Καμιά φορά ξενερώνουν και τα φιλαράκια

Άνθρωποι πάνε κι έρχονται συνεχώς στη ζωή μας. Τους βαφτίζουμε σωστές και λάθος επιλογές, αλλά πολλές φορές δε φταίνε οι ίδιοι για καταστάσεις που συμβαίνουν, όπως όταν μας ξενερώνουν ή τους ξενερώνουμε.

Δεν επιλέγεις πότε και αν θα ξενερώσεις με ένα φίλο. Όποιος πιστεύει πως όταν είσαι αληθινός φίλος δεν ξενερώνεις, δεν ξενέρωσε ποτέ με τους φίλους του. Τα συναισθήματα αλλάζουν και μαζί κάποιες φορές κι οι άνθρωποι και δεν μπορείς να ελέγξεις τίποτα από τα δύο. Το ότι ξενέρωσες με κάποιον δε σε κάνει κακό φίλο, απλώς συμβαίνει. Κακό φίλο σε κάνουν άλλα πράγματα.

Κάθε άνθρωπο τον ενοχλούν διαφορετικά πράγματα αναλόγως με την προσωπικότητά του. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που όταν τα κάνουμε ξενερώνουμε τους φίλους μας. Ξεκινώντας από τις πιο σημαντικές αξίες που κλονίζονται, όπως η εμπιστοσύνη, που όπως σωστά λένε σε χίλια χρόνια χτίζεται και σε μια στιγμή γκρεμίζεται. Λέτε ένα ψεματάκι που ανακαλύπτουμε ή ένα ψεματάκι σε κάποιον άλλον και είμαστε μπροστά ξέροντας την αλήθεια. Εκμυστηρεύεστε σε κάποιον άλλο κάτι που εμείς σας εμπιστευτήκαμε και το μαθαίνουμε, ή γενικά κάνετε κάτι άλλο που προδίδει την εμπιστοσύνη μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι απλώς ξενερώνουμε, αλλά είναι και σημαντικός λόγος να διαλυθεί μια φιλία κάποιες φορές.

Ας θίξουμε ένα άλλο σημαντικό θέμα, την κατανόηση. Όταν δεν καταλαβαίνετε κάτι που σας λέμε και συνεχίζετε να επιμένετε, μας κουράζετε. Πολύ. Όταν σας λέμε πως έχουμε δουλειά, είμαστε κουρασμένοι, έχουμε διάβασμα, και μέσα σε όλα αυτά έχουμε εσάς να μας ρωτάτε πότε θα βρεθούμε, μας κουράζετε. Όταν δεν καταλαβαίνετε το πρόβλημά μας και συνεχίζετε τα δικά σας, μάλλον δεν μπορείτε να δείξετε και ιδιαίτερη κατανόηση.

Πολλοί έχουμε την τάση να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους και να λέμε εύκολα πως υπάρχουν πράγματα που εμείς δε θα κάναμε ποτέ. Κι εκεί ξεκινάμε μια εσωτερική μάχη με τον εαυτό μας, ψάχνοντας να βρούμε τι είναι σωστό και τι λάθος, και άπαξ και κρίνουμε ότι ο άλλος είναι λάθος και μαζευτούν κι αρκετά τέτοια λάθη, τότε δεν το έχουμε σε τίποτα να απομακρυνθούμε. Η ηθική μας υπόληψη, όταν κάτι δεν πάει καλά, μας χτυπάει το κουδούνι.

Υπάρχετε κι εσείς που είστε εκπαιδευμένοι με τα λόγια λες και πήρατε κάποιο πτυχίο, αλλά στις πράξεις υστερείτε πολύ. Το λες και ασυνέπεια. Λες ότι θα κάνεις κάτι και μαντέψτε, η πιθανότητα να πραγματοποιηθεί πλησιάζει το μηδέν. Μάθαμε να μην πιστεύουμε λόγια, επειδή κάποιοι από σας δε δίνετε βάση στην αξία τους.

Υπάρχουν και πράγματα, τα οποία δε θεωρούνται τόσο σημαντικά όσο τα προηγούμενα, αλλά συμβαίνουν κι αυτά πολύ συχνά. Το να λέτε συνέχεια όχι σε προτάσεις μας ή αντίστοιχα να μας πρήζετε να βγούμε. Το να θέλετε συνέχεια να γίνεται το δικό σας και να μη συμβιβάζεστε με τίποτα πέρα από αυτό. Το να μη μας δίνετε την επιθυμητή σημασία -να μας γράφετε με λίγα λόγια. Όταν βλέπουμε να μην προσπαθείτε για κάτι και να κάθεστε να γκρινιάζετε ή όταν μπαίνετε σε κάποια σχέση και μετά χάνεστε. Μετά φταίμε εμείς κιόλας που ξενερώνουμε; Αν ήταν να τα πω για μένα δε θα τα έλεγα καν -και κάπου εδώ νιώθω σαν να ακούω το κλασσικό κήρυγμα των δικών μου. Σίγουρα θα ταυτιστείς με κάποιο από αυτά.

Ξενερώνουμε όταν με λίγα λόγια, ανακαλύπτουμε μέσα μας ότι ίσως και να μην ταιριάζουμε τόσο με τον άλλον και ερχόμαστε αντιμέτωποι με συμπεριφορές που δεν περιμέναμε, επειδή είχαμε μεγαλύτερες προσδοκίες. Αμφιβάλλω αν έχεις κοντινό σου άνθρωπο που για μία στιγμή δεν ξενέρωσες μαζί του. Και κάπου εδώ, η συμβουλή της ημέρας είναι να μην κάνεις ότι δε θες να σου κάνουν.