Συνυπάρχω σημαίνει αποδέχομαι

Η μέρα κυλά ομαλά, βρίσκεις πάρκινγκ, παίρνεις το καφεδάκι σου και συνεχίζεις τη δουλειά. Χαμογελάς γιατί και o καιρός σήμερα είναι ωραίος. Έχει λίγο ήλιο από πολύ νωρίς το πρωί κι ανέβηκε αυτόματα μαζί με την ανατολή του και η ψυχολογία σου.

Πας να πιεις μια γουλιά από τον ζεστό καφέ σου κι έτσι ξαφνικά γίνεται η στραβή με έναν περαστικό και πέφτει πάνω σου, ρίχνοντας και τον καφέ σου. Παλαβώνεις, μένεις εκεί σαν βρεγμένο γατί με τα χέρια ανοιχτά, θέλει ξέρεις λίγη ώρα ο εγκέφαλος να επεξεργαστεί όλο το σκηνικό. Συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι βρίσκεσαι στην κατάσταση που είσαι κι επίσης ότι ο περαστικός που κυριολεκτικά ρίχτηκε πάνω σου συνέχισε να περπατά κανονικά, κύριος, χωρίς να απολογηθεί αλλά χωρίς καν να γυρίσει να σε δει τι έχει προκαλέσει.

Une petite occurrence quotidienne! Αλλά εσύ χαλάστηκες. Χάλασε το κουστούμι, η διάθεση κι ο τρόπος που βλέπεις τη μέρα. Το σκηνικό παίζει στο μυαλό σου ενώ εσύ είσαι ακόμη στο ίδιο σημείο λουσμένος τον καφέ και με το στόμα κα χέρια ανοιχτά. Άντε τώρα να δουλέψεις και να πρέπει να έχεις και καλή διάθεση.

Όλα είναι αλληλένδετα και βαθιά, συνήθως κρυφά, συνδεδεμένα. Το μάτι δεν μπορεί να συλλάβει τις ενέργειες και τα συναισθήματα παρά μόνο να τα νιώσει. Και τα δύο αλλάζουν πολύ συχνά και δυστυχώς οι άνθρωποι που μας περιβάλλον παίζουν μεγάλο ρόλο.

Ο καθένας έχει τη ζωή του, τη ψυχοσύνθεσή του, βλέπει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά από οποιονδήποτε άλλο κι ας έχουν και οι δύο τα μάτια στραμμένα στο ίδιο σκηνικό. Δεν μπορούμε καν να κατανοήσουμε πόσα ευχάριστα και πόσα δυσάρεστα συμβαίνουν στον κόσμο καθημερινά κι όλα βασίζονται στην ανταλλαγή, στην ανάμιξή ή και στη σύγκρουση ενεργειών πάντα από δύο ή παραπάνω πόλους. Οπουδήποτε στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι δημιουργούνται ομάδες, αλλιώς κοινωνίες. Οι κοινωνίες έχουν πατώματα και ταβάνια, πράγματα δηλαδή που δέχονται και πράγματα που δε δέχονται.  Συμπεριλαμβάνουν θρησκείες, προσωπικές αξίες, διάφορα επαγγέλματα κτλ.

Σκέψου σε πόσες κοινωνίες μπορεί να χτίστηκε αυτός ο κόσμος. Σκέψου άτομα διάφορων ομάδων να χωρίζονται και να μπλέκονται με νέα δεδομένα, αντιλήψεις, πιστεύω. Να συνυπάρχεις σημαίνει ν’ αποδέχεσαι. Σημαίνει να δέχεσαι και να είσαι ανοιχτός. Αν δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά καλύτερα μη βγεις από το σπίτι γιατί θα χαθείς. Όσο μοναχικός και να τείνει να είναι κάποιος χωρίς ομάδα δεν μπορεί να υπάρξει. Γατί: Γιατί θα πρέπει σε κάποια φάση να μιλήσει, να απαντήσει, να πληρώσει, να πάρει τα μέσα για να μετακινηθεί. Η ζωή στο σύνολο θέλει υπομονή.

Πρέπει να δεχτείς ότι όλοι είναι δεχτοί. Το χρώμα, η γλώσσα, το ύψος, όλα. Αν δε δεχτείς κάποιον σε μια ομάδα οι ενέργειες αλλάζουν. Κι εσένα πώς θα σου φαινόταν αν δε σε δεχόταν αυτός ο κάποιος ως μέλος της δικής του ομάδας; Το μόνο που δεν πρέπει να γίνεται δεχτό είναι η αγένεια και η άγνοια για το πώς μια συμπεριφορά επηρεάζει το σύνολο. Γιατί το κάνει και μπορεί να το κάνει και σε μεγάλο βαθμό. Εδώ δεν είναι το παιχνίδι του αδύναμου κρίκου, εδώ πρέπει να βοηθά ο ένας τον άλλο και να τον ανυψώνει γιατί έτσι δίνει κανείς και το παράδειγμα στους άλλους. Στη νέα γενιά.

Δε χρειάζεται να γνωρίζεις κάποιον για να είσαι ευγενικός, για να πεις καλημέρα, για να χαμογελάσεις σε κάποιον που έχασε το χαμόγελό του. Το σύνολο για να δουλέψει θέλει δουλειά από όλους μας. Σίγουρα έχεις βρεθεί στη θέση του θύματος και στην ιστορία κάποιου άλλου σίγουρα έπαιξες το ρόλο του θύτη. Και οι δύο πλευρές σου δίνουν τη δική τους μοναδική γωνία κι αυτή δεν είναι άλλη από το να είσαι ευγενικός και να έχεις καλή πρόθεση. Γιατί αν αυτό περιμένεις από όποιον γνωρίζεις τότε αυτό πρέπει να δίνεις και εσύ, σαν πράξη, σαν ενέργεια.

Κι αν σκέφτεσαι ακόμα τον τύπο που έπεσε πάνω σου κι απλά έφυγε, ή τον κάθε τύπο που σου φέρθηκε με αγένεια κι αδικία η συμβουλή μου είναι, αφού συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς έγινε, βρίσε τον αν θες λίγο μέσα σου, (ε, δεν είμαστε και άγιοι!), πήγαινέ άλλαξε τα ρούχα σου, μα μην αφήσεις ποτέ κανέναν να χαλάσει τη διάθεσή σου. Και πού ξέρεις, ίσως κάποιος άλλος πέσει πάνω του και τον λούσει με τον καφέ του πριν προλάβει να πιει  γουλιά. Κάρμα είναι αυτό, δεν ξεχνάει! Οπότε ξέχνα εσύ και προχώρα!