Στην υγεία των πάρτι γενεθλίων που θα μείνουν αξέχαστα!

Ξημερώνει η μέρα των γενεθλίων σου, ακόμη ένας χρόνος ζωής ολοκληρώνεται και σε βρίσκει ανυπόμονο για ευχές, δώρα και διασκέδαση. Και κάπου εκεί σε πιάνει νοσταλγία και μελαγχολία για το ότι μεγαλώνεις και περνάν από το μυαλό σου εικόνες από τα γενέθλιά σου τα προηγούμενα χρόνια.

Κάποτε η μαμά κι ο μπαμπάς καλούσαν φίλους και συγγενείς στο σπίτι ή σε παιδότοπους, ετοίμαζαν ολόκληρα πάρτι με κλόουν και παιχνίδια. Ξεσηκώναμε τον κόσμο με σφυρίχτρες και φορούσαμε χαριτωμένα καπελάκια, τρώγαμε ανεξέλεγκτα τυροπιτοειδή στον μπουφέ και σβήναμε κεράκια σε τούρτες που κοσμούσαν οι αγαπημένοι μας ήρωες. Τρέχαμε από εδώ κι από εκεί, μαλώναμε με όποιον τολμούσε να αποσπάσει την προσοχή των μεγάλων από εμάς και το παιχνίδι δεν είχε τελειωμό. Μας έβγαζαν φωτογραφίες χωρίς να μας ενδιαφέρει πώς είμαστε. Περιμέναμε πώς και πώς τα γενέθλια, γιατί για εμάς σήμαιναν δώρα και παιχνίδια.

Από τα χρόνια της εφηβείας και μετά, τα γενέθλιά μας πήραν άλλες διαστάσεις. Πλέον επιλέγαμε πώς θέλαμε να τα περάσουμε και με ποιους, οι γονείς μας εξέφραζαν τη δική τους άποψη όλο και λιγότερο. Κάθε φορά μας έβρισκε να περιμένουμε ευχές από ανθρώπους που είχαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και συγκινητικούς μονολόγους από τους κολλητούς μας. Διοργανώναμε μόνοι μας άλλοτε ξέφρενες βραδιές στο σπίτι κι άλλοτε καταλήγαμε με την παρέα σε κάποιο μεζεδοπωλείο ή νυχτερινό μαγαζί μέχρι το ξημέρωμα. Μουσική στο τέρμα, διασκέδαση, χαμόγελα, ξεκούραση, μόνο οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι. Κι έτσι ένα ακόμα κεράκι προστίθεται στην τούρτα κι άλλος ένας χρόνος στη ζωή μας.

Πιο μικροί θεωρούσαμε τα δώρα πολύ σημαντικά και πετούσαμε από χαρά όταν τα ξετυλίγαμε. Όχι ότι τώρα μας χαλάνε τα υλικά αγαθά, αλλά μεγαλώνοντας καταλάβαμε ότι το πιο σημαντικό δώρο την ημέρα των γενεθλίων μας είναι η παρουσία κάποιων ανθρώπων και οι όμορφες ευχές τους. Γι’ αυτό ας πιούμε σε εκείνα τα νεανικά χρόνια, που μας λείπουν καμιά φορά. Στην ανεμελιά και τον αυθορμητισμό. Στους μικρούς μας φίλους που τώρα μεγάλωσαν και κάποιοι ίσως να μην είναι δίπλα μας. Σε όλες εκείνες τις ευχές που κάναμε πριν σβήσουμε τα κεράκια- άραγε πραγματοποιήθηκε καμία;-, τις αναμνηστικές φωτογραφίες και τα βίντεο που τραβήξαμε. Στα μηνύματα για ευχές που περιμέναμε μέχρι τελευταία στιγμή να λάβουμε και στους ανθρώπους που διασκέδασαν μαζί μας. Στους έρωτες που μας ευχήθηκαν χρόνια πολλά και τότε νιώσαμε ευγνωμοσύνη και χαρά, κι ας μην είναι πια μαζί μας.

Θα υψώσω το ποτήρι στην υγειά εκείνων των πάρτι που ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε να βγάλουμε από το μυαλό μας. Στις βραδιές που ήπιαμε πολύ, χορέψαμε, νιώσαμε ελεύθεροι. Στα πάρτι που ανακαλύψαμε ότι τελικά ίσως και να μπορούμε να τραγουδήσουμε κι έξω από το μπάνιο μας. Στις αγκαλιές και στα φιλιά που μας χάρισαν και μας έκαναν να νιώσουμε κάτι παραπάνω από ξεχωριστούς. Στις εκπλήξεις που ανέλαβαν κολλητοί και φίλοι, κι ας κάναμε πως δεν είχαμε υποψιαστεί τίποτα -συγγνώμη τα ξέραμε όλα. Στη διοργάνωση και στις τούρτες υπερπαραγωγή που ήταν φτιαγμένες ειδικά για μας με διάφορα μηνύματα πάνω. Στα πιο όμορφα δώρα, στους ανθρώπους μας.

Και μπορεί τα χρόνια και κάποιοι άνθρωποι να μην γυρνάνε πίσω, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για ένα ακόμα πάρτι!