Ο έρωτας βλάπτει σοβαρά το διάβασμα

Ο Δεκέμβριος είναι για όλους ο μήνας των Χριστουγέννων. Γιορτές, δώρα, γλυκά, καταναλωτική μανία, στολίδια, εκδρομές κι οικογενειακές μαζώξεις με εκλεκτά φαγητά. Για όλους; Όχι! Υπάρχει ένα περίεργο είδος ανθρώπων που το Δεκέμβριο δε βλέπει κυρίως ανέμελες κι εορταστικές μέρες, αλλά μια στοίβα από χοντρά βιβλία και τετράδια με χειρόγραφες σημειώσεις. Με την εξεταστική να πλησιάζει, το είδος του επιμελούς φοιτητή -και όχι, δεν εννοώ τον σπασίκλα- ρίχνεται στο διάβασμα και καλύπτει ύλη για τα περισσότερα και τα σημαντικότερα μαθήματα στα οποία θα κληθεί να εξεταστεί το Φλεβάρη.

Πρόκειται για την περίφημη προ-εξεταστική περίοδο. Περίοδο που αυτό το σπάνιο είδος φοιτητή ζητάει έναν ζεστό, ήσυχο και φωτεινό χώρο που θα μπορέσει να συγκεντρωθεί και να διαβάσει απρόσκοπτα πριν φτάσει η περίοδος των γιορτών. Έλα όμως που ορισμένες φορές είναι αδύνατον να βρεις την πολυπόθητη ησυχία και συγκέντρωση. Όχι γιατί οι άλλοι κάνουν φασαρία στο σπουδαστήριο, ούτε γιατί δε βρίσκεις μια βολική γωνιά στο σπίτι σου. Απλούστατα, γιατί το μυαλό σου ταξιδεύει… αλλού.

Έχω δει γραμμένη σε τοίχο τη φράση «ο έρωτας βλάπτει σοβαρά το διάβασμα». Πόσο δίκιο έχει ο άγνωστος που πήρε το μαρκαδόρο του και την έγραψε κάτω από έναν πράσινο πίνακα! Στην αρχή, εκτίμησα απλώς το χιούμορ και την έμπνευσή του. Χρειάστηκε να καθίσω κι εγώ κοντά δυο ώρες πάνω από μια παράγραφο για να καταλάβω πόσο δίκιο είχε.

Αφηρημάδα, αδυναμία συγκέντρωσης, ηλίθιο ευτυχισμένο χαμόγελο κι ένα χαμένο στο άπειρο βλέμμα. Αυτά είναι τα σημάδια στα οποία πρέπει να ψάξεις να βρεις την απάντηση, όταν αναρωτιέσαι γιατί όλοι σε κοιτούν περίεργα έτσι όπως έχεις ακουμπήσει στον ένα αγκώνα με το βιβλίο ανοιχτό στην ίδια σελίδα εδώ και κανένα εικοσάλεπτο. Στο τετράδιό σου τα περιθώρια είναι ανθισμένα και τα όμικρον τα έχεις γεμίσει με το χρώμα από το υπογραμμιστικό σου, μην το αρνείσαι!

Οι μέρες που περνούν και που σε άλλες εξεταστικές σε άγχωναν και σε έσπρωχναν να βγάλεις άλλο ένα κεφάλαιο, τώρα δε σου λένε και πολλά. Κοιτάς το ημερολόγιο και τις προθεσμίες με περιφρόνηση. Μπορεί να νιώσεις πού και πού άσχημα που δεν κάνεις όλα όσα θα έπρεπε -δουλειές, χάρες, υποχρεώσεις- αλλά αυτό δεν κρατάει για πολύ. Αργά ή γρήγορα ξανακυλάς.

Κάθε τόσο σηκώνεις το βλέμμα από τη σελίδα που είναι ανοιχτή μπροστά σου κι αρχίζεις να περιπλανιέσαι σε υποθετικά σενάρια -που τα κάνεις εικόνες στο πιτς φυτίλι- και σε προηγούμενες συναντήσεις σας που τις αναλύεις καρέ-καρέ. Ξαναπαίζεις τις σκηνές, σκέφτεσαι τι έγινε τέλεια και τι βλακεία είπες τη στιγμή που θα μπορούσες να έχεις ξεστομίσει την πιο καλοπληρωμένη ατάκα. Χαζεύεις έξω από το παράθυρο τα σύννεφα που ταξιδεύουν και θα έπαιρνες όρκο ότι ο αέρας τα σπρώχνει με το ρυθμό του τραγουδιού που παίζει στο ριπίτ μέσα στο κεφάλι σου.

Κάπως έτσι, περνάς από τραγούδι σε τραγούδι προσαρμόζοντας κάθε φορά τους στίχους, ώστε να σε βολεύουν. Τα πράσινα μάτια μπορούν άνετα να μεταμφιεστούν σε καστανά για να ταιριάζουν στην περίπτωσή σου. Ομοίως, τα κατάμαυρα μαλλιά μπορούν να γίνουν ξανθά, κόκκινα, ακόμη και μπλε αν θες. Ό,τι σου κάνει καλύτερα. Επιβάλλεις ποιητική αδεία πάνω στα λόγια του εκάστοτε στιχουργού που τα πειράζεις, τα φέρνεις από εδώ, τα γυρνάς από ‘κει και τελικά σιγουρεύεσαι ότι μόνο για τον άνθρωπο που σκέφτεσαι εσύ θα μπορούσαν να μιλάνε. Και ναι, χαμογελάς χαζά και κοκκινίζεις.

Όταν έρθει η ώρα να επιστρέψεις στο βιβλίο που περιμένει ανοιχτό μπροστά σου, το μάτι σου πέφτει στην πρώτη παράγραφο της σελίδας κι από εκεί αρχίζεις να διαβάζεις. Βασικά, ξαναρχίζεις να διαβάζεις. Γιατί την ίδια παράγραφο την έχεις περάσει ίσα με δώδεκα φορές ως τώρα κι ας σου φαίνεται κάθε φορά ότι τώρα τη βλέπεις για πρώτη φορά.

Υπέρ πίστεως λοιπόν ή μάλλον υπέρ έρωτος πήγε το διάβασμά σου. Το ξέρεις κι εσύ αλλά δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα γι’ αυτό. Ούτε και πολυθέλεις εδώ που τα λέμε. Το πρόβλημά σου είναι άλλο. Έχεις παράπονο ότι κανείς ποτέ δε σε προειδοποίησε. Πάνω στα τσιγάρα το υπουργείο έχει γράψει ότι το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία. Το βλέπεις παντού σε όλες τις δυνατές παραλλαγές, ακόμη και εικονοποιημένο τώρα τελευταία. Όλοι σου λένε για τους κινδύνους που μπορεί να κρύβει το αλκοόλ, διάφορες τροφές και κάθε είδους συμπεριφορές. Ότι ο έρωτας βλάπτει σοβαρά, εκτός των άλλων, και το διάβασμα δε στο είπε ποτέ κανείς. Μόνο ένα χέρι με μαρκαδόρο βρέθηκε να το γράψει που μάλλον θα ανήκει σε παθόντα.

Στέλνω λοιπόν αυστηρή προειδοποίηση. Αν βρίσκεται κανείς εκεί έξω που να σκοπεύει να αρχίσει να προσεγγίζει αυτά τα παράξενα χάρτινα πράγματα που λέγονται συγγράμματα και ταυτόχρονα νιώθει πεταλούδες στο στομάχι και την καρδιά του ταμπούρλο, ενώ στη σκέψη του δεσπόζει ένα όνομα στον ύπνο και στον ξύπνιο, ας το αποφύγει. Δεν έχει κανένα νόημα αυτό που πάει να κάνει. Ματαιοπονεί.

Χαλάλι το εξάμηνο κι ας πάει στα κομμάτια.  Αξίζει τον κόπο!