Έφτασε πάλι εκείνη η μέρα. Η μέρα των γενεθλίων σου, που ειδικά μετά τα τριάντα θέλεις να έρχεται όλο και πιο αργά. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς πως άλλος ένας χρόνος φορτώνεται στην καμπούρα σου και τρέμεις τον επόμενο που θα έρθει. Γιατί βαδίζεις προς τα σαράντα, τα πενήντα και πάει λέγοντας.

Για κάποιους η μέρα αυτή δεν είναι πολύ σημαντική. Δεν τη γιορτάζουν ή λένε ένα απλό «χρόνια μου πολλά». Κάποιοι δεν τη θυμούνται καν. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που την περιμένουν πώς και πώς για να τη γιορτάσουν, να πιουν όσο δεν πάει και να κάνουν την αναμενόμενη ευχή πριν σβήσουν τα κεράκια γενεθλίων, με το νούμερο της ηλικίας τους επάνω, ολοκάθαρο.

Ωστόσο, υπάρχει κι άλλη μία κατηγορία. Εκείνη, που ενώ τα γιορτάζει, αντί για αριθμό τοποθετεί ένα κεράκι-ερωτηματικό. Ορισμένοι το κάνουν για πλάκα. Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι που θέλουν να κρύψουν την ηλικία τους πίσω απ’ αυτό το ερωτηματικό. Φοβούνται να πουν ότι είναι πενήντα πέντε, εξήντα πέντε, εβδομήντα, όσο είναι τέλος πάντων.

Τι είναι αυτό που τους τρομάζει; Οι ρυτίδες στο πρόσωπο ή ότι τα χρόνια πέρασαν και δεν κατάφεραν να κάνουν αυτά που ήθελαν πραγματικότητα; Ίσως πάλι να σκέφτονται, «Να μη φανερώσω την ηλικία μου, γιατί θα πουν πως γέρασα». Πραγματικά, τι είναι αυτό που θέλουν να κρύψουν; Λες και με το ερωτηματικό, θ’ αρχίσουν τα χρόνια τους να κατεβαίνουν προς τα κάτω.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρύβει την ηλικία του ένας άνθρωπος. Όσο την κρύβεις, τόσο αρνείσαι να δεις τι πραγματικά σου συμβαίνει. Δε δέχεσαι τον εαυτό σου και ταλαιπωρείσαι με το να προσπαθείς να δείξεις νεώτερος. Στη ζωή, κάθε ηλικία έχει τα καλά της και τα κακά της, τα πάνω της και τα κάτω της. Είτε είσαι είκοσι, είτε είσαι τριάντα, είτε είσαι πενήντα και βάλε.

Κάθε χρόνος που έρχεται στη ζωή σου είναι εκεί για να σου υπενθυμίζει τι έκανες, τι δεν έκανες, γιατί μετάνιωσες και γιατί όχι. Είναι σημαντικός δάσκαλος για τον επόμενο που θα έρθει. Μην κρύβεις, λοιπόν, αυτό που είσαι. Και με τις ρυτίδες σου, όσες κι αν είναι αυτές, πάλι όμορφος δείχνεις όταν χαίρεσαι με τον εαυτό σου και τον υποστηρίζεις.

Τα χρόνια άλλωστε, περνάνε και πάντα θα περνάνε. Θα σου αφήνουν σημάδια, πίκρες, χαρές, όμορφες κι άσχημες στιγμές. Όλα αυτά όμως θα τα κουβαλάς πάντα πάνω σου και θα προσπαθείς να τα αυξήσεις, αν είναι καλά, ή αντίστοιχα να τα μειώσεις, αν είναι κακά. Αυτό το στόχο δεν έχουμε άλλωστε όλοι; Να γινόμαστε μέρα με τη μέρα καλύτεροι και να διώχνουμε μακριά, όσο μπορούμε, τον κακό μας εαυτό.

Μη φοβάσαι, λοιπόν, να δηλώσεις δημόσια ότι είσαι πενήντα, γιατί τότε είσαι ώριμος και μπορείς να διαχειριστείς καταστάσεις καλύτερα από έναν εικοσάχρονο.Ή εξήντα, γιατί τότε έχεις αποκτήσει κάτι που πιθανόν δεν το έχουν οι άλλες ηλικίες, όπως δουλειά, σπίτι, οικογένεια, ίσως κι εγγόνια που σου δίνουν άλλον έναν λόγο να είσαι ευτυχισμένος. Μη φοβάσαι να πεις πως είσαι εβδομήντα, γιατί τότε είσαι πολύ πιο σοφός. Μη δειλιάζεις να πεις ότι είσαι ογδόντα, γιατί τότε μπορείς να πεις τις ιστορίες της ζωής σου καλύτερα απ’ τον καθένα. Κι όταν φτάσεις στα εκατό, εκεί είναι που πρέπει να το φωνάξεις με ντουντούκα. Είναι το νούμερο που πρέπει να τοποθετήσεις πάνω στην τούρτα, χωρίς δισταγμό, γιατί τότε μπορείς να πεις πια πως είσαι ένας από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στη Γη.

Είναι τύχη να μεγαλώνεις. Όσο παραπάνω ζούμε, τόσα περισσότερα γνωρίζουμε. Μπορεί όσο ανεβαίνεις ηλικιακά να βαραίνεις, να δυσκολεύει το βάδισμά σου, να ακούς λίγο πιο βαριά, να βλέπεις λίγο πιο θολά, αλλά είσαι ακόμα εκεί και ζεις την κάθε στιγμή.

Έτσι, λοιπόν, φρόντισε την ημέρα των γενεθλίων σου να γίνεται χαμός. Να το λες σε όλους. Όχι για να πάρεις κάποιο δώρο ή ευχές, αλλά γιατί είσαι ακόμα ζωντανός κι αυτό αρκεί. Να χαίρεσαι στα γενέθλιά σου και να κάνεις απολογισμό της χρονιάς, να εύχεσαι να έρχεται κάθε χρόνο αυτή η μέρα, όσο χρονών κι αν είσαι, γιατί τότε βλέπεις πως η ζωή σου έχει ακόμη να σου δείξει πράγματα. Μπορείς ακόμη να αλλάξεις αυτό που σε χαλάει, να αποκτήσεις αυτό που δεν έχεις, να κλάψεις για ‘κείνο που έχασες. Μπορείς ακόμη να έχεις συναισθήματα.

Την επόμενη φορά, που θα σε ρωτήσουν την ηλικία σου, να πας στο αυτί του άλλου και να τη φωνάξεις. Κι αν κουφαθεί, τι πειράζει; Είναι για καλό σκοπό. Θα σε αφήσω με ένα «χρόνια πολλά», αν τη στιγμή που διαβάζεις τα παραπάνω, προσθέτεις άλλον ένα χρόνο στη ζωή σου.

 

Συντάκτης: Χρύσα Μπόικου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου