Τα καλύτερά μας βράδια τα περάσαμε με τους κολλητούς

Όμορφη η δύση του ηλίου. Τόσα ποιήματα και ρομαντικές ιστορίες έχουν γραφτεί και γράφονται γι’ αυτό το θέμα, τόσες φωτογραφίες δημιουργούν έντονα συναισθήματα. Αλλά το ηλιοβασίλεμα θα τελειώσει γρήγορα. Ενώ η νύχτα είναι μεγάλη και το φεγγάρι ακόμα μεγαλύτερο. Ωραία τα ήρεμα βράδια, στο σπίτι, μόνος. Χαλαρά, ξεκούραστα, κανένας να μη σε πρήζει και το μυαλό ελεύθερο. Ρομαντικά και τα βράδια με τον έρωτα, είτε στο σπίτι, είτε έξω. Αλλά αναμφισβήτητα, τα καλύτερα μας βράδια τα περάσαμε παρέα με τους κολλητούς μας.

Με τι να συγκριθούν εκείνα τα καλοκαιρινά ξενύχτια με την παρέα στο μπαλκόνι-βεράντα του κολλητού, με συζητήσεις για το μέλλον, τους έρωτες, την επικαιρότητα, τα πάντα; Γιατί η καψούρα μάς μίλησε έτσι και τι σκέφτεται, τα οικογενειακά και προσωπικά θέματα, κουτσομπολιό φουλ και μπλα, μπλα, μπλα. Τις φορές εκείνες που θέλαμε να κλάψουμε στον ώμο τους, ίσως και να το κάναμε, και μας συνέφεραν εκείνοι. Τις νύχτες με πανσέληνο που η ιδέα βραδινού μπάνιου στην παραλία κάτω από το φως του φεγγαριού έμοιαζε ονειρική. Εκείνα τα βράδια στο λιμανάκι που στο χέρι καθενός βλέπεις σακούλες με μπίρες και πιτόγυρα. Που το ηχείο έχει πάρει φωτιά και ακόμα κι αν είναι τρεις τα ξημερώματα, δεν πτοείστε. Που όσο άσχημα κι αν είσαι ψυχολογικά για οποιοδήποτε λόγο, ξέρεις ότι στα πρώτα λεπτά που θα βρεθείτε η διάθεσή σου θα ανέβει απευθείας και θα θυμηθείς γιατί λένε ότι το γέλιο είναι ο καλύτερος γιατρός -μετά το χρόνο.

Ποιος να μας πει τι για όλες εκείνες τις βραδιές που ξεκινήσαμε να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων και καταλήξαμε να κουτσομπολεύουμε γελώντας; Τις νύχτες που εμείς δίναμε στα μπαράκια τη δική μας παρουσία, το ένα ποτό έφερνε το άλλο, στα σφηνάκια χάθηκε το μέτρημα και καταλήξαμε να θαυμάζαμε με την παρέα το λιμάνι το ξημέρωμα. Τις φωτογραφίες εκείνες που αποδεικνύουν το πόσο όμορφα περνούσαμε και το κουνημένο μεθυσμένο χαμόγελο που αποτυπώνει την ίδια την ευτυχία.

Πόσες φορές ένιωθες ότι η ώρα περνούσε κι εσύ δεν το καταλάβαινες, επειδή ζούσες σε έναν άλλον κόσμο, στον δικό σας; Τότε που ο χρόνος, τα κινητά και αν υπήρχαν κι άλλοι δίπλα σας, φαίνεται να είχαν εξαφανιστεί και υπήρχαν μόνο οι κολλητοί σου κι εσύ; Τότε που δήθεν τσακωνόσασταν παίζοντας μονόπολη ή οποιοδήποτε άλλο επιτραπέζιο στο σαλόνι του σπιτιού σου και γκρινιάζατε σαν χαζά παιδάκια που μόλις τους έφαγαν το παγωτό ή τους πήραν το παιχνίδι;

Γιατί ό,τι και να γίνει σε εκείνους θα τρέχεις τα βράδια, να συζητήσεις όσα την μέρα δεν αφήνουν το κεφάλι σου και το μυαλό σου να ησυχάσει. Τη δική τους άποψη, κριτική και συμβουλή θα δεχτείς, που έχουν ζήσει μαζί σου τόσες καταστάσεις και είναι η δεύτερη οικογένειά σου. Μαζί τους θα ξεχαστείς και ο χρόνος θα μοιάζει να μην έχει σημασία. Κι αν το μυαλό σου ταξιδεύει τώρα σε εκείνα τα μεσάνυχτα μαζί τους, μπορείς ήδη να νιώσεις την ελευθερία και την τρέλα να σε διακατέχει ξανά, σαν να είστε εκεί παρέα.

Κι όταν σε ρωτήσουν γιατί, να τους πεις να έρθουν μαζί σας ένα βράδυ και θα καταλάβουν.