Δεν αποφάσισες εσύ να τελειώσει μα τελικά σού βγήκε σε καλό

Τι παράξενος που είναι ο έρωτας! Τα στάδια, τα συναισθήματα, οι ματιές, η επαφή σε κάθε φάση. Στην αρχή όταν γνωρίζεις κάποιον πάντα υπάρχει αυτός ο δισταγμός, η αμηχανία, οι σκέψεις του αν θα πετύχει, αν πρέπει να ρίξεις τους τοίχους που έχεις χτίσει για να προστατεύεσαι ή αν ακόμη είναι νωρίς, τη σωστή στιγμή για ένα φιλί ίσως, αν θα επικοινωνήσετε αύριο ξανά, αν μιλάς πολύ ή πολύ λίγο.

Μετά οι περίεργες στιγμές μέχρι να συνηθίσει ο ένας τον άλλο, τα αστεία, οι χώροι που συχνάζετε και η δική σας γλώσσα που είναι κατανοητή μόνο από εσάς. Όσο περίεργη και να είναι πάντα μια σχέση στο ξεκίνημα, αυτά τα μικρά, αυτά τα παλαβά πράγματα θυμόμαστε και μένουν στη ρουτίνα της πορείας της σχέσης ή μετά τον χωρισμό.

Και παίρνουμε πάντα τόσο κατάκαρδα τον χωρισμό. Είναι το τέλος της σχέσης ως λέξη, το τέλος της επαφής σου με το συγκεκριμένο άτομο, το τέλος της ρουτίνας της καθημερινότητάς σου μαζί του, το τέλος της αίσθησης που έχεις κοντά του, τον τρόπο που μιλά, το άρωμα του, ακόμα και τις γκρίνιες και τις ιδιοτροπίες του. Είναι το τέλος της κοινής σας ζωής και πρέπει να προσαρμοστείς ξανά, ξαφνικά και καμιά φορά αναπάντεχα σε μια νέα καθημερινότητα, σε νέους ρυθμούς χωρίς εκείνο το πρόσωπο, το άρωμα και όλα όσα το συνοδεύουν.

Συχνά, αν ρωτήσεις κάποιον γιατί χώρισε από την τελευταία του σχέση -κάτι που συμβαίνει και με τρόπο αδιάκριτο- θα απαντήσει πως η απόφαση ήταν κοινή ή ότι και οι δύο πλευρές αποφάσισαν ότι έφτασε το τέλος της σχέσης τους. Από την άλλη δε σας οφείλει ο χωρισμένος, ο πονεμένος άνθρωπος να απαντήσει μια ερώτηση που τον πονά ακόμα!
Σημασία έχει ότι τον άφησε. Τον απογοήτευσε και τον πλήγωσε.

Και το μυαλό πάει πάντα στην απόρριψη. Η σκέψη και μόνο αφήνει μια πικρή αίσθηση στο στόμα, πόσο μάλλον όταν το βιώνεις. Μην ντραπείς ποτέ να δεχτείς ότι κάποιος αποφάσισε ότι είναι καλύτερα χωρίς εσένα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για να φτάσετε σ’ αυτό το σημείο όντως δεν έκανε για εσένα. Μη νιώθεις ντροπή να το παραδεχτείς στον εαυτό σου. Στους άλλους απάντα ό, τι θες. Κοινή απόφαση, κοινή απόφαση. Σημασία έχει το πώς νιώθεις μέσα σου. Θέλω να ξέρεις ότι μπορεί να μην το βλέπεις στην αρχή αλλά θα είσαι καλά. Πολύ καλύτερα κατ’ ακρίβεια.

Αν εσύ πήρες την απόφαση να σταματήσεις μια σχέση θέλω να σου πω ένα Μπράβο που είχες τα κότσια. Μπράβο που ήσουν ειλικρινής με τον εαυτό σου για να καταλάβεις ότι δεν είναι αυτό που θέλεις ή αξίζεις, μπράβο που δεν άφησες τις φοβίες σου να σε έχουν δέσμιό τους και στάσιμο σε καταστάσεις που δε θα σε εξέλισσαν ως άτομο, μπράβο που έχεις τα κότσια να ξεκινήσεις ξανά από την αρχή. Σε μια σχέση με σεβασμό πρέπει να έρχεται με σεβασμό και ο χωρισμός γιατί εκτιμάτε ακόμα ο ένας τον άλλον, γιατί ζήσατε πολλά και σημαντικά μαζί, γιατί αυτός ο άνθρωπος ήταν για τόσο καιρό ο άνθρωπός σου.

Η κοινή απόφαση σε ένα χωρισμό είναι απλά μια απάντηση σε τρίτους. Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις μια απάντηση στον εαυτό μας για να νιώσουμε πιο καλά για το τέλος.  Το ζευγάρι ξέρει και ξέρει πολύ καλά ποιος αποφάσισε και ποιος ακολούθησε όπως πολύ καλά ξέρει αν κάποιος από τους δύο ήταν λάθος προς τον άλλο. Μπορεί απλά να ειπώθηκε από τον ένα το τέλος κι ο άλλος να συμφώνησε επειδή δεν είχε άλλη επιλογή ή επειδή όντως πίστευε και ο ίδιος ότι έφτασε το τέλος απλώς δεν τολμούσε, δεν ήθελε να το παραδεχτεί πρώτος. Κανείς δε ξέρει. Μόνο το πρώην ζευγάρι.

Ο χωρισμός είναι κάτι που συμβαίνει,  μας λυπεί αλλά είναι αναγκαίος. Οι άνθρωποι που πραγματικά είναι προορισμένοι θα μείνουν μαζί, αν και πάλι δεν ξέρω αν πιστεύω στο αιώνιο. Θα το ήθελα αλλά η ανθρώπινη φύση είναι τόσο πολύπλοκη.

Τον χωρισμό όμως, πρέπει να τον δεχόμαστε, να θρηνούμε αν χρειάζεται αλλά να ξέρουμε ότι θα είμαστε καλύτερα πολύ σύντομα. Είναι μέρος της ζωής όπως και όλα τα όμορφα αλλά και τα άσχημα. Μας δείχνει το τέλος μιας φάσης, μιας σχέσης αν μη τι άλλο ανθρώπινης αλλά αυτόματα μας ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της επεξεργασίας των συναισθημάτων που δεν είναι τόσο ευχάριστα να βιώνουμε αλλά είναι χρήσιμα. Μας ανοίγει επίσης διάπλατα τις πόρτες για νέες εμπειρίες, νέες διαδρομές, νέους ανθρώπους, φίλους, αγάπες. Γι΄αυτό αγάπησε άφοβα, απόλαυσε κάθε εμπειρία και μη φοβάσαι να χάσεις και να χαθείς γιατί στο τέλος της μέρας αυτό που θα μείνει, θα είναι και το καλύτερο για σένα. Θα το δεις. Ίσως αργήσεις, μα θα το δεις.