Για όσο γουστάρουμε κι οι δύο ας περνάμε καλά

Τάση έχουν γίνει πλέον οι ελεύθερες σχέσεις. Σε μια εποχή όπου οι λέξεις «μαζί» και «σχέση» μοιάζουν τρομακτικές, πολλοί άνθρωποι επιλέγουν περιστασιακές και βολικές καταστάσεις παρά κάτι μόνιμο και δεσμευτικό.

Ο φόβος της δέσμευσης, οι συνολικές φορές που έχεις πληγωθεί από έρωτες κι αντίστοιχα εκείνες που έχεις απογοητεύσει, σε συνδυασμό με την ανάγκη να περνάς καλά χωρίς πολλές σκοτούρες κι απαιτήσεις, οδηγούν σε μια συνθήκη που κάποιοι αποκαλούν «ελεύθερη σχέση». (Τα εισαγωγικά όχι τόσο για θέμα ορισμού όσο γιατί δεν πιστεύω ότι υφίσταται τέτοιος όρος πραγματικά.)

Η ελευθερία είναι μεγάλη υπόθεση κι εμείς θεωρείται ότι την έχουμε απ’ τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή που θα εγκαταλείψουμε αυτόν τον κόσμο -αν ενδιάμεσα δεν καταλήξουμε σε καμιά φυλακή. Ελεύθερος, βέβαια, μπορείς να νιώθεις και πίσω από σίδερα. Ελεύθερος είσαι και μέσα στη σχέση, ελεύθερος και χωρίς αυτή. Αυτό που σε δεσμεύει είναι η επαφή σου με το συναίσθημα και τη λογική. Ελεύθερα κάνεις την επιλογή να ‘σαι είτε μόνο με έναν σύντροφο, είτε με πολλούς, είτε με κανένα.

Περισσότεροι άνθρωποι από όσοι μπορείς να φανταστείς, συνηθίζουν να διαμαρτύρονται και να θεωρούν βλακώδες και χάσιμο χρόνου το να μπαίνεις σε μια τέτοια κατάσταση. Κι όμως, αυτές τις σχέσεις –δυστυχώς ή ευτυχώς– τις συναντάς πιο συχνά από τις άλλες, τις πιο «σοβαρές», τις κλασικές.

Οι εποχές αλλάζουν κι αυτή είναι η νέα γενιά. Μια γενιά επηρεασμένη απ’ τις μεγάλες και σημαντικές εξελίξεις της τεχνολογίας, μια ιστορία που συνεχίζει να γράφεται και να αλλάζει τα δεδομένα που είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Το ίντερνετ παίζει πλέον έναν απ’ τους μεγαλύτερους ρόλους στον τομέα του φλερτ και για πολλούς μοιάζει να ‘ναι η λύση στο πρόβλημά τους.

Είσαι σε μια φάση της ζωής σου με αρκετές υποχρεώσεις, πλήθος πραγμάτων μέσα στο κεφάλι σου και δεν έχεις χρόνο για να καλύψεις τις συναισθηματικές ανάγκες κάποιου άλλου. Μια –σοβαρή, αν σ’ αρέσει να τη βαφτίζεις έτσι– σχέση, απαιτεί χρόνο και συναίσθημα που πολλές φορές δεν είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε. Συναντάς, λοιπόν, εκείνον τον κάποιο, σου αρέσει και του αρέσεις, τα ‘χετε μιλημένα και ξηγημένα κι αποφασίζετε πως σε αυτή την περίοδο θέλετε απλώς να περάσετε καλά.

Και γιατί να ‘ναι τόσο κακό να περνάμε απλά καλά; Γιατί να μας νοιάζουν οι συντηρητικές απόψεις τρίτων, που θεωρούν ότι αν δεν υπάρχει προοπτική και μέλλον, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζουμε να έχουμε ό,τι έχουμε; Γιατί να θεωρείται μη αποδεκτή μια τέτοια είδους σχέση όταν, αντικειμενικά, δεν ενοχλεί κανέναν και μπορεί να ικανοποιεί και τους δυο στον βαθμό που το επιθυμούν;

Έχουν τη γοητεία τους κι οι εφήμερες καταστάσεις. Έχουν και κάποιους κανόνες όμως, για τους περισσότερους.  Όχι πολλά μηνύματα, όχι πιέσεις, δεσμεύσεις, απαιτήσεις, ζήλιες. Υπερτερεί η σαρκική επαφή απ’ τη συναισθηματική. Έχεις την ελευθερία να φλερτάρεις και να έρθεις σε οποιουδήποτε είδους επαφή με κάποιον άλλο, χωρίς να αισθάνεσαι τύψεις για κάτι, αφού το τοπίο είναι ξεκάθαρο και για τους δυο σας.

Επειδή, όμως, οι άνθρωποι έχουμε τη φυσική ανάγκη να νιώθουμε, να ανήκουμε και να δενόμαστε, κάτι τέτοιο μας κάνει πολλές φορές να μπερδευόμαστε και κάπου να χάνουμε το παιχνίδι. Κτητικότητες, απαιτήσεις και γκρίνιες βγαίνουν στην επιφάνεια και ξαφνικά μπαίνουμε στο τριπάκι να ζητάμε το κάτι παραπάνω και να μην αρκούμαστε σε αυτό που έχουμε.

Ακόμα κι αν το θέλουμε, δεν μπορούμε όλοι να μπούμε σε μια τέτοιου είδους σχέση. Κι αυτό γιατί υπάρχουν ακριβώς αυτοί οι τύποι που καταλήγουν κάθε φορά να δένονται συναισθηματικά και στο τέλος να πληγώνονται, με ευθύνη αποκλειστικά δική τους. Κι η κάθε φορά που το προσπαθούν, πιστεύοντας πως τώρα θα ‘ναι διαφορετικά και θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν, αποτελεί έναν φαύλο κύκλο. Σιγουρέψου ότι μπορείς να το αντέξεις, αλλιώς αυτές οι καταστάσεις δεν κάνουν για ‘σένα.

Για όσο γουστάρουμε όμως κι οι δύο, ας περνάμε καλά.