Πόσες φράσεις, πόσα γνωμικά, πόσες παροιμίες έχουν γραφτεί για τον χρόνο. Κάποιος μου είπε ότι είναι το πιο σημαντικό στοιχείο πάνω στον πλανήτη. ‘«Ο χρόνος είναι χρήμα», «ο χρόνος φεύγει και πίσω δεν ξαναγυρίζει». Πάντα νομίζουμε ότι έχουμε απεριόριστο μα ποτέ δε μας φτάνει. «Ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές»- το κάνει όντως; Και φυσικά δε θέλω να παραλείψω μία από τις αγαπημένες μου φράσεις από τον μικρό Πρίγκιπα: «ο χρόνος που πέρασες με το τριαντάφυλλό σου είναι αυτό που το κάνει ξεχωριστό για σένα.»

Ο χρόνος που έχουμε λοιπόν τώρα, δε θα υπάρχει αύριο, γι’ αυτό πρέπει και να ζούμε το τώρα. Επειδή ακριβώς είναι πολύ σημαντικός, επιλέγουμε με προσοχή πώς θα τον σπαταλήσουμε, ανάλογα με το τι έχει αξία για εμάς. Κάποιοι επιλέγουμε να επενδύσουμε περισσότερο στη δουλειά, κάποιοι άλλοι στις προσωπικές μας σχέσεις, κάποιοι άλλοι σε χόμπι. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι χωρίζουμε τον χρόνο σε δύο κατηγορίες, ελεύθερο και μη. Ακούμε την φράση «τι κάνεις στον ελεύθερό σου χρόνο», δηλαδή τον χρόνο τον οποίο δε σχετίζεται με κάποια ουσιαστική υποχρέωση κι είναι οι στιγμές τις οποίες αφιερώνουμε στην προσωπική μας ευχαρίστηση.

Πόσο ασφαλής αισθάνεσαι στη σχέση σου;

Κάνε τώρα το τεστ!

«Δεν έχω χρόνο για άλλο πόνο» είπε ο αγαπημένος μας Χατζηγιάννης. Μια χιλιοακουσμένη φράση, σχεδόν βαρετή κι απογοητευτική θα έλεγα. Τον χρόνο μας τον επιλέγουμε εμείς κι εδώ κολλάει και το «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω». Δική σου επιλογή είναι να μην έχεις χρόνο σήμερα για να πας για έναν καφέ, όπως δική σου επιλογή είναι το να δουλεύεις όσες ώρες δουλεύεις. Δική σου επιλογή είναι να κάνεις μαθήματα ισπανικών, κιθάρας κ.λπ., όπως δική σου επιλογή είναι να κάνεις σπουδές. Δική σου επιλογή είναι να βρίσκεσαι σ’ ένα συγκεκριμένο μέρος μια δεδομένη χρονική στιγμή.

Τι συμβαίνει όμως με τις προσωπικές σχέσεις όταν ο ελεύθερος χρόνος μας είναι αρκετά περιορισμένος; Μπορούν δύο άνθρωποι οι οποίοι έχουν εντελώς διαφορετικά ωράρια, συμπεριλαμβανομένου εργασίας κι άλλων υποχρεώσεων, να τα βρουν; Είναι εγωιστικό άραγε να μην αφιερώνεις αρκετό χρόνο στο να γνωρίσεις έναν άνθρωπο και να του δίνεις σε δόσεις λίγο από τον χρόνο σου;

Δύο άνθρωποι με διαφορετικά ωράρια μπορούν να τα βρουν μια χαρά, αν θέλουν. Το θέμα είναι ξεκάθαρα υποκειμενικό και συνήθως εξαρτάται από παράγοντες όπως η θέληση, η υπομονή, η επιμονή, οι προηγούμενες εμπειρίες. Όταν ειδικότερα είμαστε σε φάση γνωριμίας με κάποιον, αν ενδιαφερόμαστε αρκετά να τον γνωρίσουμε, η λογική λέει ότι θα του αφιερώσουμε χρόνο. Ίσως εκείνος ο καφές με τον φίλο μπορεί να περιμένει, ίσως γυμναστήριο πάμε αύριο, πολλά ίσως. Ναι μεν, καλό θα ήταν να μην αφήσουμε το πρόγραμμα και τη σειρά στην οποία έχουμε βάλει τα πράγματα, γιατί οι άνθρωποι πηγαινοέρχονται ενώ κάποια άλλα μένουν, αλλά αν δεν αφιερώσουμε και λίγο χρόνο στις αρχές, πιθανώς το άλλο άτομο να ξενερώσει ή και να βγάλει εσφαλμένα συμπεράσματα.

Και το timing, ως έννοια, υπάρχει και δεν είναι πάντα δικαιολογία, όπως πολλοί συνηθίζουν να λένε για να ξεφύγουν εύκολα από έναν άνθρωπο τον οποίο τελικά δε θέλουν στη ζωή τους. Το «δεν είμαι σε φάση» με το «δεν έχω χρόνο» έχει κάποια διαφορά κι αυτή είναι ότι στο πρώτο απορρίπτεις εντελώς το ενδεχόμενο ν’ αφιερώσεις χρόνο και παραδέχεσαι ότι δε θες, ενώ η έννοια του δεύτερου περιορίζεται στο ότι μπορεί και να θέλεις κάπως, αλλά κάπως δεν μπορείς, τάχα μου.

Kαι μπορεί όλοι να έχουμε άλλες ανάγκες, άλλοι να θέλουμε να περιμένουμε κι άλλο πριν αποφασίσουμε να αφιερώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο σε κάποιον, αλλά τικ τοκ. Ο χρόνος δεν περιμένει κανέναν.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!