Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη του ανθρώπου. Χωρίς αυτή δε νομίζω να είχε νόημα οτιδήποτε στον κόσμο. Γι’ αυτό κι ό,τι αγαπάμε βαθιά μοιάζει αδιανόητο να το χάσουμε. Νιώθουμε πως δεν είναι εφικτό να ζήσουμε μακριά του, πως μας συμπληρώνει και έχει γίνει πλέον κομμάτι μας. Ειδικά αν το κυρίαρχο συναίσθημα είναι το νοιάξιμο, εκείνη η τρυφερότητα που νιώθεις για κάποιον που θες να βρίσκεσαι δίπλα του σε ό,τι χρειαστεί, το αντίο μοιάζει ακόμη πιο δύσκολο.
Κι όμως πάντα μπορείς ν’ αφήσεις πίσω σου ένα πρόσωπο που αγαπάς πολύ αν θεωρήσεις πως η σχέση σας έχει φτάσει πλέον στο δικό της τέλμα. Μπορεί η συνήθεια να κάνει τα πράγματα σκούρα και το να μην ξέρεις καν τι κάνει ένας άνθρωπος που είναι βρίσκεται πλάι σου καθημερινά να μοιάζει ψυχοφθόρο, όμως πολλές φορές δε βλέπεις άλλη λύση και το να καταπιεστείς για να μείνεις όταν ο έρωτας σού ‘χει τελειώσει μόνο σε στασιμότητα μπορεί να οδηγήσει.
Η αγάπη είναι πολύ ισχυρός παράγοντας και λόγος για να είσαι με έναν άνθρωπο, είναι όμως και καταλύτης; Όταν πια νιώθεις πως αυτό που έχεις δε σε γεμίζει, όταν αισθάνεσαι πως δεν είσαι ο εαυτός σου, μάλλον κάτι πάει στραβά. Υπάρχει περίπτωση να μη συγκλίνουν πλέον οι δρόμοι σας, να μην ταιριάζουν τα ενδιαφέροντά σας, κάτι να έχει αλλάξει, όλα να έχουν γίνει τυπικά. Εκείνη τη στιγμή ξέρεις πως έχει φτάσει η ώρα να πάρεις τις κατάλληλες αποφάσεις. Αγάπη μπορεί να υπάρχει -και θα υπάρχει για καιρό- αλλά δυστυχώς δεν είναι αρκετή.
Δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο να φύγεις από κάτι που αγαπάς πολύ, ειδικά όταν είναι επιλογή σου. Παράλληλα όμως δεν είναι και ακατόρθωτο. Προφανώς και το σκέφτηκες αρκετά και συνέβαλαν αρκετοί παράγοντες στην τελική σου απόφαση να αποχωρίσεις. Σίγουρα το πρώτο διάστημα μετά τον χωρισμό περνάει δύσκολα και το να ξεπεράσεις έναν άνθρωπο που έχει δεθεί μαζί του και αγαπάς πολύ θέλει χρόνο και προσπάθεια. Συνεχίζεις να έχεις αισθήματα για το συγκεκριμένο πρόσωπο κι αυτό σε κάνει να πονάς. Όμως για να κατέληξες να πάρεις αυτή την απόφαση -ό,τι κι αν ήταν αυτό που σε έκανε να φτάσεις σε αυτό το σημείο- μάλλον θεωρείς πως μακροπρόθεσμα θα είσαι καλύτερα μακριά απ’ τον άνθρωπο που έχεις πλάι σου.
Οι τύψεις είναι μπορεί να είναι μέρος του αποχωρισμού, γιατί παίρνεις την ευθύνη να βγάλεις από τη ζωή σου ένα πρόσωπο που αγαπάς πολύ. Όμως κανείς δε θα ‘πρεπε να απολογείται για το πώς νιώθει. Υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι πως δεν έχεις κάτι παραπάνω να δώσεις, πως το να φύγεις είναι η καλύτερη λύση. Σκέφτεσαι πως θα γίνεις ο κακός της ιστορίας, όμως να είσαι σίγουρος πως το ταίρι κάποια στιγμή θα καταλάβει, ειδικά αν δεν το γεμίσεις ερωτηματικά και του δώσεις επαρκείς εξηγήσεις. Όταν περάσει ο πόνος του πρώτου καιρού και σκεφτεί την κατάσταση με περισσότερη ωριμότητα, ίσως συνειδητοποιήσει πως η επιλογή σου ήταν μονόδρομος.
Το οικείο και το γνώριμο είναι δύσκολο να τ’ αφήσουμε. Όταν χάνουμε ένα πρόσωπο που νιώθουμε δικό μας, δεν μπορεί παρά να δημιουργείται κάποιο κενό. Αγαπάμε βαθιά και δενόμαστε με άτομα για τα οποία έχουμε αναπτύξει βαθύτερα συναισθήματα, χωρίς καν να περάσει απ’ το μυαλό μας ότι κάποια στιγμή μπορεί να τα χάσουμε. Η αλήθεια είναι όμως πως λίγα πράγματα στη ζωή κρατάνε για πάντα. Κι εμείς οφείλουμε στον εαυτό μας να βρούμε τον τρόπο να πάμε μπροστά…
Συντάκτης: Ειρήνη Χριστοδούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
