Περιμένοντας την επόμενη φορά

Συνηθισμένα πρωινά, αναπολώντας την δική σου παρουσία. Τις στιγμές που είσαι εδώ, προσπαθώ να ευχαριστιέμαι κάθε λεπτό, γιατί ο χρόνος περνάει χωρίς να το καταλάβεις και πίσω δε γυρίζει. Γιατί έρχεται εκείνη η αναθεματισμένη ώρα που λες πως πρέπει να φύγει και απλώς φεύγεις. Η επόμενη φορά μοιάζει αιώνας μπροστά στον έρωτα.

Όσο συχνά και αν βρίσκεστε, τις στιγμές που δεν είναι μαζί σου, βρίσκεται κάπου στην άκρη του μυαλού σου. Σου λείπει, αλλά προσπαθείς να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και με άλλα πράγματα, με οτιδήποτε μπορεί να σε κάνει έστω προσωρινά να ξεχαστείς και να μην ξαναζείς στο μυαλό σου τη στιγμή του αποχωρισμού. Μπορεί να συμβαίνει με τον ίδιο άνθρωπο, αλλά κάθε αντίο μοιάζει διαφορετικό και κάθε φορά είναι επίπονη.

Μπορεί να είστε χιλιόμετρα μακριά, πράγμα ακόμα πιο δύσκολο. Επικοινωνία μέσω τηλεφώνου και μηνυμάτων, πιθανές παρεξηγήσεις και διαφωνίες, μα πάνω από όλα ανάγκη για πραγματική επαφή. Αυτά κυρίως χαρακτηρίζουν τις εξ αποστάσεως σχέσεις. Μπορεί να είστε και δίπλα, αλλά οι υποχρεώσεις να κάνουν τις στιγμές σας να μοιάζουν λίγες και να κυλάνε γρήγορα. Και είναι αστείο πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η ψυχολογία σου, όταν μεταβαίνεις από το μαζί στο χωριστά, από το γεια στο αντίο. Και θλιβερό το γεγονός να είστε δίπλα και να δυσκολεύεστε να βρεθείτε.

Μα κάπου εδώ η απαισιοδοξία πρέπει να λάβει τέλος και να αρχίσεις να σκέφτεσαι και τα θετικά της κατάστασης. Δεν είναι ανάγκη να είστε συνέχεια μαζί. Αν το παρατηρήσεις οι σχέσεις που οι σύντροφοι είναι όλη μέρα μαζί, που ίσως και να συγκατοικούν, καταλήγουν σε ρουτίνα, που μπορεί να γίνει βαρετή. Εκεί που το καλημέρα δε θα λέγεται πια και θα κάθεσαι ξάπλα στο κρεβάτι μη έχοντας τι να πεις, γιατί δεν έχεις κάτι καινούριο να συζητήσεις, να προτιμάς να πεις ένα προσωρινό αντίο που θα σε κάνει να σκέφτεσαι και να περιμένεις με αγωνία την επόμενη συνάντηση.

Βέβαια, η πραγματική σχέση τελικά, στην απόσταση ή στη δια ζώσης επαφή φαίνεται; Και στα δύο θα λέγαμε. Η απόσταση σε δοκιμάζει, γιατί όσο και να έχει εξελιχθεί η τεχνολογία, το από κοντά έχει άλλη χάρη. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν την αντέχουν καθόλου και υπερβαίνουν τον εαυτό τους για χάρη του έρωτα και άλλοι που απλώς δεν μπαίνουν στη διαδικασία να μείνουν λίγο χωριστά. Η επαφή σε διακρίνεις να βλέπεις τον πραγματικό άνθρωπο που έχεις δίπλα σου κι όσες ώρες παραπάνω περνάτε μαζί τόσο καλύτερα τον γνωρίζεις. Αλλά το αντίο πρέπει να ειπωθεί και να κρατήσει, για να δεις πόσο αντέχεις μακριά από το συγκεκριμένο άνθρωπο και σε τι βαθμό και αν σου λείπει. Ο αποχωρισμός είναι άλλη μια δοκιμασία.

Κι αν με ρωτήσεις τι σκέφτομαι, κι αν προσπαθήσω να σου κρυφτώ, θα με καταλάβεις, γιατί είμαι ανοιχτό βιβλίο. Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν.