Άσε μια μέρα να αποφασίσουν για όλα τα παιδιά σου!

– Αύριο θα κάνουμε ό,τι θέλετε! τους είπα.

– Τι εννοείς; Ρώτησαν χωρίς να μπορούν να καλοκαταλάβουν. Έτσι κι αλλιώς δεν κάνουμε ό,τι θέλουμε;

– Όχι, όχι. Διευκρίνισα. Αύριο θα καθορίσετε εσείς όλο το οικογενειακό πρόγραμμα, όχι μόνο το δικό σας.

Προβληματίστηκαν.

– Δηλαδή θα αποφασίσουμε και τι ώρα θα ξυπνήσουμε;

–  Ναι!

– Και πού θα πάμε;

– Ναι!

– Και τι θα κάνουμε;

– Ναι!

Αντάλλαξαν ένα βλέμμα όλο ζαβολιά και ενθουσιασμό. Γέλασαν και πανηγύρισαν!

Το επόμενο πρωί ήταν η μεγάλη μέρα! Με το καλημέρα ζήτησαν το πρωινό, παιχνίδι, θάλασσα και ψάρεμα. Όλα μαζί και με μία ανάσα! Θυμήσου, μαμά, σήμερα είναι η μέρα των παιδιών, επαναλάμβαναν κάθε τόσο! Και έγιναν όλα! Το πρωινό τους πλούσιο, όπως το ζήτησαν. Με γάλα, δημητριακά αλλά και pancakes με φρούτα. Ακολούθησε η βουτιά στην αγαπημένη τους παραλία. «Μαμά, βγάλε φωτογραφία το καβούρι που έπιασα, μαμά θέλω να κολυμπήσουμε ως την άκρη σήμερα, μαμά έλα να παίξουμε, μαμά ρακέτες πιάσε, παίζουμε τουρνουά». Κέφι, παιχνίδια με τα νερά κι ασταμάτητα ζητούμενα, να τσεκάρουν, θαρρείς, ότι όντως όλα θα γίνουν! Σε κάθε «ναι», ένα χαμόγελο ευτυχίας απλωνόταν στα ηλιοφιλημένα προσωπάκια τους.

Πλησίαζε η ώρα του φαγητού. Όμως είπαμε, σήμερα πρόγραμμα, εκείνα! Περίμενα τις κινήσεις τους, λοιπόν, οι οποίες φυσικά καθόλου δεν άργησαν! Η θάλασσα ανοίγει την όρεξη και οι τόσες ώρες στην αγκαλιά της, ακόμα περισσότερο! Βγήκαν με φούρια και ζήτησαν καλαμαράκια! Τους εξήγησα ότι δεν προλαβαίνουμε να τα ξεπαγώσουμε τέτοια ώρα. Δεν τους πολυάρεσε η απάντηση κι επικαλέστηκαν τη μέρα των παιδιών. Διευκρινίστηκε ότι η έννοια του προγράμματος εμπεριέχει και τον προγραμματισμό, ιδιαίτερα σε θέματα που χρειάζεται χρόνος ή προετοιμασία. Έμειναν να το σκέφτονται. Εν τω μεταξύ, για μεσημεριανό συμβιβαστήκαμε με μια δροσερή σαλάτα και αναβάλαμε το γεύμα με τα καλαμαράκια για κάποια επόμενη φορά που θα έχει προγραμματιστεί εγκαίρως.

Ζήτησαν και μια βόλτα στην πόλη για να πάρουν βιβλία, αλλά όταν το θυμήθηκαν, τα μαγαζιά είχαν πια κλείσει. Δεύτερη απογοήτευση που, παρ’ όλ’ αυτά αντιμετωπίστηκε ψύχραιμα. «Α μαμά! Το βράδυ θέλουμε να πάμε στο αγαπημένο μας εστιατόριο, τι ώρα χρειάζεται να φύγουμε από την παραλία για να προλάβουμε;» ρώτησαν και χαμογέλασα, προγραμματισμός, λοιπόν! Η απογευματινή βουτιά ήταν ακόμα πιο απολαυστική. Ο ήλιος είχε σταματήσει να καίει και η θάλασσα ήταν στα καλύτερά της. Για μπάνιο μετά, βέβαια, ούτε λόγος. Με τα αλάτια στο εστιατόριο. Όχι μόνο γιατί δεν προλαβαίναμε να κάνουμε ντους αλλά και γιατί δεν το περιλάμβανε το πρόγραμμά τους. Καμία αντίρρηση. Σήμερα διαλέγουν εκείνα!

Στο εστιατόριο, φυσικά, επέλεξαν το μενού. Ζήτησαν κι αναψυκτικό και στραβομουτσούνιασαν όταν άκουσαν «όχι» στην ημέρα τους. Όμως είχαν πιει και το μεσημέρι και «δεν πίνουμε δεύτερο στην ίδια μέρα όποια μέρα κι αν είναι αυτή»! Συμφώνησαν. Και όταν, τέλος, επιστρέψαμε στο σπίτι, διάλεξαν να μην κοιμηθούν.  Να δούμε ανατολή, να παίζουμε όλη νύχτα, μπορεί να δούμε και τον Άγιο Βασίλη, ποτέ δεν ξέρεις, και άλλα σενάρια κι επιθυμίες ακούγονταν από τα στοματάκια που δε σταματούσαν να φαντάζονται μια νύχτα άυπνη. Η γεμάτη μέρα και η ένταση της ευθύνης του προγράμματος, όμως, δεν επέτρεψαν την αγρυπνία που είχαν σχεδιάσει. Λίγο πριν αποκοιμηθούν ζήτησαν να κάνουμε πιο συχνά την «ημέρα των παιδιών» και θυμήθηκαν να ψιθυρίσουν «ναι, αλλά να βγάζουμε τα καλαμαράκια από πριν».

Κι αν κάποιος σκέφτηκε ότι το εγχείρημα θα ήταν αποτυχημένο ή τρομακτικό, αγχωτικό ή χαοτικό, ας δούμε τι έδειξε το αποτέλεσμα. Τι μάθαμε, μικροί και μεγάλοι και πώς θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν αυτές οι βιωματικές νέες γνώσεις που αποκτήσαμε αφήνοντας τα παιδιά να καθορίσουν το πρόγραμμά μας, έστω και για μία ημέρα.

Πρώτη και καλύτερη γνώση, ότι η προτεραιότητα των παιδιών είναι το παιχνίδι. Και σε αυτό θέλουν τους γονείς τους μαζί. Όχι όλες τις ώρες, όχι στον ίδιο βαθμό σε όλες τις ηλικίες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η απόλαυση και η διασκέδασή τους τούς είναι πιο ευχάριστη όταν συμμετέχουν και οι γονείς. Επιπλέον, καταλάβαμε ότι κάποια πράγματα χρειάζονται προγραμματισμό και οργάνωση. Ακόμα κι αν έχουμε τις καλύτερες προθέσεις ή την πιο μεγάλη επιθυμία και πάλι μπορεί να μην αρκεί για να γίνει κάτι αν δεν το οργανώσουμε, δεν ψάξουμε πληροφορίες και δε φροντίσουμε να κάνουμε τις κινήσεις που απαιτούνται για να το πετύχουμε. Μάθαμε, όμως,  και κάτι επίσης πολύ σημαντικό. Ότι όταν κάτι δεν πηγαίνει όπως σχεδιάσαμε, μπορούμε πάντα να σκεφτούμε ένα εναλλακτικό σχέδιο. Και πού ξέρεις; Μπορεί να είναι και καλύτερο από το αρχικό .

Το βασικό είναι να μην αφήνουμε την απογοήτευση να κυριαρχεί και να μας επηρεάζει. Μάθημα για ενήλικες και για παιδιά αυτό. Οι μεγάλοι της παρέας, (ξανά) έμαθαν κάτι που συχνά ξεχνούν. Ακόμα κι αν μια μέρα, σε μια βόλτα, στην καθημερινότητα, στην εκδρομή, στη ζωή, δε γίνει τσεκ σε όλα τα κουτάκια της λίστας που είχαμε νοητά -ή πραγματικά- φτιάξει, αυτό δε σημαίνει ότι κάτι δεν πέτυχε. Αντιθέτως, μπορεί να έγινε και πιο απολαυστικό, πιο χαλαρό, πιο ενδιαφέρον.

Και κάτι τελευταίο. Μήνυμα για να πάρουμε στο σπίτι και να το κρατήσουμε ακριβό φυλαχτό. Ο χρόνος που περνάμε με τα παιδιά μας δεν είναι ποτέ χαμένος χρόνος. Ακόμα κι αν δεν κάνουμε τίποτα από όσα θα μετρούσαμε ως εποικοδομητικό στο τεχνοκρατικά δομημένο μοντέλο του μυαλού μας, ίσως, μάλιστα περισσότερο τότε. Το ελεύθερο παιχνίδι, το χωρίς πρόγραμμα και ωράριο σαββατοκύριακο, το χωρίς ατζέντα απόγευμα, είναι ανάσες ενέργειας. Όσα μαζί μαθαίνουμε βιωματικά είναι όσα θα θυμόμαστε πάντα. Αποτελούν δώρο ανεκτίμητης αξίας και για μικρούς και για μεγάλους. Ας θυμόμαστε να το κάνουμε και να απολαμβάνουμε τις στιγμές μας μαζί (τους).

Αφιερωμένο στα διαμάντια μου, που πάντα με μαθαίνουν πράγματα χίλια και πολύτιμα και μου θυμίζουν ότι το παιχνίδι είναι στάση ζωής ανεξαρτήτως ηλικίας.