Η γάτα δε σε χρειάζεται, σε επιλέγει

Οι περισσότεροι στην ερώτηση «τι κατοικίδιο προτιμάς» έχουν μια ξεκάθαρη απάντηση. Αναλόγως με τι συντροφιά μπορεί να έχουμε μεγαλώσει, την οικειότητα που μας προκαλούν, τις ανάγκες που έχουν, τον δικό μας χρόνο, ακόμα και το πώς μας έχουν φερθεί οι ίδιοι οι σκύλοι κι οι γάτες στο παρελθόν (πολλοί από εμάς μπορεί να έχουμε τραυματική εμπειρία με κάποια γάτα που μας γρατζούνισε ή έναν σκύλο που μας τρόμαξε ή μας όρμηξε), μπορεί να επηρεαστεί η επιλογή μας και να μην αλλάζει τόσο εύκολα.

Αν στο απαλό νιαούρισμα ή γουργούρισμα νιώθεις να τραντάζεσαι κάπως γλυκά κι αυτό το «δε με νοιάζει τίποτα» στυλ της γάτας που περπατάει χαλαρά ενώ δίπλα της μπορεί να συμβαίνει το οτιδήποτε, σε κάνουν να τη θαυμάζεις για τη φαινομενική ανεξαρτησία της, είσαι ξεκάθαρα «γατάκιας». Αγαπάς τα χάδια και την τρυφερότητα στο έπακρο κι εκείνες είναι από τη φύση τους γλυκές και τρυφερές. Τρελαίνεσαι για τα πατουσάκια τους, για το απλανές βλέμμα τους, για το ότι τους αρέσει να κοιμούνται ή να κουλουριάζονται δίπλα σου και στην αγκαλιά σου. Αγαπάς και γελάς αρκετά με όλα τα τρελά που μπορεί να κάνουν, όπως το να τις βρίσκεις στα πιο άκυρα σημεία μες το σπίτι, να τις βλέπεις να κάνουν ακροβατικά, να περνάνε από την ηρεμία στην τρέλα σε δυο νανοσεκόντ ή να κυνηγούν ένα χνούδι σαν να πρόκειται για τη ζωή τους. Πολλές φορές μοιάζουν μ’ ένα μωρό, το οποίο έχει ανάγκη κι αυτό από στοργή και φροντίδα, όταν όμως το αφήσεις μόνο του, βλέπεις ότι τα καταφέρνει μια χαρά.

Η γάτα δε θέλει πολλά για να είναι ευτυχισμένη. Φαγητό, τρυφερότητα, έναν ζεστό χώρο και τέλος. Και μην ακούσω το ότι οι γάτες δεν έχουν συναισθήματα. Απλώς έχεις συνηθίσει να τις συγκρίνεις με τους σκύλους. Οι γάτες δεν έχουν πρόβλημα να μένουν μόνες τους, σε αντίθεση με τους σκύλους που κάθε φορά που φεύγεις, είτε θα προσπαθούν να σε εμποδίσουν, είτε μπορεί και να τους ακούσεις να κλαίνε και να σου δημιουργούν και τύψεις που φεύγεις. Δεν έχεις πολύ χρόνο για βόλτες, κι εκείνες ουσιαστικά δεν το χρειάζονται τόσο όσο νομίζεις (κάποιες δε βγαίνουν καν από το σπίτι). Γενικώς η γάτα δε σε χρειάζεται, ακόμη κι αν πολύ θα ήθελες να το νομίζεις, είναι μια χαρά και χωρίς εσένα. Θα βρει να φάει, να κρυφτεί, να ζήσει χωρίς τη βοήθειά σου. Σε επιλέγει όμως, κι αυτό είναι από μόνο του σπουδαίο.

Μπορεί ακόμα να βρίσκεις αστείο τον φόβο που έχουν οι περισσότερες για το νερό, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτός ο φόβος προκύπτει από την ιστορία εξημέρωσής τους. Εξημερώθηκαν πριν εκατοντάδες χρόνια από την Αίγυπτο κι άλλες χώρες με ζεστά και ξηρά κλίματα, οπότε στα πρώτα στάδια της εξέλιξής τους, δε χρειάστηκε ν’ αντιμετωπίσουν τεράστιες ποσότητες νερού. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για να βραχεί μια γάτα, καθώς μπορεί να διατηρήσει τον εαυτό της καθαρό χωρίς τη χρήση νερού. Δεν μπορεί να τιναχθεί για να στεγνώσει όπως οι σκύλοι, όμως και δεν έχει εξελιχθεί για να κυνηγάει εντός ή εκτός νερού. Να κάτι λοιπόν που μπορεί να μην ήξερες.

Μια γάτα μπορεί να σου μάθει ότι «το ν’ αγαπάς κάποιον δε σημαίνει ότι σου ανήκει κιόλας». Αυτή την ανεξαρτησία της, αν δεν την έχεις ήδη κι εσύ σ’ έναν βαθμό, μπορεί να στη μεταδώσει. Εσύ θα φύγεις από το σπίτι κάποια στιγμή, εκείνη θα τα καταφέρει μια χαρά και μόνη της. Αντίστοιχα, μπορεί εκείνη να βγει από το σπίτι κάποια στιγμή. Μια αμοιβαία σχέση ελευθερίας. Κι όταν δεις τη δική σου γάτα, ή ακόμα και μια τυχαία στο δρόμο, πες μου, πώς μπορείς ν’ αντισταθείς στο ”μιάου” της;

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!