Το συναρπαστικό στο φλερτ είναι πως δεν υπάρχει τίποτα ξεκάθαρο

“Εν οἶδα ὅτι οὐδέν οἶδα” είχε πει ο Σωκράτης και σίγουρα για πολλούς από εμάς είναι μια φράση που άνετα θα μπορούσε να περιγράψει την ερωτική μας ζωή. Είναι μια φράση που εμένα προσωπικά με συντροφεύει σε ό,τι κάνω ή βάζω στόχο να κάνω στο μέλλον και περιγράφει το κύριο συναίσθημά μου όταν ανοίγω τα φτερά μου στο κομμάτι του φλερτ περισσότερο από το κομμάτι του έρωτα καθ’ αυτό. Για πολλούς από εμάς, η περίοδος του φλερτ είτε πριν από μια σχέση είτε πριν από διάφορες αναζωογονητικές περιπέτειες, είναι αναμφίβολα ηδονιστικά επίπονη.

Η ηδονή χαρακτηρίζει το γλυκό συναίσθημα που σε πιάνει κάθε φορά που βλέπεις το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει. Μαζί με την ανυπομονησία να του μιλήσεις και να το πλησιάσεις αισθάνεσαι όμως και αυτό το μοιραίο άγχος που φυσικά έρχεται όταν κάτι νέο τολμά να σε εξιτάρει και να σε βάλει σε διάθεση διεκδίκησης. Έτσι απρόσκλητα έρχεται και το «επίπονη». Γιατί μόλις ενδώσεις είναι που έχεις χάσει και την μπάλα, η οποία είναι μπροστά σου αλλά σαν να έχει γίνει λίγο πιο θολή. Κι αναρωτιέσαι γιατί συμβαίνει αυτό. Η εξήγηση είναι απλή. Γιατί τελικά το μόνο που σίγουρα ξέρεις είναι ότι δεν ξέρεις τίποτα.

Γι’ αυτό τον λόγο τρώγεσαι με τα ρούχα σου και τα πρόσωπα γύρω σου, γιατί το κυρίαρχα συναίσθημα είναι αυτό της αβεβαιότητας που δικαιολογημένα σε τρομοκρατεί και σε αγχώνει. Όποιος είπε ότι μπορεί εύκολα να καταλάβει αν το πρόσωπο ενδιαφέροντος ανταποδίδει ή δίνει πατήματα, είπε ψέματα. Το φλερτ κατά βάση είναι συναρπαστικό, γιατί τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο.

Τη μια νιώθεις ότι σε θέλει, την άλλη νιώθεις ότι κρατάει αποστάσεις. Υπάρχει κάποιο άλλο πρόσωπο, αλλά δεν είναι και σίγουρο γιατί δεν έχεις λάβει ξεκάθαρη απάντηση ούτε έχεις ενδείξεις. Θα στείλει μήνυμα ή θα πάρει τηλέφωνο και ο τρόπος που χρησιμοποιεί θα δείξει ότι υπάρχει αυτό το κάτι που διαισθάνεσαι καιρό τώρα. Άλλες φορές θα νιώσεις ότι στους φίλους σου μιλάει με περισσότερη διαχυτικότητα. Κάποια στιγμή σε άγγιξε, ένιωσες τη σύνδεση και μετά δεν την ένιωσες ποτέ ξανά. Μια ζέστη, μια κρύο κι εσύ νιώθεις ότι παίζεις τον Μάρκο Πόλο όπως σε εκείνη την Αμερικανική ρομαντική κομεντί που έβλεπες τα καλοκαίρια σε επανάληψη.

Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που υποστηρίζουν ότι όταν κάποιος σε θέλει, θα το καταλάβεις και ότι τα μπερδεμένα σήματα δεν είναι σήματα. Εγώ δε θα μπορούσα ποτέ να συμφωνήσω με κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι το φλερτ δεν υπάρχει σε απόλυτες μορφές, δεν είναι άσπρο ή μαύρο, δεν είναι ένα «ναι» ή ένα «όχι». Είναι ένα παιχνίδι ανακάλυψης και αποκάλυψης. Αλλά αφού μπορούμε μόνο για εμάς να μιλάμε με σιγουριά, ας πάρουμε το ενδεχόμενο ότι εμείς έχουμε αναλάβει την αποστολή να διαβάσουμε και πράξουμε ανάλογα με δεδομένα που έχουμε.

Έχετε μιλήσει, έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα πιο χαλαρό και οικείο και βλέπεις ότι σε αντιμετωπίζει λίγο διαφορετικά απ’ όλους τους υπόλοιπους. Κάπως έτσι ξεκινά να χτίζεται η ένταση μεταξύ σας και αρχίζεις να «ψάχνεσαι», να ψάχνεις αυτά τα λίγο πιο σημαντικά πράγματα που θα εδραιώσουν την εντύπωση που έχεις αρχίσει να σχηματίζεις και που σου λέει ότι εδώ όντως υπάρχει κάτι. Κάποια από τα πράγματα αυτά είναι και το αν υπάρχει κάποια σχέση, τι θέλει γενικά και τι αποζητά από μια γνωριμία, ώστε να καταλάβεις κι εσύ τι πρέπει να διαπραγματευτείς.

Πώς όμως θα τα ανακαλύψεις αυτά; Θα ρωτήσεις το ίδιο το άτομο με τον φόβο να σε θεωρήσει απότομο και να ξενερώσει που είσαι τόσο ευθύς, κάποιον φίλο με τον φόβο να φανείς ανώριμος ή θα ακολουθήσεις την παρακαμπτήρια οδό που θα πρέπει να παίρνεις την πληροφορία με το σταγονόμετρο, με κίνδυνο να φανείς ανασφαλής και να χάσεις την ευκαιρία γιατί κάπως άργησες;

Σίγουρα όλες αυτές οι επιλογές είναι εφικτές και ταιριάζουν σε διαφορετικούς τύπους ανθρώπων γιατί είναι γεγονός ότι δε φλερτάρουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά οι επιλογές αυτές έχουν και κάτι κοινό: η έκβαση τους είναι κάτι που δεν μπορούμε με ασφάλεια να προδικάσουμε και όλες απαιτούν έναν βαθμό έκθεσης, μια έκθεση που είναι αναπόφευκτη και δεν πρέπει να σε τρομάζει γιατί έτσι θα δείξεις πόσο συναρπαστικός είσαι.

Όποιον δρόμο και να επιλέξεις, το μόνο πράγμα που βρίσκεται πραγματικά στον έλεγχό σου είναι αν η επιλογή αυτή είναι 100% δική σου. Δεν έχει σημασία αν είναι σωστή ή λάθος. Σημασία έχει να είναι δική σου και να την υποστηρίξεις, χωρίς φόβο και πολύ πάθος, μπροστά στο άτομο που σε ενδιαφέρει. Να επικοινωνήσεις και να πάρεις απάντηση στο ερώτημα που σε ταλαιπωρεί γλυκά: σε θέλει, δε σε θέλει ή περίπου σε θέλει;

Μη διστάζεις λοιπόν, άσε την αυτοπεποίθηση να πάρει τη θέση της αβεβαιότητας και τόλμησε να ρωτήσεις εκείνα που είναι σημαντικά. Η ευτυχία θέλει τόλμη και εσύ είσαι πιο τολμηρός απ’ όσο φαντάζεσαι!