στα μαξιλάρια και, αν τινάξεις τις κουρτίνες, θα αρχίσουν να πέφτουν νότες απ’ τις δίπλες τους.

Κι ακόμη, πηγαίνοντας να ζήσεις για πρώτη φορά σε ένα δικό σου σπίτι, θα μάθεις θέλεις-δε θέλεις να είσαι υπεύθυνος, τουλάχιστον με κάποια πράγματα. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα σου κόψουν κάνα-δυο φορές το ρεύμα, στο τέλος θα μάθεις να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου στην ώρα τους, να σβήνεις τα αχρείαστα φώτα – για να μπορείς να τους πληρώνεις– και να καθαρίζεις πριν έρθει η ώρα να ζωγραφίσεις πάνω στη σκόνη του τραπεζιού.

Μπορεί στο σπιτάκι σου να μη μυρίζει σπιτικό φαγητό κάθε μέρα και να γνωρίζεις με τα ονόματά τους τους ντελιβεράδες των κοντινών μαγαζιών, αλλά θα είναι δικό σου. Ό,τι συμβαίνει εκεί μέσα θα είναι απολύτως κι ολοκληρωτικά αυτό που εσύ θες. Θα μπορείς να βάζεις μέσα παρέες τις πιο ακατάλληλες ώρες και να φτιάχνετε μακαρονάδες στις 3 τη νύχτα. Θα μπορείς να έχεις το κρεβάτι σου άστρωτο ή μπορεί ακόμα να μοιάζει ο χώρος σου με εξώφυλλο περιοδικού διακόσμησης. Ό,τι εσύ προτιμάς για να ζήσεις.

Το σπιτάκι σου θα είναι το μικρό σου κουκούλι. Θα κλείνεσαι μέσα όποτε θες την ησυχία σου και κανείς δε θα μπορέσει ποτέ να καταπατήσει εκεί μέσα την ιδιωτικότητά σου. Το πρώτο δικό σου σπίτι είναι το βασίλειό σου, το σύμπαν σου, η εικόνα του πώς θέλεις να ζεις. Έχεις εσύ τον έλεγχο κι ορίζεις τους ρυθμούς της ζωής σου χωρίς να δίνεις αναφορά σε κανέναν. Δεν έχεις να αντιμετωπίσεις ποτέ γκρίνια για τις συνήθειές σου. Μπορείς να μείνεις ολομόναχος όταν το θελήσεις ή να το γεμίσεις ασφυκτικά με φίλους όταν σε πνίγει η μοναξιά.

Είναι το μόνο μέρος στον κόσμο που μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, όπως το θέλεις κι όταν το θέλεις. Και μην ανησυχείς, αργά η γρήγορα θα αναγκαστείς να γίνεις κι εσύ σαν τη μάνα σου όταν φτιάξεις τη δικιά σου οικογένεια και φύγεις απ’ την γκαρσονιέρα για να κάνεις level up στο τριάρι. Μέχρι τότε όμως μη βιάζεσαι, έχεις όλο το χρόνο του κόσμου να ευχαριστηθείς τα πάνω-κάτω 30τ.μ. που βρέθηκαν στο δρόμο σου.