Η γκρίνια είναι μέθοδος αντιγήρανσης!

Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Το ένα σου μυρίζει, το άλλο σου ξινίζει, το παρ’ άλλο σ’ ενοχλεί. Γκρίνια πάντα και παντού. Σε έχουν ταυτίσει με το grumpycatή με τον Γκρινιάρη από τα Στρουμφάκια και μια φορά στη ζωή σου έχεις σίγουρα ακούσει τη  φράση «Σταμάτα πια την γκρίνια, μου έσπασες τα νεύρα». Αν λοιπόν τα προαναφερθέντα σου προκαλούν ένα déjà vu, μην πτοείσαι καθόλου γιατί ανήκεις στην υπέροχη (και το εννοώ) κατηγορία των γκρινιάρηδων αυτής της ζωής.

Εμείς οι γκρινιάρηδες ξέρουμε καλύτερα απ’ όλους ότι ζωή ενός κατσούφη δεν είναι εύκολη, πλέον όταν μας κατηγορούν για την τάχα κουραστική μας κατήφεια, θα έχουμε μια καλοπληρωμένη απάντηση. «Πίστεψέ με, είναι για το καλό το δικό μου και φυσικά το δικό σου!»

Σύμμαχός μας αυτή τη φορά η επιστήμη, αφού νέα έρευνα ανακάλυψε ένα απροσδόκητο ατού στους ατελείωτους παραπονιάρικους μονολόγους μας και στα μουτρωμένα σχόλιά μας. Ο υπέροχος σωτήρας μας λοιπόν, που θα κλείσει κάποια στόματα από το πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ πραγματοποίησε έρευνα, σύμφωνα με την οποία όποιος γκρινιάζει, ναι, ζει περισσότερο. Πώς είναι δυνατόν, θα αναρωτηθείς.

Το πείραμα στο Άμστερνταμ συμπεριελάμβανε δύο ομάδες φοιτητών. Μέσα σε 16 λεπτά η πρώτη ομάδα προκλήθηκε να νιώσει θυμό κι η δεύτερη λύπη ενώ και στις δύο ζητήθηκε αυτοσχεδιασμός κι επινόηση δημιουργικών λύσεων. Στο battle εν τέλει κέρδισε ο θυμός κι η εξήγηση δόθηκε από τον υπεύθυνο της μελέτης, τον MatthijsBass, που δήλωσε πως η θυμωμένη ομάδα χρησιμοποίησε την αδόμητη σκέψη.

Αναλυτικότερα, για να γίνει πιο κατανοητό το αποτέλεσμα του πειράματος, ο υπεύθυνος χρησιμοποίησε μια καθημερινή παρομοίωση με ένα τούβλο. «Ένα άτομο που χρησιμοποιεί τη συστηματική κι όχι την αδόμητη σκέψη θα σκεφτεί δέκα διαφορετικές κατασκευές όμως για την εφεύρεση μιας νέας χρήσης του υλικού είναι αναγκαία μια λιγότερο δομημένη προσέγγιση.» είπε χαρακτηριστικά. Ο θυμός λοιπόν και το κατσούφιασμα ουσιαστικά προετοιμάζει το σώμα και το ωθεί να χρησιμοποιήσει ορισμένους πόρους προκειμένου να εξέλθει από μια αρνητική κατάσταση. Voila λοιπόν!

Η γκρίνια πέρα από την εξωτερίκευση αρνητισμού και τη χαλάρωση υποδηλώνει πως θέτουμε τον εαυτό μας σε μια νέα κατάσταση όπου χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε πιο προσεκτική και λεπτομερή σκέψη. Σύμφωνα και με το BBC, οι γκρινιάρηδες έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες διαπραγμάτευσης με δυνατότερη μνήμη- αφού πρέπει να συγκρατούμε τα γεγονότα για να γκρινιάζουμε μετά-, μεγαλύτερη έφεση στις ξένες γλώσσες και λιγότερες πιθανότητες καρδιακής προσβολής. Είδες πόσα καλά έχουμε; Τα θετικά των γκρινιάρηδων στηρίζει και ο κοινωνικός ψυχολόγος Joseph Forgas (καλά να ‘ναι ο άνθρωπος) που δήλωσε ότι αφενός η γκρίνια είναι δείγμα ψυχικής υγείας και αφετέρου ότι οι διαρκείς θετικές σκέψεις είναι αιτία πολυάριθμων κακών συνηθειών όπως ο αλκοολισμός.

‘Άλλωστε σύμφωνα και με την καθηγήτρια ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Clemsonοι άνθρωποι που γκρινιάζουν για να επιτύχουν ένα αποτέλεσμα είναι πιο χαρούμενοι μακροπρόθεσμα. Επομένως και σύμφωνα πάντα με την επιστήμη μπορεί η γκρίνια μας να σπάει νευράκια στον περίγυρό μας, αλλά εμάς μας χαρίζει χρονάκια. Kι έχιε κι άλλο! Σύμφωνα με την ίδια έρευνα μας χαρίζει και πιο σταθερές σχέσεις.

Ένα από τα σημαντικότερα αγαθά είναι αναμφισβήτητα η υγεία κι η διαφύλαξή της παρακαλώ προϋποθέτει την αποδοχή της γκρίνιας από τον άλλο. Στα πανεπιστήμια του Μίσιγκαν και του Σικάγο λοιπόν, έγιναν έρευνες που αποδεικνύουν ότι το bad mood σου και η γκρίνια έχουν καλή επίδραση στην υγεία του συντρόφου σου και μπορούν να προλάβουν έως και σοβαρές ασθένειες όπως ο διαβήτης (κυρίως στους άντρες βέβαια, ενώ για τις γυναίκες έχει αντίθετες επιδράσεις).

Παρ’ όλ’ αυτά και για να μη γίνονται διακρίσεις ως προς το ποιος μπορεί να γκρινιάζει περισσότερο, η έρευνα απέδειξε ότι ανεξαρτήτως φύλου εμείς οι γκρινιάρηδες και ευέξαπτοι παίρνουμε καλύτερες και πιο αντικειμενικές αποφάσεις, έχουμε μεγαλύτερο δείκτη ευφυίας, μπορούμε να εκφραστούμε με μεγαλύτερη ευκολία κι έχουμε μεγαλύτερα ποσοστά πειθούς κι αποτελεσματικότητας στη σχέση, γεγονός που οδηγεί αφενός στην καλύτερη υγεία του άλλου- λόγω συνετών κοινών αποφάσεων- κι αφετέρου στη σταθερότητα της σχέσης.  Μ’ ένα σμπάρο δηλαδή δεν ξέρω κι εγώ πόσα τρυγόνια.

Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι «παν μέτρον άριστον» και πως πρέπει να θέτουμε κάποια όρια γιατί παρά τα τόσα οφέλη της, η γκρίνια σίγουρα δεν είναι ευχάριστη και γενικότερα απομακρύνει από την αισιοδοξία. Αν ανήκεις λοιπόν στους γκρινιάρηδες του κόσμου να είσαι περήφανος γι’ αυτή τη ρετσινιά που σου αποδίδουν, αφού εσύ κερδίζεις χρόνια, αλλά παράλληλα να προσέχεις ώστε να μην υπερβάλλεις. Αν από την άλλη, ανήκεις σε αυτούς που μας κράζουν για τα διαρκή παράπονά μας, σκέψου ότι έμμεσα ωφελείσαι κι αγάπα μας λίγο περισσότερο. Συμπερασματικά λοιπόν, γκρινιάξτε και αγαπηθείτε ελεύθερα!