Οι φίλοι μας γνωρίζουν καλύτερα κι απ’ τον εαυτό μας

Απ’ το «Θες να γίνουμε φίλοι;» που άκουγες στο δημοτικό μέχρι το «Πάμε για έναν καφέ μετά τη σχολή;» και βέβαια την πασίγνωστη καραμέλα «Μπορούμε να μείνουμε φίλοι», μια σχέση που φαίνεται να σε συνοδεύει καθ’ όλη τη διαδρομή της ζωής σου είναι η φιλία. Αλήθεια, ποιος είναι αρκετά γενναίος να ορίσει τη φιλία; Το μόνο που ξέρεις, ότι ο Γιάννης, ο Δημήτρης, η Μαρία κι η Γεωργία είναι φίλοι σου.

Φιλία, σύμφωνα με τα λεξικά, είναι μια κατάσταση στην οποία επικοινωνείς με ένα άτομο συχνά, μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου κι εκείνο ανταποδίδει. Ανάθεμα κι αν ήταν έτσι οι φιλίες, ψυχρές σχέσεις ανταλλαγής. Οι συγγραφείς των λεξικών, λοιπόν, μάλλον υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο όταν έγραφαν τα βιβλία τους ή, τέλος πάντων, πιθανώς δεν είχαν πολλούς φίλους, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς. Ξέχασαν να αναφέρουν τα πιο σημαντικά.

Ότι οι φίλοι σου είναι οι καλύτεροι ακροατές, είναι τα άτομα που θα πάρεις στις 3 το βράδυ όταν νιώθεις φρικαρισμένος, γιατί ξέρεις ότι, μετά το αγουροξυπνημένο μπινελίκι, θα σου πουν «Έλα, πες μου τι έγινε». Είναι τα άτομα με τα οποία θα μοιραστείς φόβους, θα κάνεις τρέλες, θα ξενυχτήσεις, θα πιεις, θα μεθύσεις. Είναι για ‘σένα οι καλύτεροι σύμβουλοι και πολλές φορές θα πάρουν και τον ρόλο των γονιών σου, αφού σε νοιάζονται και σε προσέχουν. Είναι άτομα που αγαπάς. Και φυσικά είναι τα άτομα που σε ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά, γεγονός που πολλές φορές σε τσατίζει. Εδώ θα επιμείνω, λοιπόν, γιατί όταν περνάς δύσκολα, σίγουρα θέλεις να εξομολογηθείς τον πόνο σου σε άτομα που σε καταλαβαίνουν, προκειμένου να σε παρηγορήσουν ή να σε βάλουν στη θέση σου.

Ιστορική αναδρομούλα, λοιπόν. Θυμάσαι την προηγούμενη εβδομάδα, που βγήκατε με τα παιδιά για ρετσίνες; Ναι, δίκιο έχεις. Μετά από ένα σημείο έχεις κενά μνήμης. Οι φίλοι σου όμως θυμούνται να σε γυρίζουν σπίτι το βράδυ και να σε κρατάνε, γιατί εσύ παραπατώντας τραγουδούσες το «Καλή Καρδιά» του Οικονομόπουλου κι έβριζες πατόκορφα το πρώην αμόρε. Οι φίλοι είναι αυτοί που σε άκουσαν να ξερνάς απελπισία και συναισθήματα για ένα άτομο που έφυγε απ’ τη ζωή σου και για λίγες –ή μπορεί και πολλές– ώρες δανείστηκαν τα αφτιά του και σου επέτρεψαν να βγάλεις από μέσα σου όσα καταπίεζες και δεν είχες την ευκαιρία να πεις.

Επίτρεψέ τους, λοιπόν, το επόμενο πρωί, όταν θα πίνετε το καφεδάκι σας κι εσύ περήφανα θα λες «Ποιον, ρε, ανέφερα; Τι λέτε ρε; Εγώ το ‘χω ξεπεράσει το πρόσωπο εδώ και καιρό!», να σηκώσουν το φρύδι και να σου ρίξουν και μερικές φάπες. Γιατί, έλα τώρα, τους φίλους σου πας να κοροϊδέψεις; Και να θέλεις, δεν μπορείς. Για εκείνους είσαι ένα ανοιχτό βιβλίο, ξέρουν πότε εννοείς κάτι και πότε απλώς το λες, μπας και το πιστέψεις κι εσύ ο ίδιος, και ρόλος τους είναι να βρίσκονται εκεί για να σε συνετίσουν και να σου τρίψουν στη μούρη πως αρνείσαι την αλήθεια.

Οι φίλοι σου είναι εκεί για να δέχονται όλα τα κομμάτια σου, χωρίς περιορισμούς. Είναι εκεί για να σε βοηθήσουν να αποδεχτείς την αλήθεια σου, την οποία δε θέλεις να παραδεχτείς. Πολύ συχνά, εσύ ο ίδιος δειλιάζεις να μιλήσεις με τον ψυχισμό σου και να πάρεις σωστές αποφάσεις. Εκεί αναλαμβάνουν οι φίλοι σου να σου την πουν, να σου μιλήσουν σκληρά και να σε συνεφέρουν. Είναι εκεί για να σε μαλώσουν για τα «άι στο διάολο» που πνίγεις χάριν της δήθεν αξιοπρέπειάς σου, ενώ οφείλουν να ειπωθούν και σου χρωστάς να τα φωνάξεις. Είναι, όμως, εκεί κι όταν αυτός που πρέπει να στολίσεις από πάνω μέχρι κάτω είναι ο εαυτός σου.

Κι όλα αυτά γιατί πολύ απλά μπορούν να βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου διαβάζουν τις ματιές σου. Είναι σεναριογράφοι των ιστοριών και των ανησυχιών του μυαλού σου. Κι αυτή τους η παρουσία είναι πολύτιμη. Γιατί με τις αντικειμενικές απόψεις τους, μπορούν να προσφέρουν ένα παρηγορητικό χάδι στον εγωισμό σου, που συχνά είναι η αιτία του να εθελοτυφλείς για την πραγματικότητα και να πετάς ανούσια λόγια σε μια απελπισμένη προσπάθεια να γίνεις πιστευτός.

Επομένως, μην τσατίζεσαι όταν σου τη λένε, γιατί το κάνουν πάντα με αγάπη, επειδή σε νοιάζονται. Το κάνουν επειδή γνωρίζουν ότι μόνος σου δε θα το τολμούσες ποτέ. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σκεφτείς να πετάξεις κενά λόγια χωρίς κανένα αντίκρισμα μπροστά στους φίλους σου, σκέψου ότι ίσως είναι μια ανούσια προσπάθεια να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου.