Είμαστε κι εμείς που ερωτευόμαστε βλέμματα

Από τη φύση του, ο άνθρωπος έλκεται από την ομορφιά, το κάλλος. Όσο κι αν ορισμένοι υποστηρίζουμε πως δε μετράει η εμφάνιση, αλλά ο χαρακτήρας, σίγουρα το εξωτερικό καλούπι κάποιου είναι το πρώτο βήμα για να ‘ρθουμε κοντά του κι ύστερα, να γνωρίσουμε και τον εσωτερικό του κόσμο.

Δύσκολα, για παράδειγμα, θα προσπαθήσεις ν’ αντιληφθείς, αν ο άλλος έχει καλή καρδιά ή όχι, αν δεν προηγηθεί η εξωτερική έλξη. Αν δε σε μαγνητίσει, με κάποιον τρόπο, μ’ ένα δυνατό του σημείο. Έτσι, λοιπόν, όλοι πάνω-κάτω βρίσκουμε εκείνο το ατού που έχει κάποιος και στα μάτια μας μοιάζει ακατέργαστο διαμάντι, με αποτέλεσμα να θέλουμε πάση θυσία να το αποκτήσουμε και να το κάνουμε δικό μας και στο τέλος, να το ερωτευτούμε κιόλας.

Τώρα θα ‘ναι το πρόσωπό του, το οποίο θα έχει την ικανότητα να μας μαγέψει; Θα ‘ναι το καλλίγραμμο σώμα του; Ο αέρας που εκπέμπει; Τα ρούχα που φοράει ή ο τρόπος που περπατάει; Κάτι –πάντως- θα είναι, απ’ όλα αυτά.

Άλλοι, πάλι, δεν ερωτεύονται μόνο την εμφάνιση, αλλά και το παρακλάδι της. Όταν, δηλαδή, μια ωραία παρουσία συνδυάζεται και μ’ ένα ακριβό αυτοκίνητο, ή μια ενδιαφέρουσα επαγγελματική αποκατάσταση, τότε νιώθουν ότι έχουν βρει το άλλο τους μισό και νομίζουν πως πιάνουν μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Μόλις αντιληφθούν ένα τέτοιο πακέτο, μπορεί να πουν, «εδώ είμαι, μόλις ερωτεύτηκα».

Απ’ την άλλη, είμαστε κι εμείς που ερωτευόμαστε κάτι πολύ πιο ακριβό από ένα αυτοκίνητο. Κάτι που δεν το αλλάζουμε με τίποτα στον κόσμο, κάτι που κάνει τον καθένα μοναδικό, που είναι το πρώτο πράγμα που θα κοιτάξουμε στον άλλον. Το βλέμμα του.

Ποιος θα αμφισβητήσει ότι τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια; Ποιος να αρνηθεί τη δύναμη και τη γοητεία που έχει ένα κοίταγμα; Ναι, είμαστε αυτοί που θα δούμε πρώτα τα μάτια σου και μετά τα χείλια σου. Κι όχι για να καταλάβουμε αν είναι γαλανά, πράσινα ή καστανά, αλλά για ν’ αντιληφθούμε τον τρόπο που κοιτάνε. Ή αλλιώς, το ύφος που εκπέμπει ένα σου βλέμμα. Κι ανάλογα το γούστο μας, θα σε ερωτευτούμε.

Γιατί το ζήτημα ενός βλέμματος είναι καθαρά υποκειμενικό, αισθησιακό και είναι και θέμα της αύρας που βγάζει σε κάποιον. Κάποιοι, ερωτευόμαστε τα βλέμματα που είναι φωτεινά, χαρούμενα και λαμπερά. Η αισιοδοξία τους ξεχειλίζει κι αυτόματα νιώθουμε πεταλούδες στο στομάχι. Θέλουμε να μας κοιτάνε μ’ αυτόν τον τρόπο και να λιώνουμε.

Άλλοι πάλι, ερωτευόμαστε με βλέμματα περίεργα, μυστήρια κι αινιγματικά. Ναι, αυτά μας εξιτάρουν και μας προκαλούν. Είναι άκρως ελκυστικά και μερικές φορές, σκοτεινά. Ακριβώς γιατί αυτός είναι κι ο σκοπός τους. Να σου παρουσιαστούν κάπως ξενικά, με αποτέλεσμα να προσπαθήσεις να ανακαλύψεις το δικό τους φως, που είναι κάπου εκεί κρυμμένο. Πόσο εύκολα μπορούμε να λατρέψουμε ένα τέτοιο βλέμμα, που σε θέτει σε ρόλο ντετέκτιβ και σε κινητοποιεί να δράσεις, προκειμένου να βρεις τι κρύβεται από πίσω;

Είναι, πάλι, και τα βλέμματα που είναι καθηλωτικά. Το ύφος τους είναι σαγηνευτικό και μόνο που τα κοιτάς. Δεν μπορείς να τα εξηγήσεις, ούτε να τα προσδιορίσεις. Απλά σου κάνουν εκείνο το κλικ. Κι ερωτεύεσαι. Τόσο γρήγορα, τόσο αυθόρμητα.

Φυσικά, κάποιοι έλκονται κι από μελαγχολικές όψεις προσώπων. Εκείνων που, είτε γιατί έχουν περάσει κάτι στενάχωρο στο παρελθόν, είτε γιατί έτσι είναι από τη φύση τους, είναι –κάπως- θλιμμένα. Έχουν κι αυτά ενδιαφέρον. Γιατί κι αυτά, με τη σειρά τους, κάτι κρύβουν. Επομένως, σου κινούν την περιέργεια με τα μυστικά που κουβαλάνε κι ωθείσαι προς αυτά.

Όποιο βλέμμα κι αν σου αρέσει να κοιτάς, το σίγουρο είναι πως μπορείς να το ερωτευθείς. Ένα βλέμμα έχει ισχύ, θάρρος και θράσος. Ξέρει να λέει την αλήθεια, ακόμη κι αν θέλει να την κρύψει. Το βλέμμα έχει τεχνική, άποψη, στυλ. Χρειάζεται κατάλληλο χειρισμό, προκειμένου να φανεί όπως πραγματικά είναι και γι’ αυτό, ερωτευόμαστε ανθρώπους που ξέρουν πώς να το αναδεικνύουν.

Ένα κοίταγμα είναι μια φλόγα. Άλλοτε μεγάλη, άλλοτε μικρή. Ικανή, όμως, ν’ ανάψει πυρκαγιά. Και γι’ αυτόν το λόγο, του δίνουμε μεγαλύτερη αξία. Γιατί έχει την ικανότητα να κάψει μια μουντή και ρουτινιασμένη καθημερινότητα και μέσα από τις στάχτες, να γεννήσει μια ταραχή. Μια πολυχρωμία κι ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα του πλανήτη: Τον έρωτα.

Ναι, αυτά τα βλέμματα τα ερωτευόμαστε, τα λατρεύουμε, τα ποθούμε. Είτε μας ρίξουν στον παράδεισο, είτε στο διάολο, ποσώς μας αφορά. Τουλάχιστον, όπου κι αν καταλήξουμε, θα το έχουμε ζήσει. Είμαστε, λοιπόν, αυτοί που δεν ερωτευόμαστε το χαμόγελό σου, τον τρόπο που στέκεσαι, το πόσο έξυπνος είσαι, αλλά το βλέμμα σου. Γιατί μέσα από αυτό, μπορούμε να ερωτευθούμε κι όλα τα υπόλοιπα.

Το ‘χεις;