Η καλύτερη παρέα θα 'ναι πάντα ο εαυτός μας

Απογευματάκι, έχεις μόλις τελειώσει από δουλειά, έχεις κάνει το τελευταίο μάθημα της μέρας και έχεις λίγο ελεύθερο χρόνο μέχρι να έρθει η ώρα να βρεις τους φίλους για εκείνο το χαλαρό ποτό –αυτό που εύχεσαι να είναι όντως χαλαρό σήμερα– και αποφασίζεις ότι δεν αξίζει να γυρίσεις σπίτι και μετά να ξαναβγείς.

Οι επιλογές είναι δύο. Είτε θα πάρεις κάποιον να έρθει να σε βρει πιο νωρίς ή να πας από εκεί που βρίσκεται, είτε θα αξιοποιήσεις αυτό το διάστημα για να κάνεις λίγο παρέα με τον εαυτό σου. Η πρώτη επιλογή είναι η πιο εύκολη και η συνηθέστερη, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις τη χάρη στον εαυτό σου και να υποκύψεις στην δεύτερη;

Οι ρυθμοί της ζωής μας είναι πλέον υπέρ του δέοντος γρήγοροι και απαιτητικοί, η τεχνολογία μάς θέλει συνεχώς συνδεδεμένους -όχι ότι αυτό είναι κακό βέβαια- και εμείς ως όντα άκρως κοινωνικά δεν μπορούμε παρά να αποζητάμε την παρέα των άλλων. Η πρόκληση στις μέρες μας είναι να κάνουμε ένα διάλειμμα. Ένα διάλειμμα από τη κοινωνικότητά μας και να αγκαλιάσουμε τη μοναχικότητά μας. Θα έλεγε κανείς ότι έχουμε μια διακαή ανάγκη να προκαλούμε περισπασμούς κάθε λογής, ώστε να αποφύγουμε τη μοναξιά.

Θα ήταν πράγματι πολύ ενδιαφέρον να βάλεις στον εαυτό σου ένα τέτοιο challenge. Παρ’ το σαν αυτά που συμμετέχεις κάθε τόσο στα social media. Ένα challenge για να απενεχοποιήσεις επιτέλους αυτό τον καφέ ή και ποτό που θέλεις να πιεις μόνος στο αγαπημένο σου καφέ-μπαρ και να μη χρειαστεί να μοιραστείς τη στιγμή σου, την ταινία που θες να πας δεις, γιατί αρέσει μόνο σε σένα, το αγαπημένο σου φαγητό σε ένα εστιατόριο που μόλις ανακάλυψες τυχαία διαβάζοντας, εκείνη την εκδρομή που ήθελες να κάνεις κάποτε. Να το απενοχοποιήσεις χωρίς να ανησυχείς πως θα σε σχολιάσουν οι γύρω σου και χωρίς αυτό το βλέμμα που περιέχει μια essence λύπησης, επειδή κάθεσαι μόνος.

Η μοναξιά βλέπεις έχει πάρει, δυστυχώς, μια αρνητική έννοια, είναι σύνηθες να σηματοδοτεί μια αρνητική κατάσταση που βιώνει το άτομο και τείνει να γίνει σύμπτωμα εσωστρέφειας και κατάθλιψης. Η μοναξιά σαν όρος εμφανίζεται για πρώτη φορά τον 19^ο αιώνα σύμφωνα με την ιστορικό Δρ. Bound Alberti στο βιβλίο της “A Biography of Loneliness: The History of an Emotion” και αποτελεί αντικείμενο συζήτησης σε φιλοσοφικό και αργότερα ψυχολογικό επίπεδο από διάφορους συγγραφείς. Η ενασχόληση πολλών με το φαινόμενο της μοναξιάς έχει αποτελέσει και έναν από τους κύριους λόγους που δεν υπάρχει ένας παγκοσμίως αποδεκτός ορισμός όπως επίσης και όνομα γι’ αυτή τη διαδικασία απομόνωσης από τους γύρω μας. Κάποιες φορές είναι μοναξιά, άλλες μοναχικότητα, και άλλες απομόνωση.

Σίγουρα δε θα χρυσώσουμε το χάπι. Δεν έχουμε αυταπάτες. Το να γυρνάς στον εαυτό σου είναι δύσκολο εγχείρημα και φοβίζει. Το θεωρείς επικίνδυνο αφού φανερώνει πτυχές σου που δεν είχες ανακαλύψει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το να εμβαθύνεις στις σκέψεις σου για να σε καταλάβεις πραγματικά είναι μια διαδικασία που ενδέχεται να αποτελέσει το εφαλτήριο να αναθεωρήσεις πολλά απ’ αυτά που είχες δεδομένα. Φυσικά, όπως οι περισσότεροι, δεν είσαι υπέρ της απότομης αλλαγής και του ξεβολέματος. Τέλος, η αυτοκριτική που αναπόφευκτα θα κάνεις είναι αυτό που σε αποκαρδιώνει περισσότερο. Και με το δίκιο σου. Ποιος θέλει να έρθει αντιμέτωπος με την προοπτική να έχει κάνει κάποιο λάθος;

Παρ’ όλα αυτά, ας μην αναπαράγουμε απλώς τα αρνητικά. Το ζήτημα είναι να αναδείξουμε όλα εκείνα τα οφέλη που λίγη μοναξιά μπορεί να μας δώσει. Ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη είναι ότι όταν επιλέγεις να περάσεις λίγο χρόνο με τον εαυτό σου οδηγείσαι σε μια κατάσταση αποσυμπίεσης. Επιπλέον, μπορείς να έρθεις σε επαφή με όλα αυτά τα οποία εξαιτίας του ρυθμού ζωής σου παραμελείς. Και το καλύτερο; Μπορείς τώρα να τα βάλεις σε σειρά προτεραιότητας και να σταματήσεις να πιέζεσαι και να πελαγώνεις.

Μη σου φαίνεται περίεργο. Είναι ευεργετική η μοναξιά.  Σου δίνει την ευκαιρία να πάρεις αυτό που λέμε “some me time”. Είναι μια ευκαιρία να κάνεις πράγματα που αγαπάς και σε γεμίζουν χωρίς συμβιβασμούς για να ευχαριστήσεις κάποιον άλλον. Είναι η ευκαιρία σου να εξελιχθείς και να αποδεχτείς τον εαυτό σου με όλα του τα στοιχεία, καλά και κακά, αφού αυτά σου δίνουν τη μοναδικότητά σου και δε μπορεί να στα στερήσει κανείς. Είναι δικά σου.

Τελικά, περισσότερα έχουμε να βρούμε στη μοναξιά μας παρά να χάσουμε. Γιατί στη μοναξιά μας βρίσκουμε τον εαυτό μας.