Δεν προλαβαίνεις καλά καλά να μπεις στο σπίτι και η μυρωδιά σου τρυπάει την μύτη. Σοκολάτα παντού και καταλαβαίνεις αμέσως πως ο αδερφός σου πάλι παρήγγειλε κρέπες. «Τι θα γίνει; Πάλι delivery;», λες και αγανακτείς. Χτυπάει ειδοποίηση στο messenger και βλέπεις το όνομα της καψούρας σου που προχτές όμως σε έγραψε κανονικά, να αναβοσβήνει στο κινητό. Αύριο πρέπει να πας στην τράπεζα το πρωί για να τακτοποιήσεις κάτι εκκρεμότητες, αλλά η κολλητή θέλει να έρθει για sleepover.
Το να γυρνάς από γυμναστήριο και να μυρίζεις σοκολάτα, είναι πειρασμός. Το να σου στέλνει μήνυμα το αμόρε που σε έγραψε, είναι επίσης πειρασμός. Όπως, κι η ιδέα να περάσεις το βράδυ με την κολλητή. Άτομο που μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό μπροστά σε σοκολάτα, που κρατήθηκε να μην απαντήσει σε μήνυμα στο κινητό από την πρώην καψούρα του που τον πλήγωσε, που δεν ανέβαλλε σημαντικές υποχρεώσεις για στιγμές χαλάρωσης, να τον προσέχεις. Η ικανότητα κάποιου να γνωρίζει, να ταξινομεί και να εποπτεύει ή να επιβάλλεται στις εσωτερικές του αντιδράσεις τον καθιστά αυτοκυρίαρχο.
Τους θαυμάζουμε αυτούς τους ανθρώπους. Κι αυτό γιατί ξέρουν να ελέγχουν τις αντιδράσεις τους και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να το κάνει για αυτούς. Ξέρουν τι πρέπει και τι δεν πρέπει, ξέρουν να βάζουν όρια εκεί που χρειάζεται και πάνω από όλα ξέρουν να σέβονται τον εαυτό τους και να επιζητούν αυτό που πιστεύουν ότι αξίζουν. Έχουν τη ζωή στα χέρια τους, ξέρουν πότε να πουν όχι και δεν διστάζουν να το κάνουν. Δεν παρασύρονται εύκολα και, φυσικά, γι’ αυτό εμπνέουν εμπιστοσύνη και σιγουριά στο περιβάλλον τους. Μπορούν εύκολα να πετύχουν τους στόχους τους συγκριτικά με εκείνους που δεν έχουν αυτοκυριαρχία και, γενικά, προτάσσουν τη λογική στις περισσότερές τους πράξεις.
Οι άνθρωποι με αυτοκυριαρχία γίνονται πιο ευτυχισμένοι, σύμφωνα και με έρευνες, γιατί μιας και δεν υποκύπτουν εύκολα σε παρορμήσεις της στιγμής, προσπαθούν να αποκτήσουν αυτό που πιστεύουν ότι αξίζουν και δεν επηρεάζονται, ούτε εξαρτώνται απ’ το συναίσθημα, που πολλές φορές οδηγεί σε λάθος μονοπάτια.
Μα, συνάμα, τους φοβόμαστε αυτούς τους ανθρώπους. Κι αυτό γιατί πολλοί από εμάς που προτάσσουμε το συναίσθημα, θεωρούμε σκληρούς αυτούς που προχωράνε μόνο με τη λογική. Φοβόμαστε ότι αφού έχουν εξουσία και τον έλεγχο του εαυτού τους, θα μπορέσουν άνετα να επιβληθούν και σε εμάς και χωρίς καν να το καταλάβουμε να μας χειραγωγήσουν, ελέγχοντας τις αντιδράσεις και τις κινήσεις μας. Όσοι δεν είναι σε θέση να βάλουν σκέψεις και συναισθήματα σε τάξη, έχουν την τάση να παρασύρονται, να είναι ανυπόμονοι, παρορμητικοί κι αποδιοργανωμένοι. Το συναίσθημα κυριαρχεί στις σκέψεις και τις πράξεις τους και παρατηρείται έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού.
Από την άλλη, η υπερβολική αυτοκυριαρχία μπορεί να καταστρέψει την ιδέα του αυθορμητισμού. Το κλειδί είναι η ισορροπημένη κυριαρχία, μιας και πηγή των πάντων είναι το μυαλό. Ένας άνθρωπος που το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του είναι κυρίαρχος του εαυτού του, έχει συνηθίσει στην οργάνωση και την τάξη και οτιδήποτε κινδυνεύει να τον βγάλει εκτός προγράμματος αποτελεί μια ενδεχόμενη απειλή γι’ αυτόν. Οργάνωση και αυθορμητισμός δύσκολα πάνε μαζί.
Ας παραδεχτούμε όμως ότι λίγοι είναι οι άνθρωποι που έχουν απόλυτη κυριαρχία του εαυτού τους, γιατί όλοι έχουμε τα κουμπιά μας και κάποια στιγμή υπό συγκεκριμένες συνθήκες θα παρασυρθούμε. Ίσως να μην είναι και κακό να είσαι κάποιες φορές αυθόρμητος και να χαλαρώνεις. Δες τον έλεγχο ως ένα παιχνίδι και θυμήσου πως τα παιχνίδια κάποια στιγμή αλλάζουν χέρια.
Συντάκτης: Κορίνα Γιούρου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
