Η καθημερινότητα πολλές φορές έχει περισσότερες απαιτήσεις απ’ αυτές στις οποίες μπορούμε να ανταποκριθούμε. Ξενύχτια, πρωινό ξύπνημα, σχολή, δουλειά και μέσα σε όλα προσπαθούμε να βρούμε και χρόνο για την προσωπική μας ζωή. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα σωματική και ψυχολογική κούραση. Γίνεται, όμως, να περνάς μια φάση χωρίς πολύ τρέξιμο και παρόλα αυτά να νιώθεις κουρασμένος;
Κάποιες φορές το πρόγραμμά μας φαίνεται εξωπραγματικά ωραίο. Διακοπές, ξεκούραστες μέρες με ποπ κορν, ταινίες και ύπνο, ελάχιστες υποχρεώσεις και λίγη έως καθόλου δουλειά που σε κάνει να νιώθεις σαν τον Λάζαρο από το «Είσαι το ταίρι μου» που κουράστηκε που ξύπνησε. Από την άλλη, υπάρχουν και μέρες με το κλασσικό 8ωρο στη δουλειά, τις μετακινήσεις με τα μέσα και το άγχος που έχουμε πλέον συνηθίσει σε μια ρουτίνα που έχει καταντήσει βαρετή.
Στην πρώτη περίπτωση κάποιες φορές νιώθεις ότι δεν έχεις τίποτα να κάνεις, πως βαριέσαι τη ζωή σου και τεμπελιάζεις από επιλογή. Η λεγόμενη οκνηρία, λοιπόν, είναι μια δυσάρεστη κατάσταση που παρουσιάζεται ως έλλειψη ενδιαφέροντος και συγκέντρωσης για εκπόνηση δραστηριοτήτων. Στην αρχή φαίνονται όλα τέλεια, έχεις άπλετο χρόνο και τόσα στο μυαλό σου να υλοποιήσεις. Κάποια στιγμή, όμως, καταλήγεις σπίτι να κοιτάς το ταβάνι και να αναρωτιέσαι τι να κάνεις για να περάσει η ώρα σου. Ντριν ντριν, το ακούς; Το κουδουνάκι της βαρεμάρας χτυπάει κόκκινο.
Πόσο καιρό αντέχει ο άνθρωπος στην αδράνεια; Όλοι θέλουμε να νιώθουμε ότι κάνουμε κάτι, ότι προσφέρουμε, γιατί αυτό βοηθά στην καλή ψυχολογική μας κατάσταση. Κάποια στιγμή, λοιπόν, όταν ο άνθρωπος δεν έχει με τίποτα άλλο να ασχοληθεί, καταλήγει να ασχολείται με τους ανθρώπους που συναναστρέφεται καθημερινά και να ξεσπάει πάνω τους με την παραμικρή αφορμή που θα του δώσουν. Για παράδειγμα, οι ηλικιωμένοι συνήθως ασχολούνται με τα παιδιά και τα εγγόνια τους υπερβολικά πολύ απλά γιατί δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις. Κάπως έτσι προκύπτει και το κουτσομπολιό. Αν το άτομο δε συνειδητοποιήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα ότι πρέπει να βρει κάτι να απασχοληθεί, θα προκληθούν εντάσεις με τα άτομα που βρίσκονται γύρω του κι αυτό θα πυροδοτήσει προβλήματα στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Στη δεύτερη περίπτωση φαίνεται ότι έχεις συγκεκριμένο πρόγραμμα και τόσα να κάνεις που πιστεύεις ότι δεν υπάρχει χρόνος να βαρεθείς. Κι όμως, ποιος είπε ότι μόνο όταν δεν έχεις τι να κάνεις βαριέσαι; Η μονοτονία, οποιαδήποτε προβλέψιμη και επανειλημμένη κατάσταση που βιώνουμε, κάποια στιγμή θα προκαλέσει αυτό το δυσάρεστο αίσθημα που νιώθουμε όταν δεν είμαστε ικανοποιημένοι. Βαρεμάρα σημαίνει και ψυχολογική κούραση -εδώ έχουμε και σωματική. Συμβαίνει, λοιπόν, το παράδοξο, ο άνθρωπος να κουράζεται όταν βαριέται και να νιώθει πως έχει ανάγκη από ξεκούραση.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι όλα χρειάζονται το αντίθετο ζευγάρι τους. Η κούραση χρειάζεται και ξεκούραση, η ξεκούραση χρειάζεται και κούραση. Αυτά τα δύο αλληλοσυμπληρώνονται, κάθε δράση φέρνει και αντίδραση. Όταν τρέχεις όλη μέρα σε υποχρεώσεις, δουλειές, ταξίδια, καφέδες, πόσο να αντέξεις; Πρέπει να καθίσεις και λίγο να ξεκουραστείς απ’ όλα αυτά. Αντίστοιχα, το να κάθεσαι όλη μέρα σπίτι μόνο καλό δε σου κάνει, αφού πλήττεις, κλείνεσαι σταδιακά στον εαυτό σου και απομονώνεσαι. Γι΄αυτό πρέπει να βγεις έξω, να κουραστείς και λίγο.
Επομένως, καλό είναι να υπάρχει ισορροπία σε όλα. Καλύτερα να απασχολείσαι συνεχώς με πράγματα που τραβάνε το ενδιαφέρον σου, παρά να κάθεσαι ή να ακολουθείς μια μονότονη ρουτίνα. Κι επειδή όλοι έχουμε πρόγραμμα, ας βρούμε κάτι εποικοδομητικό να κάνουμε έστω στον ελεύθερό μας χρόνο -όσος κι αν είναι αυτός.
Συντάκτης: Κορίνα Γιούρου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
