3 τεχνικές αυτο-οριοθέτησης απέναντι σ' αυτά που θες

Έβαλε τελεία κι απομάκρυνε το πληκτρολόγιο. Κοίταξε έξω από το παράθυρο. Ακόμα μια μέρα που πληκτρολογεί ασταμάτητα από το πρωί. Ακόμα μια μέρα που απαντά σε τηλέφωνα από το πρωί. Μόνο σε ένα δεν απάντησε. Σε εκείνο από την κινηματογραφική λέσχη της περιοχής που ήθελαν να ρωτήσουν αν θα συμμετάσχει στο φεστιβάλ. Δεν έχει ιδέα τι θα απαντήσει και η προθεσμία λήγει σήμερα. Θέλει να το κάνει, ένας Θεός ξέρει πόσο. Αλλά δεν προλαβαίνει. Όχι. Δεν είναι από εκείνα τα «δεν προλαβαίνω» που ακούγονται κατά καιρούς κι έχουν μέσα και λίγο «βαριέμαι» και λίγο «πού να τρέχω τώρα» και λίγο «φοβάμαι». Είναι το πιο δύσκολο. Αυτό που ο λόγος που δεν προλαβαίνει κάποιος είναι ένα πρόγραμμα γεμάτο από υποχρεώσεις και χωρίς χώρο για προτιμήσεις και επιλογές.

Εύκολο και συχνό να βρεθεί κανείς με τέτοιο πρόγραμμα. Οι γρήγοροι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής, οι απαιτήσεις της καθημερινότητας και ένα ωραίο κατεβατό που εμφανίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, σαν να περίμενε να ακούσει το όνομά του για να βγει να πει το ποίημά του. Οι δυσκολίες, ωστόσο, εντοπίζονται αλλού. Καταρχάς το πολύ απαιτητικό πρόγραμμα αφήνει λίγα περιθώρια παρεμβολών σε περίπτωση πιθανής αναποδιάς. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, να ετοιμάζεστε να ξεκινήσετε το πρωί για μια γεμάτη μέρα και το αμάξι να μην πάρει μπροστά. Σκεφτείτε πώς θα μπορέσετε όχι μόνο να ειδοποιήσετε όλους όσους χρειάζεται αλλά και να αναπληρώσετε αυτό τον χρόνο σε ένα πρόγραμμα που εξ αρχής ήταν σφιχτό.

Επιπλέον, μια γεμάτη ατζέντα περιορίζει ως και μηδενίζει τη δυνατότητα προσθήκης πραγμάτων. Όσο απαραίτητα κι αν είναι αυτά. Φανταστείτε τον εαυτό σας στο τέλος μιας εξαντλητικής μέρας να συνειδητοποιεί ότι έχει ένα άδειο ψυγείο αλλά καθόλου χρόνο για να πάει σούπερ μάρκετ γιατί μέχρι να τελειώσει θα έχει κλείσει. Κι όσο κι αν οι on line υπηρεσίες φαίνεται να έχουν απλουστεύσει τέτοια προβλήματα, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν τα έχουν λύσει πλήρως.

Φεύγοντας, όμως, από τα πεζά, ζωτικά και καθημερινά, αναλογιστήκαμε άραγε ποτέ τι περιθώρια υπάρχουν για τα πράγματα που μας αρέσουν σε μια τέτοια καθημερινότητα; Τι θα συμβεί, για παράδειγμα, όταν είναι τα γενέθλια του κολλητού μας αλλά εμείς έχουμε αναλάβει ένα project για την επόμενη μέρα; Ακόμα πιο αντιπροσωπευτικά, δε, όταν αυτό που μας ενδιαφέρει προκύπτει λίγο πιο αιφνιδιαστικά. Όταν η παρέα μας κανονίζει μια εξόρμηση για το σαββατοκύριακο αλλά εμείς έχουμε deadline ή όταν κάνει εγκαίνια εκείνη η έκθεση φωτογραφίας που με τίποτα δε θέλαμε να χάσουμε αλλά έχουμε βραδινό meeting στην εταιρεία.

Μα δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα ούτε μπορούν να γίνουν όλα. Είναι η πρώτη απάντηση. Και είναι σωστή. Ούτε μπορούμε να τα προβλέψουμε όλα, θα προσθέσω εγώ. Η ζωή έχει κι απρόοπτα. Εκεί, άλλωστε είναι και η πιο καλή της γεύση. Στην ανατροπή. Μα μπορούμε να τη γευτούμε αν δεν έχουμε χώρο γι’ αυτή; Ή μάλλον, ακόμα καλύτερα, πώς μπορούμε να κρατάμε χώρο στο πρόγραμμά μας γι’ αυτή- κι όχι μόνο; Και τελικά, πέρα από τις υποχρεώσεις, πώς μπορούμε να ρυθμίζουμε τον χρόνο μας για τα θέματα που μας ενδιαφέρουν αλλά μπορεί να μη χωράνε χρονικά στην καθημερινότητά μας αυτή τη στιγμή;

Με 3 βασικές τεχνικές οριοθέτησης του ίδιου μας του εαυτού και των απαιτήσεών του απέναντί μας, θα ασχοληθούμε στο άρθρο αυτό για να απαντήσουμε την κρίσιμη ερώτηση.

Τεχνική νούμερο ένα και η μαγική λεξούλα «όχι»

Πρέπει να έχουν γραφτεί τόμοι για τα τρία αυτά γράμματα σε ακριβώς αυτή τη σειρά κι όμως, ακόμα δε μάθαμε να τη χρησιμοποιούμε. Να τη λέμε όταν μας ζητιέται να αναλάβουμε κάτι για το οποίο δεν έχουμε χρόνο. Να τη λέμε, όταν θέλουμε κάτι πάρα πολύ αλλά δε χωρά στο πρόγραμμά μας. Δίνω παράδειγμα για να κάνουμε εικόνα. Μεσοβδόμαδα, πιεστική περίοδος στη δουλειά, έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε άμυνα με κάποια  «όχι» αλλά και πάλι η ένταση των ημερών μεγάλη. Και τότε σκάει το μήνυμα από τον κολλητό. Dance party απόψε και η φωνή της παρόρμησης φωνάζει να τρέξουμε. Η πραγματικότητα λέει ότι είναι αδύνατο και τα σενάρια είναι δύο. Είτε να πάμε, τραβώντας τη μέρα και τις αντοχές μας από τα μαλλιά είτε να το κάνουμε πιο οργανωμένα.

Μα πώς; Αφού απόψε είναι, θα μου πείτε. Αλήθεια τώρα; Θα ρωτήσω κι εγώ με τη σειρά μου. Είναι πραγματικά τόσο μοναδικό αυτό που πρόκειται να χάσουμε ή απλώς βρίσκουμε μια δικαιολογία στον εαυτό μας γιατί διστάζει να αρνηθεί; Σύμφωνα με την Dr. Sherrie Bourg Carter, ψυχολόγο με εξειδίκευση στον τομέα του στρες, συχνά αποφεύγουμε να πούμε όχι ακριβώς γιατί μας δημιουργείται ένα αίσθημα ενοχής απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Παρ’ όλα αυτά, όταν καταφέρουμε να το ξεστομίσουμε είναι λυτρωτικό.

Τεχνική νούμερο δύο και το κενό στο πρόγραμμα

Πώς γίνεται; Φροντίζουμε κάθε τόσο- μια φορά τη μέρα, τη βδομάδα, κάθε δεύτερη, μια φορά το μήνα, ανάλογα με τις ανάγκες μας βασικά- να δημιουργούμε ένα κενό στο πρόγραμμά μας στο οποίο συμπεριφερόμαστε ευλαβικά. Συγκεκριμένα δεν επιτρέπεται τίποτα να μπει στη θέση του, ούτε η ώρα και η διάρκειά του να αλλάξει και, γενικά, φερόμαστε όπως θα κάναμε με κάθε πολύ σοβαρή μας υποχρέωση. Τηρούμε το ραντεβού και τους όρους του. Το τι θα κάνουμε στη διάρκειά του μπορεί να είναι προκαθορισμένο ή να προκύπτει ανάλογα με τις προτάσεις που μπορεί να έχουμε.

Έτσι, αν για παράδειγμα θέλαμε να πάμε σε εκείνη την έκθεση φωτογραφίας, μπορεί να μην καταφέραμε να το κάνουμε στα εγκαίνια αλλά, ίσως, τώρα να είναι μια καλή ευκαιρία. Είναι, επίσης, πολύ καλή ευκαιρία να περάσουμε λίγο χρόνο με τον εαυτό μας. Άλλωστε, όλο και πληθαίνουν οι έρευνες που αποδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο, όχι μόνο για να ισορροπήσουμε αλλά και για να κάνουμε το περιβόητο και πολυπόθητο restart. Ραντεβού με τον εαυτό μας, λοιπόν και το βάζουμε στο πρόγραμμα! Έτσι αποκτάμε την πολυτέλεια κι αν κάτι προκύψει, αντί να προσπαθούμε να το στριμώξουμε, του δίνουμε ραντεβού στο κενό μας.

Τεχνική νούμερο τρία και άδραξε τη μέρα_not

Το να προσπαθούμε να τα προλάβουμε όλα, να τα χωρέσουμε όλα, να εμφανιστούμε παντού και να μη χάσουμε καμία πρόταση, μπορεί να ακούγεται δελεαστικό αλλά στη βάση του είναι εξαντλητικό. Ιεραρχούμε ανάγκες και προτεραιότητες. Ο ενθουσιασμός είναι απαραίτητος σε ό,τι κάνουμε, ναι. Αυτό που δεν είναι απαραίτητο είναι στο όνομά του να χάνουμε ακόμα και τον εαυτό μας. Το τρέξιμο για υποχρεώσεις κι απολαύσεις, πιέζει τις πρώτες κι αφαιρεί από τις δεύτερες τη γοητεία τους. Κάθε φορά που μια πρόταση μας φαίνεται δελεαστική αλλά δε χωράει στο πρόγραμμά μας προσπαθούμε να αποστασιοποιηθούμε λίγο από τα γεγονότα. Στη συνέχεια, ρωτάμε τον εαυτό μας αν πραγματικά ανήκει στην κατηγορία «τώρα ή ποτέ». Κι ακόμα κι έτσι να είναι, οφείλουμε να απαντήσουμε στο αν αξίζει τον κόπο ή ακόμα πιο σημαντικό, αν η πρόταση θα παραμένει ενδιαφέρουσα αν γίνει υπό πίεση.

Τελικά, εμείς θα το απολαύσουμε; Θα βγούμε κερδισμένοι από αυτό σε οποιοδήποτε επίπεδο ψυχικής ευφορίας, συναισθηματικής απόλαυσης, χαράς και πνευματικής ξεκούρασης; Ή απλώς θα σέρνουμε τον εαυτό μας για να μη χάσουμε κάτι στη θεωρία, ενώ στην πράξη χάνουμε όχι μόνο αυτό αλλά και την ισορροπία μας, την ξεκούρασή μας, την συγκέντρωσή μας ή οτιδήποτε άλλο; Οι ερωτήσεις είναι σκληρές και χρειάζεται ειλικρίνεια αλλά μόνο έτσι θα μάθουμε να μην τρέχουμε κυνηγώντας ανεμόμυλους επειδή φαίνονται ωραίοι όταν τους γυρνά ο αέρας. Έτσι θα μάθουμε να βάζουμε μια σειρά και να παλεύουμε γι’ αυτά που έχουν πραγματική ουσία για εμάς. Ή, τελοσπάντων θα έχουμε προσπαθήσει. Μήπως, ωστόσο, πίσω από αυτή τη μανία να μη χάσουμε τις ευκαιρίες κρύβεται μια ανασφάλεια ότι δε θα μας ξαναπροσφερθούν; Σε αυτή την περίπτωση, βέβαια, το να αυτό- εξουθενωθούμε δεν αποτελεί λύση. Καλύτερη επαφή με εμάς χρειαζόμαστε πάνω από όλα. Οπότε πάμε πίσω στην προηγούμενη τεχνική κι ακολουθούμε τα βήματα προσεκτικά!

Σήκωσε το τηλέφωνο και κάλεσε τον αριθμό της κινηματογραφικής λέσχης. «Όχι, δε θα συμμετάσχω αυτή τη φορά. Ευχαριστώ για την πρόσκληση» είπε κι έκλεισε. Μια ανάσα ανακούφισης κι ένα χαμόγελο. Τη Δευτέρα έχει ξεκούραση στο σπίτι, υποσχέθηκε σιωπηλά. Τώρα ξέρει ότι έχει πάρει τη σωστή απόφαση. Ήταν κάτι που ήθελε πολύ η συμμετοχή σε αυτό το φεστιβάλ. Αλλά θα είναι καλύτερα όταν οι συνθήκες θα είναι πιο ευνοϊκές. Χωρίς να χάσει στιγμή, άνοιξε το πρόγραμμα, σημείωσε το επόμενο φεστιβάλ και φρόντισε να κρατήσει κενές κάποιες μέρες από τις εβδομάδες που προηγούνταν. Έτσι θα είναι σίγουρα πιο απολαυστικό, μονολόγησε.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!