Θα μπορούσε αυτό το πρωινό να μοιάζει με όλα τα υπόλοιπα, αλλά για την ακρίβεια, δεν έχει καμία σχέση. Κι αυτό γιατί, φεύγοντας από το σπίτι και κάνοντας στροφή να πας αριστερά, να πας με τα πόδια ή με το μετρό στη δουλειά, συνειδητοποιείς ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι πήρες λάθος κατεύθυνση και πρέπει να πας δεξιά. «Από εκεί το πάρκαρα», σκέφτεσαι, ενώ σχηματίζεις ένα χαμόγελο, ξέροντας πως πλέον έχεις το πρώτο σου αυτοκίνητο.

Κι αφού μπαίνεις κι ελέγχεις ότι όλα είναι καλά, ότι έχεις νεκρά, ότι το κάθισμά σου είναι βολικό, ότι οι καθρέφτες είναι ανοιχτοί κι έχεις την ορατότητα που πρέπει να έχεις, ότι έχεις βάλει ζώνη ασφαλείας, τότε βάζεις μπροστά. Και φυσικά δεν ξεχνάς να δηλώσεις ότι φεύγεις (το φλας φίλοι μου, δεν είναι διακοσμητικό) και να ελέγξεις αν μπορείς να βγεις στο δρόμο στην παρούσα στιγμή.

Να ‘ναι καλά κι αυτός ο χρόνια οδηγός συνοδηγός σου, ο οποίος είναι εκεί δίπλα σου και σου υποδεικνύει το δρόμο, σε συμβουλεύει, αλλά δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κι εκείνος το τιμόνι σου αν χρειαστεί ή να σηκώσει χειρόφρενο σε περίπτωση που πρέπει οπωσδήποτε να ακινητοποιηθείς. Πιθανώς γνωρίζει ν’ αλλάζει ένα λάστιχο, να δει τη μηχανή και γενικά ν’ αναγνωρίσει πράγματα που λόγω εμπειρίας, εσύ δεν μπορείς να ξέρεις. Καλύτερα λοιπόν ο συνοδηγός σου να είναι ένας έμπειρος οδηγός, που έχει χειριστεί και στο παρελθόν δύσκολες καταστάσεις με το αυτοκίνητο και γνωρίζει να σε καθοδηγήσει και να επέμβει, γιατί υπάρχουν πράγματα που εσύ όπως είναι λογικό, δεν μπορείς να τα διαχειριστείς.

Μα φοβάσαι, μου λες. Κι εγώ φοβάμαι, κι εκείνος φοβάται κι όλοι φοβούνται στην αρχή. Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά φοβάσαι; Μη σου σβήσει το αυτοκίνητο ενώ βρίσκεσαι στο φανάρι και δεκάδες άλλα σου κορνάρουν, χωρίς να δίνουν σημασία στο τεράστιό σου Ν; Μην τα βρίσκει σκούρα στις ανηφόρες και δεν πηγαίνει; Μη σου φύγει πίσω στην ανηφόρα επειδή δεν ξεκίνησες γρήγορα; (Το να συνδυάσεις γκάζι, συμπλέκτη και χειρόφρενο μπορεί να σου φαίνεται βουνό). Μη σκάσει κάνα λάστιχο, χάνει λάδια ή οτιδήποτε άλλο μηχανικό/ηλεκτρολογικό πρόβλημα προκύψει; Μην έχοντας την πορεία σου, ακουμπήσεις κάνα άλλο αμάξι επειδή δεν έμαθες ακόμα τις διαστάσεις του αμαξιού σου, επειδή μπορεί να πηγαίνεις προς τ’ αριστερά, επειδή ο μπροστινός φρέναρε απότομα και σε βρήκε απροετοίμαστο; Μη σου πεταχτεί κανένας πεζός στη διασταύρωση ή κάνα μηχανάκι/μηχανή σε προσπεράσει ή αντίστοιχα εμφανιστεί «ξαφνικά» κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει τροχαίο; Μη δεν μπορέσεις να το παρκάρεις σωστά; Μην πας να οδηγήσεις σε κάνα γκρεμό; Όλα αυτά αποτελούν φοβίες που σίγουρα έχουν όλοι οι νέοι οδηγοί σε πολύ έντονο βαθμό, αλλά και πολλές απ’ αυτές τις έχουν και οι πιο έμπειροι. Οι φοβίες αυτές πάντα υπάρχουν, μην περιμένεις να εξαφανιστούν. Απλώς με τον χρόνο που οδηγάς μειώνονται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό.

Συμβουλές για νέους οδηγούς: Aπόφυγε τη μουσική, ειδικά τη δυνατή, το να έρθεις σε επαφή με το κινητό σου και γενικώς οτιδήποτε μπορεί να σε αποσυγκεντρώσει και να σου τραβήξει την προσοχή από την οδήγηση. Απόφυγε το ποτό φυσικά (κι όχι, για πολλούς δεν εννοείται) και να πάρεις το αυτοκίνητό σου όταν είσαι πεσμένος, κουρασμένος. Μην αναπτύσσεις μεγάλες ταχύτητες και βλέπε τις πινακίδες με τα όρια ταχυτήτων- δεν υπάρχουν για πλάκα. Άνοιξε παράθυρο για να έχεις καλύτερη ακουστική του περιβάλλοντός σου, αν σε κάνει να αισθάνεσαι ασφάλεια. Και ξεκίνα νωρίτερα για όπου έχεις να πας, έτσι ώστε να μη σε αγχώσει η χρόνος.

Καθώς κοιτάζω τους πεζούς, τ’ άλλα αυτοκίνητα, τον δρόμο, σκέφτομαι εκείνα τα βιντεάκια που μας έδειχναν κάποτε στο σχολείο κι ακούγονταν οι Evanescence στο background, απεικονίζοντας από τροχαία μέχρι δυστυχήματα. Σκέφτομαι εκείνους τους ανθρώπους που πήρε ο δρόμος, σκέφτομαι τους δικούς μου ανθρώπους που πήρε ο δρόμος. Ο δρόμος δεν είναι για όλους, αλλά μπορεί να γίνει για όλους, αν οι όλοι το θέλουν και φερθούν με υπευθυνότητα, υπομονή κι επιμονή. Kι οι βόλτες, μπορεί στην αρχή να είναι τρομακτικές, να ιδρώνεις μέχρι να φτάσεις εκεί που έχεις να πας λες κι έτρεξες ένα μισάωρο, όμως δε θα είναι πάντα έτσι. Γιατί, οι βόλτες με το δικό σου το αμάξι, μπορούν και να έχουν μια γεύση αναρχίας. Μια περίεργη ελευθερία, που δεν τη βρίσκεις αλλού.

Καλό δρόμο λοιπόν.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Κορίνα Γιούρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου