Ο καλύτερος σχολιασμός για το Survivor γίνεται πάντα στη δουλειά

Άλλο ένα πρωινό ξεκινάει στη δουλειά, ένα φρέντο εσπρέσο μέτριο με μαύρη πάνω στο γραφείο, δίπλα στην ατελείωτη χαρτούρα κι οι συνάδελφοι δίπλα σου, να ψιθυρίζουν ενώ δουλεύουν στον υπολογιστή και να χαμογελούν σαν μικρά παιδιά, σχολιάζοντας ένα -στη θεωρία- παιχνίδι επιβίωσης, -πρακτικά- μιξ με ριάλιτι, που έχει μπει στις καρδιές των τηλεθεατών κι έχει γεννήσει τρομερούς φαν, τόσο προσωπικούς, για κάθε παίκτη, όσο και γενικά του παιχνιδιού, τα τελευταία έξι χρόνια. Καλά και τα social, τα ξεκαρδιστικά memes στο instagram και το facebook, που διακωμωδούν τις αντιδράσεις και τα σχόλια των παικτών, τα spoilers για τα επόμενα επεισόδια μέσα στα οποία μπορεί και κάτι τελικά να ισχύει , αλλά σαν τα σχόλια που κάνουμε μεταξύ μας στο γραφείο και το γέλιο της αρκούδας που ρίχνουμε, δεν υπάρχει.

Η παραγωγή, οι κανόνες και ολόκληρο το παιχνίδι τους διακρίνει σε διάσημους και μαχητές, ανάλογα με τα δικά τους κριτήρια και πιθανώς τη διμοφιλία τους έξω από το παιχνίδι. Και μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια, έρχεται το έκτο survivor, το οποίο ξεφεύγει από τα γνωστά, έχοντας όμως τους γνωστούς παίκτες και τα γνωστά μέρη, σαν ανόθευτη συνταγή επιτυχίας. Καλύβες, καρύδες, θάλασσα, έπαθλα επικοινωνίας και φαγητού, συμπαίκτες κι αντίπαλοι, παρουσιαστής, κάμερες κι ένα εξωτικό σκηνικό. Συγκεντρωμένοι απ’ όλα τα Survivor προηγούμενων ετών, είναι αρκετοί ξανά εκεί, δείχνοντάς μας μια άλλη πλευρά τους, μια όχι και τόσο καλύτερη αγωνιστικά ίσως, αλλά σίγουρα μια πιο προετοιμασμένη γι’ αυτά που θ’ ακολουθήσουν και για το πώς θα μείνουν παραπάνω μέσα στο παιχνίδι.

Όλα τα συναισθήματα στα βγάζει αυτό το παιχνίδι. Να κριντζάρεις με το δήθεν χιούμορ-τρολ του Βασάλου, αλλά ώρες, ώρες και να γελάς, να στέκεσαι μπροστά στην οθόνη με ποπ κορν ακούγοντας τον Μαρτίκα να κριτικάρει τους πάντες με τον καλό του λόγο, να απορείς αν ο Μπάρτζης είναι απόγονος του Σέρλοκ ή αν θα την κάνει τελικά την πρόταση ο Σάκης στη Μαριαλένα, ή πόσο girl power έχει μέσα της τελικά η Ευρυδίκη. Το ίδιο παιχνίδι, που από τις πρότες κιόλας προβολές επισοδείων, απέχει από τα πλαίσια του στίβου μάχης και μπαίνει στα χωράφια της ίντριγκας, αλλά με αέρα showbiz. Καρδιοκατακτητές με κοχυλάκια και μηνύματα, μυστικές συναντήσεις σε σκοτεινές καλύβες που χτίζουν από την αρχή και χαλούν σχέσεις, παίκτες που λόγω τραυματισμού δεν παίζουν αλλά ο κόσμος τους κρατάει στο παιχνίδι, πηγαδάκια και παίκτες που ξεφεύγουν από τους κανόνες του παιχνιδιού, φεύγουν τα βράδια με τσάντες από τις καλύβες τους και τρώνε κρυφά -και δε μιλάω για καρύδες, ρύζι και ψάρια-, ίσως χρησιμοποιούν και κινητά κι άλλοι τους ρουφιανεύουν. Ίσως πάλι βλέπουμε κι όσα θέλουμε να δούμε, γιατί έτσι μόνο κάνουμε νούμερα.

Συμβούλια αποχώρησης, παίκτες που αλληλοψηφίζονται και παριστάνουν τα φιλαράκια, συμφέροντα και στρατηγικές σ’ έναν τόπο όπου το να φτιάξεις μια αληθινή σχέση μοιάζει αδύνατο και μοναδικός σκοπός είναι το οικονομικό έπαθλο. Και μέσα σ’ όλα αυτά, κάπου, πρέπει να χώσουμε τον -και καλά- κύριο λόγο του παιχνιδιού, τον αγωνιστικό. Μ’ αυτά και μ’ αυτά που συμβαίνουν, ποιος δίνει βάση στους αγώνες; Το μόνο σίγουρο είναι πως το Survivor μοιάζει περισσότερο με μια μεξικάνικη σειρά του 2004- και με καλύτερο σενάριο, μη σου πω.

Ας μην ξεφεύγουμε όμως. Πάνε χρόνια που η τηλεόραση έχει να σου δείξει κάτι που δεν μπορείς να βρεις στο ίντερνετ και πια, έχει χάσει την επίδραση που είχε παλιά στο κοινό. Μην ξεχνάς, όλα είναι ένα παιχνίδι.

Πηγή φωτογραφίας #SKAITV