Υπάρχει κάτι κοινό που ενώνει όλα τα ζευγάρια ανεξαιρέτως κι αυτό είναι οι κλασικοί καβγάδες. Το ένα φέρνει το άλλο και έπεται η λογομαχία η επική ανάμεσα στους συντρόφους, εκείνη που καμιά φορά είναι και απαραίτητη για να βγει η ένταση. Είναι όμως κάποιες φορές που γίνεται υπερβολικό ένα θέμα και η βάση του είναι κάπως αμφιλεγόμενη. Έτσι φτιάξαμε μια λίστα παρακάτω με 7+1 θέματα που οδηγούν συχνά πυκνά τα ζευγάρια να γκρινιάζουν και να καβγαδίζουν χωρίς να παίζει τελικά ουσιαστικός και σοβαρός λόγος.
1. «Πάλι αυτοί;»
Οι φίλοι είναι ένας παρονομαστής για κάποια καβγαδάκια που ξεκινούν. «Ο φίλος σου σε πήρε πάλι για ποτό», «αυτή η φίλη σου νομίζω σε επηρεάζει» και άλλες τέτοιες εκφράσεις που λέει ο ένας στον άλλον γκρινιάζοντας επειδή αυτήν την εβδομάδα βγήκε μία-δύο φορές παραπάνω για ποτό με κολλητάρια, λες και υπάρχει ανώτατο επιτρεπτό όριο. Στην πραγματικότητα όμως οι φίλοι μας υπήρχαν πριν από τη σχέση μας και το ήξερε και ο ίδιος ο σύντροφος, όποτε είναι κάπως άκυρο και στην τελική δεν πέφτει και κανένας λόγος για τις παρέες μας βρε αδερφέ.
2. «Δε βάζεις κάτι άλλο καλύτερα;»
Αυτό το κομμάτι έχει δύο εκδοχές. Η μία είναι να θέλει ο σύντροφος να μη φορέσεις, ας πούμε, αυτήν την μπλούζα που σου αρέσει τόσο επειδή «παρά είναι εφαρμοστή στο σώμα σου» και «είπαμε ρε μωρό μου, σε λίγο θα βγεις και χωρίς όπως το πας». Η άλλη εκδοχή είναι με το πέρασμα του χρόνου να σε προσβάλλει απ’ έξω απ’ έξω ο άλλος για το ντύσιμό σου ή την εικόνα σου γενικότερα και να υπάρχει μια τάση να προσπαθεί να σε αλλάξει. Και οι δύο εκδοχές είναι πέρα για πέρα παράλογες και απαγορευτικές. Το ντύσιμό μας είναι προσωπική επιλογή, τρόπος έκφρασης και τέχνη ακόμα. Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει για τον εαυτό του και έχει δικαίωμα να φοράει ό,τι θέλει, να αλλάζει συνήθειες και στιλ και να εκφράζεται. Και ο εκάστοτε σύντροφος καλό είναι να το καταλαβαίνει. Το ‘χουμε;
3. «Μα γιατί να στείλει για χρόνια πολλά το πρώην ταίρι σου;»
«Ρώτα το να μάθεις». Εντάξει, όλοι μας ενοχλούμαστε στην ιδέα των πρώην συντρόφων και υπάρχει μια μικρή ζήλια μέσα μας. Σε φυσιολογικό βαθμό είναι χαριτωμένο, αλλά όταν η υπερβολή χτυπάει, όλο αυτό μπορεί να γίνει σουρεάλ. Όλοι μας έχουμε παρελθόν και ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μας και το απολύτως φυσιολογικό είναι αυτό. Το παράλογο θα ήταν να περιμένουμε από τον άλλο να φύτρωσε την εποχή που τον γνωρίσαμε εμείς. Εξάλλου το παρόν μόνο πρέπει να έχει σημασία, σωστά;
4. «Σήμερα διαλέγω τι θα δούμε εγώ»
Αυτή η αθώα διαφωνία που μπορεί να ξεκινήσει με ένα «σήμερα θέλω να δούμε Φιλαράκια» και μια απάντηση του τύπου «όχι πάλι ρε μωρό μου, έλα να δούμε μια σειρά δράσης, το βαρέθηκα αυτό» και μπορεί άνετα να μετατρέψει το σαλόνι σε πεδίο μάχης με ατάκες του τύπου «δε με καταλαβαίνεις. Μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι, πάλι ό,τι θέλεις εσύ θα κάνουμε». Είναι δύσκολος ο συμβιβασμός στη χαλάρωσή μας, κυρίως γιατί όλοι την έχουμε ανάγκη. Αλλά είναι μονόδρομος πολλές φορές, για να είμαστε καλά πρέπει να μάθουμε να μοιράζουμε τα πράγματα κατά το ήμισυ και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.
5. «Το έχω πει εκατό φορές πως τα ποτήρια πάνε στο δεξί ντουλάπι!»
Από το πλύσιμο του πιάτου μέχρι την ετοιμασία του μπάρμπεκιου με τους φίλους, οι μικροδουλειές παίρνουν συχνά πρωταγωνιστικό ρόλο στους καβγάδες. Με μια ένταση για κάτι που έχει ξεμείνει ή δεν έχει γίνει σωστά, δίνεται η αφορμή που οδηγεί σε δύο συντρόφους που νομίζουν ότι καβγαδίζουν ενώ αν τους δεις απ’ έξω μοιάζουν με σκυλιά που γαβγίζουν το ένα στο άλλο από την ασφάλεια του λουριού τους. Το μυστικό είναι η συνεννόηση και η συζήτηση για να υπάρξει και μια λύση. Πάντα θα υπάρχουν τέτοια θέματα, με το σεβασμό όμως λύνονται και λιγοστεύουν.
6. «Δε σε βλέπω πια καθόλου»
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο ταίρι ήταν και είναι πάντα πολύτιμος. Βέβαια οι καθημερινότητες αλλάζουν και μπορεί να είναι πιο απαιτητικές. Πολύ συχνά οι σύντροφοι έρχονται σε αντιπαράθεση για την αφιέρωση του χρόνου σε σχέση με παλαιότερα, ή την υπερβολική αφοσίωση στη δουλεία ή στον κοινωνικό περίγυρο. Αλλά ας αναρωτηθούμε, πόσο ρεαλιστικό είναι να αναμένουμε πως ο χρόνος μας θα μένει σταθερά ο ίδιος; Κι αν έμενε όντως, θα το βλέπαμε για καλό ή θα λέγαμε πως δηλώνει απουσία εξέλιξης; Η γκρίνια αυτή δεν είναι πολύ λογική και μπορεί να φέρει προβλήματα χωρίς να υπάρχουν τελικά.
7. «Δες πώς τα κατάφεραν εκείνοι»
Είναι εντελώς παράλογο να ζηλεύουμε τον τρόπο έκφρασης και τον τρόπο που λειτουργούν άλλα φιλικά ή γνώριμα ζευγάρια. Ο κάθε άνθρωπος φυσικά έχει τον χαρακτήρα του και εκφράζεται με τους δικούς του τρόπους. Μπορεί ένας να εκφράζει την τρυφερότητά του φέρνοντας λουλούδια μία φορά την εβδομάδα και ένας άλλος φτιάχνοντας κάθε πρωί τον πρώτο καφέ του συντρόφου του. Αν κοιτάνε ο ένας τον άλλον, στον από εδώ θα λείπουν και θα ζηλεύει τα λουλούδια και στον από εκεί θα λείπει ο πρωινός καφές. Η απαίτηση από κάποιον να είναι όπως κάποιος τρίτος, άσχετος με εμάς τους δύο, ή όπως περιμέναμε εμείς με πρότυπο φανταστικούς χαρακτήρες κι αγάπες, είναι το λιγότερο εγωιστική.
8. «Δε γίνεται να μην κολλάνε οι απόψεις μας»
Η απόψεις διίστανται και κυρίως για θέματα κοινωνικοπολιτικά που ο καθένας έχει τη δική του οπτική. Πάρα πολλές φορές το έχουμε δει όλοι μας να ξεκινάμε να αναλύουμε ένα θέμα της επικαιρότητας και να καταλήγουμε να φωνάζουμε ο ένας στον άλλο «δεν έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης, ίσως δεν ταιριάζουμε τελικά». Δε γίνεται όμως να έχει κάποιος τον ίδιο τρόπο σκέψης πάντα με τον σύντροφό του και κυρίως δε χρειάζεται. Η άποψη είναι προσωπική και δεν επιβάλλεται κανείς να πειστεί από αυτήν, ούτε να συμφωνεί απαραίτητα. Για να αποφευχθούν εντάσεις σε τέτοιο πλαίσιο το πιο σοφό είναι να καταλάβει ο ένας για τον άλλον ότι δε χρειάζεται να συμφωνείτε αρκεί να υπάρχει μία υγιής ανταλλαγή απόψεων.
Αυτές οι ασήμαντες εντάσεις και οι γκρίνιες που μπορεί να μεγεθυνθούν, λοιπόν, μπορούν να ελαττωθούν και να εξαφανιστούν κιόλας αρκεί να μπει στη σχέση μας η κατανόηση και ο αλληλοσεβασμός. Η λογική μας, που την κάνουμε πολλές φορές στην άκρη, μπορεί να μας οδηγήσει να καταλάβουμε ότι δε χρειάζεται η αντιπαράθεση σε μια μικρή διαφωνία να γίνει ολόκληρη μάχη. Έτσι θα πορευτούμε σε ένας πιο υγιές και ήρεμο περιβάλλον από κοινού.
Συντάκτης: Ειρήνη Χριστοδούλου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
