Ένα βλέμμα δευτερολέπτων αρκεί για να νιώσεις την έλξη

Η ώρα 12.30. Ίσα-ίσα φτάσαμε για την κράτηση. Εγώ βιαστική και αγχωμένη παραπατώντας -μετάνιωσα ήδη που φόρεσα τακούνια. Το μαγαζί ήταν ήδη γεμάτο. Το τραπέζι μας ήταν αρκετά απομονωμένο κι άρχισα να ρίχνω από μέσα μου κατάρες στο σερβιτόρο που έκανα την κράτηση. Κι εκεί που όλα μοιάζουν βαρετά, οι μισοί είναι προσηλωμένοι στα κινητά τους και το ένα ποτό διαδέχεται το άλλο περιμένοντας τον dj να αξιωθεί να βάλει κάνα τραγούδι της προκοπής να κάνουμε κέφι, το βλέμμα μου πέφτει πάνω του. Ξανθά κυματιστά μαλλιά, ελαφρά ξυρισμένος, με μουστάκι, προσπαθώ να διακρίνω τα μάτια του που μπερδεύονται με τα φώτα. Μαύρο πουκάμισο και τζιν παντελόνι, ψιθυρίζει κάτι στο παιδί δίπλα του, χαμογελάει και τα λακκάκια που σχηματίζονται φαίνονται τόσο γοητευτικά. Καθόλου διακριτική εγώ, καρφωμένη πάνω του λες και δεν υπάρχει κανείς τριγύρω. Νιώθει τη ματιά μου και γυρίζει να με κοιτάξει για περίπου τρία δευτερόλεπτα, ενώ μετά στρέφει και πάλι το βλέμμα στην παρέα του.

Δε χρειάζεται πολύς χρόνος για να νιώσεις έλξη για κάποιον, μερικά δευτερόλεπτα αρκούν. Κάποιες φορές δεν ξέρεις καν τι είναι αυτό που σε ελκύει. Άλλοι λένε πως είναι η εμφάνιση, άλλοι το χαμόγελο, εγώ θα πω η αύρα, αυτό που σου βγάζει κάθε άτομο ή ένας συνδυασμός των παραπάνω. Όταν, λοιπόν, εμφανιστεί η έλξη, ξαφνικά σε κυριεύει μια ευχάριστη ανησυχία, και βρίσκεσαι σε υπερένταση ψάχνοντας διαρκώς να συναντήσεις το βλέμμα του άλλου. Η οπτική επαφή που επιδιώκεις, το λεγόμενο eye contact, είναι αυτή που θα σου δώσει αυτοπεποίθηση, την επιβεβαίωση ότι είσαι αρεστός στον άλλον, την ιδέα ότι μπορείς να τον έχεις αν θελήσεις, ότι είσαι ποθητός. Είναι αυτή που θα σε συνδέσει κάπως με το πρόσωπο. Δεν είναι τυχαίο που λένε ότι μόνο ένα βλέμμα μπορεί να σε γδύσει, υπονοώντας ότι μπορεί να διεισδύσει στην ψυχή σου, στο μυαλό σου και να σε κατακτήσει. Κι από εκεί και πέρα, κάποιος πρέπει να κάνει το βήμα.

Πολλές φορές, το βλέμμα του άλλου καρφώνεται πάνω σου για τόσο μικρό χρονικό διάστημα που παρακαλάς να έμενε κι άλλο. Γιατί εσύ συνεχίζεις να κοιτάζεις, δηλαδή, ενώ αυτός/η απλώς σε προσπέρασε; Και κάπου εκεί σε πιάνει η εγωιστική ανάγκη να τραβήξεις την προσοχή του άλλου, όχι τόσο επειδή σε ελκύει, αλλά απλώς επειδή τόλμησε να γυρίσει αλλού το βλέμμα του.

Ο εγωισμός δε λείπει σχεδόν ποτέ από τις σχέσεις και πολλές φορές μπερδεύεται με την επιθυμία μας για κάτι. Ο άνθρωπος ως γνωστόν εκτός από κοινωνικό ον, είναι και εγωιστικό, και νιώθει έντονα την ανάγκη για επιβεβαίωση και αποδοχή από τους γύρω. Ό,τι μας δίνεται εύκολα ή συνηθίζει να επιστρέφει σε εμάς, το θεωρούμε δεδομένο και χάνεται η επιθυμία μας να το κατακτήσουμε. Αντιθέτως, κάτι το οποίο μας βασανίζει κάπως που δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να το έχουμε, μας δίνει ένα λόγο να προσπαθήσουμε και να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι μπορούμε και θα κατορθώσουμε να το αποκτήσουμε.

Ξεφεύγω από τις σκέψεις μου και προσγειώνομαι απότομα στην πραγματικότητα. Έχω σταματήσει να μετράω τα σφηνάκια και ψάχνω με το βλέμμα μου το πρόσωπο, αλλά το τραπέζι έχει αδειάσει κι η σερβιτόρα ήδη μαζεύει τα ποτά. Και πριν προλάβω να απογοητευτώ, νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου και το eye contact που αποζητούσα βρίσκεται δίπλα μου. Πράσινα, τελικά, τώρα που τα παρατηρώ. Λοιπόν, πού πάμε;