Τα πιο δύσκολα «όχι» είναι τα εσωτερικά «ναι»

«Όχι». Μία λέξη εύκολη να γραφτεί μα τόσο δύσκολο να την ξεστομίσεις. Μία λέξη συνδεδεμένη με άσχημες αναμνήσεις απ’ την παιδική ηλικία, με κλάματα και γκρίνιες, όταν εσύ επίμονα ζητούσες κάτι κι άκουγες ως απάντηση τα τρία αυτά γράμματα. Μία λέξη που διστάζεις να πεις από φόβο μήπως απογοητεύσεις τον άλλο, μήπως σου κρατήσει μούτρα. Ειδικά όταν αυτός ο άλλος είναι σημαντικός για ‘σένα. Τρελαίνεσαι στη σκέψη ότι θα τον δυσαρεστήσεις, ότι θα αρνηθείς κάτι το οποίο μπορεί να καίγεσαι να κάνεις.

Σε όλους μας έχουν γίνει προτάσεις-φωτιά για τις οποίες η καρδιά ουρλιάζει «Ναι! Εννοείται πως θα το κάνεις. Το θέλεις πολύ, είναι η ευκαιρία σου». Προτάσεις, όμως, ίσως ανήθικες για τα δικά σου «πιστεύω» ή που η εκπλήρωσή τους θα σου δώσει απλώς προσωρινή ικανοποίηση και μακροπρόθεσμα μπορεί να σε καταστρέψει.

Είναι εκείνη η στιγμή που σου έρχεται το ρημάδι το μήνυμα από εκείνο το πρόσωπο (ξέρεις εσύ ποιο) και σου ζητάει να γίνουν όσα ήθελες εδώ και καιρό και δε στα έδινε. Εκείνο το μήνυμα τα ξημερώματα που είναι γραμμένο από χέρια τρεμάμενα κι ένα μυαλό θολωμένο απ’ το αλκοόλ. Με το που διαβάζεις λέξη-λέξη, ξανά και ξανά, αυτό που σου έστειλε, το μυαλό σου έχει ήδη ξεκινήσει τα παιχνίδια του, το κορμί σου έχει ήδη πάρει φωτιά κι οι άκρες των δαχτύλων σου είναι έτοιμες να πληκτρολογήσουν ένα «Ναι», με κεφαλαίους χαρακτήρες, που θα σου προσφέρει απλόχερα αυτό που τόσο καιρό αποζητάς.

Τότε εισβάλλει με θράσος στις σκέψεις σου –για να κάνει την κλασική της χαλάστρα– η συνείδηση. Σε καθίζει κάτω και ξεκινάει τον γνωστό εξάψαλμο. «Μα τι πας να κάνεις; Ξέρεις ότι δεν είναι σωστό. Ξέρεις ότι σε κατάσταση νηφαλιότητας δε θα τα άκουγες ποτέ αυτά. Δεν ξέρει τι λέει!» Εσύ ακούς με προσοχή, αλλά ταυτόχρονα σκέφτεσαι, ή καλύτερα ξέρεις, από προσωπικές εμπειρίες ότι τα μεθυσμένα μηνύματα είναι απλά ένα καλό άλλοθι να βγάλεις παρορμητικά από μέσα σου όσα νιώθεις. Ξέρεις ότι τα ανεβασμένα ποσοστά αλκοόλ στο αίμα είναι για τον άλλο μια κάθαρση κι ανακούφιση για να σου πει τι θέλει χωρίς περιορισμούς. Ξέρεις ότι το μήνυμα μπορεί να ‘ναι μεθυσμένο, η σκέψη όμως ελπίζεις ότι είναι νηφάλια κι ότι απλά η Grey Goose και το Jameson έβγαλαν στη φόρα αυτά που ο άλλος από εγωισμό, πείσμα και δειλία κατέπνιγε.

Χαμογελάς κι είσαι έτοιμος να τρέξεις να πραγματοποιήσεις αυτό που με τόσο πάθος σου ζητάει ο εαυτός σου. Και ξαφνικά θυμάσαι πόσο βρόμικα παιχνίδια παίζει το οινόπνευμα με τις ορμόνες κι αναγνωρίζεις ότι αυτό που σου ζητάει ο άλλος είναι αποτέλεσμα μιας ρημάδας χημικής ένωσης.

Είδες πόσο άτιμο είναι το μυαλό σου; Σε κάνει να μην ξέρεις τι να κάνεις, το κεφάλι σου έχει γίνει καζάνι και στην οθόνη σου οι τρεις κουκκίδες συνεχίζουν να σου υπενθυμίζουν  πόσο καλά θα περάσεις. Ρωτάς, λοιπόν, τον εξίσου tipsy κολλητό τι να κάνεις. «Αφού νιώθεις τόσα πολλά γι’ αυτόν τον άνθρωπο, ρε! Γιατί δεν είσαι ήδη εκεί; Θα το μετανιώσεις. Σήκω και πήγαινε. Τι έχεις να χάσεις;» Όπα, τώρα δώσε προσοχή, είναι κρίσιμο σημείο. Τι έχεις να χάσεις:

Νούμερο 1.

Ένα μέρος απ’ την αξιοπρέπειά σου. Μπορεί να νομίζεις ότι αυτή η φορά θα ‘ναι η αρχή για κάτι καινούριο κι όμορφο ή απλά μια ευκαιρία για την επανασύνδεση που τόσο προσδοκάς, αλλά please do me the favor. Εσύ θα ήθελες δίπλα σου ένα άτομο που κάθε φορά που θα ήσουν μεθυσμένος και με καύλες θα σου έδινε ένα εύκολο «ναι»; Εγώ τουλάχιστον όχι. Σκέψου το καλά πριν απαντήσεις.

Νούμερο 2.

Ειδικά αν το μήνυμα προέρχεται από πρώην, θα χάσεις τη δυνατότητα να ξεκολλήσεις. Χωρίσατε για κάποιο λόγο. Όσο και να σου λείπει το πώς σε έκανε να νιώθεις, το μεθυσμένο μήνυμα είναι συνήθως ένα πισωγύρισμα που ξερνάει απελπισία, που κατά 99% δε θα οδηγήσει εκεί που θες και κατά 100% θα καταλήξει με εσένα να σκέφτεσαι και να αναπολείς για καιρό πόσο καλά περάσατε. Απλά don’t do it!

Θα μπορούσα να συνεχίσω να μετράω και να σε φορτώνω με βαθυστόχαστα περί αυτοσεβασμού, δύναμη χαρακτήρα και τα σχετικά, αλλά αυτά τα ξέρεις ήδη μέσα σου και θέλω να σου κάνω το δίλημμα όσο πιο απλό γίνεται.

Την επόμενη φορά που θα πάρεις ένα τέτοιο μήνυμα που θα σε καλεί να κάνεις κάτι που θες τόσο πολύ, βάλε προτεραιότητα το δικό σου καλό και γίνε για λίγο οι γονείς σου, που όταν ήσουν μικρός και κακομαθημένος σου είπαν «όχι» στο εκατοστό παιχνίδι που ζητούσες.

Έτσι, λοιπόν, κι εσύ άνοιξε τη συνομιλία σας, γράψε «Όχι, δε γίνεται» –ευγενικά πάντα, γιατί σίγουρα κι εσύ έχεις βρεθεί στη θέση του άλλου– και πάτα «αποστολή». Μετά χαμογέλα, καθώς το ξαναδιαβάζεις, γιατί ξέρεις ότι όσο κι αν δεν ήθελες να το γράψεις, έκανες κάτι καλό για ‘σένα και ταυτόχρονα προστάτεψες τον άλλο που ήταν σε ευάλωτη κατάσταση.

Κλείσε το κινητό και πήγαινε για ύπνο πιο ανάλαφρος και περήφανος που κατάφερες να κάνεις κάτι τόσο δύσκολο. Α, και γυρνώντας πάρε μια σοκολάτα γάλακτος απ’ το περίπτερο. Έχει παρόμοια αποτελέσματα με αυτά που θα έκανες και σίγουρα όχι τόσο κακές συνέπειες.