Και θέλει και δε θέλει;

Στα λεξικά αναφέρεται ως εναλλαγή κρύου και ζεστού νερού ή μεταβολή από ευχάριστη σε δυσάρεστη κατάσταση. Πιο απλά θα το καταλάβεις σαν «και θέλω και δε θέλω», «μ’ αρέσει και δε μ’ αρέσει» ή, τέλος πάντων, κάτι σαν «κι έτσι και γιουβέτσι». Υπόθεση «σκοτσέζικο ντους» λοιπόν.

Έχεις βγει με την παρέα για ποτάκι και πιάνεις με το πλάι του ματιού σου να σε κοιτάει το άτομο που στάμπαρες απ’ τη στιγμή που μπήκες στο μαγαζί. Το φλερτ παίρνει φωτιά, μιλάτε, ανταλλάζετε insta και τα σχετικά. Το επόμενο πρωί –ή ακόμα καλύτερα το ίδιο βράδυ– βρίσκεις μήνυμα στο κινητό, σου ζητάει να βρεθείτε.

Το ένα ραντεβού φέρνει το άλλο, ταιριάζετε σε τόσα, καταλήγετε να μιλάτε όλη μέρα δίχως να λέτε κάτι σημαντικό. Κι όμως, δε βαριέστε. Με λίγα λόγια έχεις μπει στο στόχαστρο του άλλου που σε φλερτάρει ασύστολα και προσπαθεί να σε κερδίσει. Σου κάνει ξεκάθαρο ότι γουστάρει. Τα γλυκόλογα πληθαίνουν, οι πονηρές ματιές κρύβουν ολοένα και περισσότερα κι εσύ αρχίζεις να νιώθεις μέσα σου τη φλόγα να ανάβει. Θέλεις να συναντιέστε συχνότερα, να μοιράζεσαι πολλά, ξεκινάς, ρε παιδάκι μου, να νιώθεις.

Κι εκεί που όλα είναι ρόδινα, νιώθεις υπέροχα κουκουλωμένος μέσα στα αφράτα συννεφάκια του έρωτα κι αισθάνεσαι καθημερινά τη ζέστη της εσωτερικής φλόγας της έλξης, έρχεται ένας κουβάς παγωμένο νερό κι αδειάζει πάνω στο κεφάλι σου. Ο άλλος αρχίζει να γίνεται δύσκολος και να απομακρύνεται. Τα «Μωρό μου θέλω να σε δω, να προσέχεις όταν βγαίνεις.» γίνονται «Δεν μπορώ, έχω πολλή δουλειά αυτή τη βδομάδα.» ή το ακόμα καλύτερο «Δεν κατάλαβα γιατί με ρωτάς πού είμαι, ανάκριση μου κάνεις;». Τα τσαχπίνικα playfights γίνονται μορφασμοί ενόχλησης και πλέον –μάντεψε– σε κάνει να προσθέσεις έναν ακόμη όρο στο λεξιλόγιό σου, το περιβόητο ghosting.

Είναι η φάση που το πρόσωπο εξαφανίζεται απ’ τα social media ή καλύτερα από τα μηνύματά σας, τα οποία αφήνει στο διαβάστηκε ενώ παράλληλα ανεβάζει στόρι για το πόσο βαριέται στη δουλειά. Εσύ, λοιπόν, είσαι σε μια κατάσταση σοκ και δεν έχεις ιδέα τι σημαίνουν όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα ο άλλος σε έχει φέρει εκεί ακριβώς που θέλει. Προσκολλημένο πάνω απ’ το κινητό να περιμένεις αγωνιωδώς ένα σήμα.

Εκεί, λοιπόν, που έχεις φτάσει σε άλλα επίπεδα απελπισίας κι έχεις απογοητευτεί αλλά κι αποδεχτεί τη μοίρα σου, ενώ ετοιμάζεσαι με περίσσια (fake πιθανότατα) σιγουριά να βγεις να παρτάρεις –γιατί υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές– έρχεται μια ειδοποίηση κι ένα «Μωρό μου, μου λείπεις!» που σε τυλίγει για άλλη μια φορά στη σαγήνη του άλλου, ίσα-ίσα όμως για να σε αφήσει λίγο αργότερα ξανά στο κενό, χαμένο στα αναπάντητα ερωτήματα για το τι πάει λάθος. Εσύ, όμως, δίνεσαι και πάλι γιατί απλά έτσι είναι οι κανόνες του παιχνιδιού.

Ανεξάρτητα, όμως, απ’ τους λόγους για τους οποίους ο άλλος επιλέγει να παίξει έτσι, θέτοντας τους δικούς του κανόνες και κρατώντας σε μονίμως σε εγρήγορση, είναι σημαντικό να διαχωρίσεις μέσα στο μυαλό σου αν αυτή η κατάσταση ωφελεί έστω και στο ελάχιστο τη διάθεσή σου.

Ναι, είναι κατανοητό πως στην αρχή αυτό το παιχνίδι θα σου φανεί ενδιαφέρον, γεμάτο εντάσεις. Γιατί είναι ωραίο το συναίσθημα ο άλλος να σε τρελαίνει κι αυτά που σου λέει να σε κάνουν να θέλεις να τον κολλήσεις στον τοίχο, να ρίξεις ένα βλέμμα δολοφονικό και μετά να τον φιλήσεις. Με τον καιρό όμως η όλη κατάσταση θα καταλήξει ψυχοφθόρα και εσύ θα βρίσκεσαι διαρκώς σε ένα μεταίχμιο απ’ το οποίο δύσκολα θα ξεφύγεις.

Πρόκειται για έναν πλήρη συναισθηματικό έλεγχο που σου ασκεί ο άλλος εν αγνοία ή εν γνώσει του, είτε γιατί δεν έχει απόλυτη σιγουριά για τα συναισθήματά του, είτε διότι αποζητά ασφάλεια και συνεχή επιβεβαίωση, την οποία αποκτάει αφού πλέον νιώθει «κυρίαρχος». Εσύ, όμως, βρίσκεσαι διαρκώς σε ένα ψυχολογικό ασανσέρ που θα τροφοδοτήσει ανασφάλειες και με τον καιρό θα σε κάνει να νιώθεις ανεπαρκής με μοναδική σκέψη στο μυαλό σου «Τι δεν κάνω καλά για να νιώσει σίγουρος και να σταματήσει να αμφιβάλλει και να παίζει;».

Μην κοροϊδέψεις τον εαυτό σου πιστεύοντας ότι η συμπεριφορά του άλλου πρόκειται να αλλάξει. Το σκωτσέζικο ντους είναι μια αμυντική στάση την οποία ο άλλος υιοθετεί γιατί ίσως και στην πραγματικότητα να δειλιάζει να δοθεί και να νιώσει. Ανεξάρτητα απ’ τις δικές σου προσπάθειες, είναι σχεδόν αναμενόμενο πως όταν νιώσει οικειότητα και δυνατά αισθήματα από πλευράς σου, θα χαθεί μέσα στον φόβο του για άλλη μια φορά. Ακόμα κι αν θέλεις να συνεχίσεις να ελπίζεις πως κάποια στιγμή θα πάρεις τη σιγουριά που αποζητάς, εν τέλει τα πισωγυρίσματα θα σε κουράσουν και κάποτε θα σε ξενερώσουν.

Τι να κάνεις, λοιπόν, όταν αντιληφθείς τις προθέσεις του άλλου για συνεχείς ψυχρολουσίες; Σίγουρα δεν είναι απαραίτητο να απομακρυνθείς εξαρχής. Γιατί εννοείται πως το κρύο-ζέστη έχει και τα καλά του, αφού μπορεί να ανεβάσει τις θερμοκρασίες και να φέρει ένταση (με την καλή έννοια) σε μια ρουτινιασμένη επαφή. Όμως, το πιο σημαντικό είναι να ‘σαι υπεύθυνα κι εν γνώσει σου μέσα σε αυτό το παιχνίδι.

Πρέπει να γνωρίζεις ότι ενδεχομένως μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο που 100% θα σε βάλει σε ένα συναισθηματικό rollercoaster. Αν θέλεις να παραμείνεις χωρίς να πληγωθείς, παίξε με τους δικούς σου κανόνες. Αν όχι, παίξε πιο βρόμικα απ’ τον άλλο και κατάστησε ξεκάθαρη τη θέση σου και τα «θέλω» σου απαιτώντας αμοιβαιότητα. Αν ο άλλος δεν είναι διατεθειμένος να την παρέχει, πιθανότατα αποζητά απλώς ενίσχυση του «εγώ» του. Σταμάτα τότε να βρίσκεσαι σε μια τοξική σχέση και μη φοβηθείς να  απομακρυνθείς.

Υ.Γ.: Το ξεκάθαρο, η μπέσα κι η ειλικρίνεια, φέρνουν μεγαλύτερη έλξη. Δίνουν πάθος κι ένταση. Στον ντόμπρο έρωτα δεν υπάρχουν «αλλά», ούτε ζέστη-κρύο. Υπάρχει φλόγα, που ή θα την κρατήσεις αναμμένη ή θα την αφήσεις να σβήσει.